Kolejna Osoba

[huśtawka]

huśtawka, to wszystko przez tego bordera. Ja wczoraj w nocy obudzilam się z napadem płaczu, bo czułam się odrzucona i niepotrzebna. Nagle mnie coś takiego w nocy zlapalo. Miałam chęć podciac sobie żyły, żeby nie czuć, bo jak żyje to i tak czuję się jakby mnie nie było. Też jestem niechętnie nastawiona do terapii, mnie one po prostu irytują, puszczają mi na nich wszelkie hamulce i czuję się jeszcze bardziej rozdarta.

 

U mnie jest trochę inaczej.Mój kryzys zaczął się mniej więcej 10 dni temu i uparcie trwa.Nie zdarza mi się bym tak po prostu nagle zmienić nastrój w środku nocy czy środku dnia i za zwyczaj zmiany nastroju mają u mnie dość poważne podłoże,przynajmniej w moim odczuwaniu.

Obudziłaś się i poczułaś odrzucona ale przez kogo?I jakieś powody miałaś by tak myśleć i tak się poczuć?Którą pod rząd masz terapię?

[WinterTea]

A moje nastroje się właśnie tak zmieniają. I ciągle mam kłopoty ze złym samopoczuciem. Nie mam tak, że czuję się super przez np. miesiąc, a później nagle grobowo. Czuję się dobrze, a nagle, bez poważniejszej przyczyny czuję się zdołowana, płaczę i drę się na każdego, że nie chcę nikogo znać itd.

Właśnie przez nikogo konkretnego, po prostu obudziłam się z lękiem, jeszcze z myślami, że zaraz umrę i byłam wtedy sama, nie miałam kogo przytulić, musiałam się uspokoić sama i czułam się odrzucona tak ogólnie- przez znajomych, rodzinę... Taka samotna się czułam i było mi przykro. A u Ciebie co powoduje te zmiany?

Jestem po jednej nieudanej, a drugą skończyłam. Ta druga była grupowa, krótkoterminowa i po przerwie mam zalecone iść na indywidualną.

[huśtawka]

A moje nastroje się właśnie tak zmieniają. I ciągle mam kłopoty ze złym samopoczuciem. Nie mam tak, że czuję się super przez np. miesiąc, a później nagle grobowo. Czuję się dobrze, a nagle, bez poważniejszej przyczyny czuję się zdołowana, płaczę i drę się na każdego, że nie chcę nikogo znać itd.

Właśnie przez nikogo konkretnego, po prostu obudziłam się z lękiem, jeszcze z myślami, że zaraz umrę i byłam wtedy sama, nie miałam kogo przytulić, musiałam się uspokoić sama i czułam się odrzucona tak ogólnie- przez znajomych, rodzinę... Taka samotna się czułam i było mi przykro. A u Ciebie co powoduje te zmiany?

Jestem po jednej nieudanej, a drugą skończyłam. Ta druga była grupowa, krótkoterminowa i po przerwie mam zalecone iść na indywidualną.

Wydarzenia z mojego życia- to powoduję moje stany ...I owszem,jak najbardziej potrafię być przez miesiąc w świetnym nastroju.Najdłuższy taki okres był miesiąc,najkrótszy 10 dni,ale nie zmienia mi się z dnia na dzień czy z godziny na godzinę i bez powodu.

[WinterTea]

A u mnie ciągle jest tak chwiejnie. Nigdy nie czulam sie swietnie, stabilnie nawet przez jeden tydzień.

[Kosmaty]

ja tez

[SelinaKyle]

Trzeba iść na terapię to na prawdę pomaga. ALE! Trzeba iść z dobrym nastawieniem, z myślą że ktoś chce nam pomóc, z myślą że przede wszystkim chcesz pomóc sam sobie, nie ściemniać, nie udawać, nie prowokować tylko być szczerym sam ze sobą i z terapeutą.

[huśtawka]

Trzeba iść na terapię to na prawdę pomaga. ALE! Trzeba iść z dobrym nastawieniem, z myślą że ktoś chce nam pomóc, z myślą że przede wszystkim chcesz pomóc sam sobie, nie ściemniać, nie udawać, nie prowokować tylko być szczerym sam ze sobą i z terapeutą.

No cóż,ja poszłam z nastawieniem że nic z tego nie będzie,w dodatku miałam myśli paranoiczne że to spisek,że co bym nie powiedziała nowej terapeutce to ona już ma o mnie zdanie,bo i poprzednia tetspeutka,i psychiatra mój ktory jest także terspeutą,i ta nowa terapeutka to w jednym kociołku się gotują,bo wszyscy są członkami polskiego stowarzyszenia psychoterapeutycznego w moim mieście,a moje miasteczko nie duże...I tak jak reakcja łańcuchowa-wpierw była terapeutka obgadywała mnie z psychiatra(a wiem że o mnie rozmawiali),potem psychiatra z nową terapeutką,bo sam mnie akurat do niej wysłał i voila-już mam opinie trudnego pacjenta chociaż to ja najbardziej zostałam pokrzywdzona...

 

-- 30 sty 2015, 14:25 --

 

W trakcie sesji choć byłam w totalnej rozsypce i wyć mi się chciało,to x wszystkich sił pilnowałam się by się nie rozpłakać-zwyczajnie zajęłam pozycje obronną,a terapeutkę potraktowałam jak wroga...

[SelinaKyle]

Nie ważne jaką mają opinię ważne żeby chcieli pomóc. Poza tym oni nie są od oceniania nie wiem skąd u ludzi taka podejrzliwość do psychologa?

Ja też trafiłam na jedną co mi nie pomagała to po prostu przestałam do niej chodzić i zaczęłam szukać gdzie indziej.

[huśtawka]

Nie ważne jaką mają opinię ważne żeby chcieli pomóc. Poza tym oni nie są od oceniania nie wiem skąd u ludzi taka podejrzliwość do psychologa?

Ja też trafiłam na jedną co mi nie pomagała to po prostu przestałam do niej chodzić i zaczęłam szukać gdzie indziej.

A jakie masz rozpoznanie? Bo jeśli Borderline to nie trudno zrozumieć podejrzliwości i strachu przed kolejnym odrzuceniem oraz że czasem pojawiają sie myśli paranoiczne...

Dla mnie to ważne co o mnie myśli akurat ta trójka...cóż...

[SelinaKyle]

No może masz rację...ja mam dystymię. Jestem tak wkurwiona...........właśnie pokłóciłam się z jedyną prawdziwą przyjaciółką o te że mi nie daje lajków na fejsie a się ze mną kłóci. Strasznie jej wygarnęłam za co ona kazała mi się jebnąć w łeb ((((((((((

Nie dość że mi strasznie przykro to jeszcze czuję się jak gówno. Przez byle co zrażam do siebie jedną z 3 na prawdę bliskich mi osób (((

[annagorska]

Trzeba iść na terapię to na prawdę pomaga. ALE! Trzeba iść z dobrym nastawieniem, z myślą że ktoś chce nam pomóc, z myślą że przede wszystkim chcesz pomóc sam sobie, nie ściemniać, nie udawać, nie prowokować tylko być szczerym sam ze sobą i z terapeutą.

No cóż,ja poszłam z nastawieniem że nic z tego nie będzie,w dodatku miałam myśli paranoiczne że to spisek,że co bym nie powiedziała nowej terapeutce to ona już ma o mnie zdanie,bo i poprzednia tetspeutka,i psychiatra mój ktory jest także terspeutą,i ta nowa terapeutka to w jednym kociołku się gotują,bo wszyscy są członkami polskiego stowarzyszenia psychoterapeutycznego w moim mieście,a moje miasteczko nie duże...I tak jak reakcja łańcuchowa-wpierw była terapeutka obgadywała mnie z psychiatra(a wiem że o mnie rozmawiali),potem psychiatra z nową terapeutką,bo sam mnie akurat do niej wysłał i voila-już mam opinie trudnego pacjenta chociaż to ja najbardziej zostałam pokrzywdzona...

 

-- 30 sty 2015, 14:25 --

 

W trakcie sesji choć byłam w totalnej rozsypce i wyć mi się chciało,to x wszystkich sił pilnowałam się by się nie rozpłakać-zwyczajnie zajęłam pozycje obronną,a terapeutkę potraktowałam jak wroga...

 

 

 

Warto powiedzieć terapeutce o tym jak Pani podejrzewa, że ona Panią obgaduje z lekarzem, posiadanie takich obaw i omawianie ich jest naturalnym elementem terapii. Nastawienie w terapii i do terapeuty zmienia się w trakcie procesu terapii i to jest właściwe. Negatywne emocje też można a nawet trzeba omawiać w terapii, na terapeutę można się złościć i mu o tym mówić, to tylko pomaga w terapii. Powodzenia!

Edytowane 30 Stycznia 2015 przez Gość

[huśtawka]

No może masz rację...ja mam dystymię. Jestem tak wkurwiona...........właśnie pokłóciłam się z jedyną prawdziwą przyjaciółką o te że mi nie daje lajków na fejsie a się ze mną kłóci. Strasznie jej wygarnęłam za co ona kazała mi się jebnąć w łeb ((((((((((

Nie dość że mi strasznie przykro to jeszcze czuję się jak gówno. Przez byle co zrażam do siebie jedną z 3 na prawdę bliskich mi osób (((

Zawsze można to naprawić...

[SelinaKyle]

Jest mi strasznie wstyd ale też czuję się zraniona. Cała ja wiem że przesadziłam a jednak dalej mi przykro

[Makosz]

Nie cierpię pracy. Bardzo się tam stresuję i czuję się ciągle oceniana. Ogólnie uważam mój przypadek za dość dziwny ponieważ na zewnątrz wydaję się bardzo wesołą i towarzyską osobą, otwartą i odważną.

 

Witaj !

W moim przypadku jest tak, że czasami tylko praca daje mi odpocząć od moich problemów emocjonalnych. Przez 8 godzin jestem gdzie indziej, jestem kim innym, żartuję ze współpracownikami, dobrze wykonuję swoje obowiązki. Nikt z nich nie ma pojęcia, że ciężko jest mi do tej pracy rano wstać, bo większość nocy przepłakuję i borykam się z bardzo natrętnymi czarnymi myślami.

 

Czasem zastanawiam się ilu ludzi, których spotykamy w swoim życiu, właśnie tych wesołych i towarzyskich, boryka się z problemami natury psychicznej, o których nikt nie ma pojęcia.

 

Smutny lisku - czuję dosłownie to samo. W moim przypadku muszę jeszcze być twarda. Ostatnio jakoś gorzej mi to wychodzi. Gdy poszłam do psychiatry i wylałam na niego całą tą mieszankę moich dziennych ról, mam wrażenie, że pomyślał, że jestem psychopatką...a ja chciałam tylko jak najlepiej, w wielkim skrócie mu to wszystko powiedzieć...że w pracy muszę być twarda, że w domu muszę potem być miękka i ciepła, a w dodatku pracuję razem z mężem ( prowadzimy firmę ) i to mi właśnie przypadła rola tego złego. Pogubiłam się w tym wszystkim i wpadłam w rozpacz, bo zaczęłam być twarda i w domu i w pracy, a jak doszły do tego problemy finansowe to kompletnie się rozsypałam.

[smutny lisek]

Makosz, moim zdaniem to dobrze, kiedy jakieś narzucone obowiązki wymagają od nas bycia twardym, zwłaszcza, jeśli ktoś nie ma motywacji wewnętrznej. Ale praca pracą, a poza nią każdy powinien mieć możliwość być takim jak chce. Napisałaś, że musisz być miękka i ciepła, a zaczynasz być twarda - rozmawiasz o tym z mężem? Domyślam się, że nie zawsze jest łatwo pracować razem, najważniejsze, żeby Cię wspierał w Twoich problemach.

 

SelinaKyle, jeśli to przyjaciółka, to ona powinna wiedzieć pierwsza jak się teraz czujesz po sprzeczce, a nie tylko my na forum, mam nadzieję, że już z nią pogadałaś i wszystko ok

[SelinaKyle]

Jeszcze nie oczywiście mam myśli że to już koniec i ma mnie dość no mam nadzieję że wie że mi źle mimo wszystko. A ostatnio kiedy też miałyśmy małą sprzeczkę to ja się odezwałam pierwsza więc mam nadzieję że teraz ona to zrobi bo mnie jest strasznie wstyd 28 lat prawie i się czepiam o lajki na fejsie :/

[Makosz]

Smutny Lisku, nie chcę mężowi zawracać głowy i gram dalej. Nie chcę być twarda albo miękka, chcę być taka akurat, akurat

[smutny lisek]

Makosz, jestem daleka od komentowania spraw małżeńskich, ale chyba sama wiesz, że "grać" nie da się zawsze i nie na dłuższą metę. Ja sama bardzo długo próbowałam sobie radzić i właśnie udawałam, dostosowywałam się, aż coś we mnie pękło, mój stan pogorszył się i również dlatego teraz tu jestem. Oczywiście życzę mimo wszystko dużo siły i wytrwałości :*

[Makosz]

Samotny Lisku...Jak mam mu powiedzieć, że potrzebuję wsparcia i pomocy, i kiedy, wtedy gdy jestem miękka czy wtedy gdy jestem twarda...w ciągu dnia zdarza mi się zezłościć na niego i zwrócić mu uwagę, że coś źle zrobił, albo powinien inaczej. W domu, gdy jesteśmy z dziećmi, nie chcę do tego wracać, chcę być miękka i ciepła...czasami nie wychodzi... To wszystko nie jest takie proste. W dodatku jestem kompletnie sama, nie mam wsparcia w rodzinie.

[Rumi_nacja]

SelinaKyle, witaj! czytając Twój pierwszy post, myślę że mogłybyśmy sobie podać rękę. Ja jestem DDD ze zdiagnozowaną nerwicą lękową i epizodem depresyjnym. Mój główny problem to praca, tam ujawniają się moje wszystkie lęki i paleta zaburzeń. Nie radzę sobie i najchętniej zaszyłabym się w domu i nic nie robiła.. Zawsze zaciskałam zęby i dawałam radę, ale niedawno coś we mnie pękło i zwyczajnie nie mam już siły..

Nie wiem co z tym fantem zrobić bo jak już ktoś słusznie zauważył - pracować trzeba..

[SelinaKyle]

Hej! :) A chodzisz na terapię, bierzesz jakieś leki?

[samotny_wilk]

witaj na forum

[SelinaKyle]

Hej hej

[Rumi_nacja]

Hej! :) A chodzisz na terapię, bierzesz jakieś leki?

 

chodzę na terapię grupową, od niedawna biorę leki, ale na razie nie widzę znaczącej poprawy.

chce mi się wyć.

[SelinaKyle]

najpierw polecam terapię indywidualną potem grupową. A co Ci psychiatra powiedział?