Syndrom DDA

[Rindpvp]

No ja też, ja poprostu chce zacząć żyć normalnie jak wcześniej (przed nerwicą ) i może to dużo kosztować ale warto

[Gość]

Ja na początku nie wiedziałam, czy to co mi się przypomina to jakiś sen, czy faktyczne wspomnienia.

[Gość]

a skąd wiecie, że nie pamiętacie? też mam takie wrażenie, że sporo rzeczy nie pamiętam, albo miesza mi się czy to, co "pamiętam" czy to rzeczywiście prawda?

 

-- 25 lip 2012, 09:46 --

 

może po prostu już głupieję.

[Gość]

miesza mi się czy to, co "pamiętam" czy to rzeczywiście prawda

właśnie po tym wiemy:)

[Rindpvp]

Też tak mam, czy nie wiem czy mi się to śniło czy było naprawdę. Ale jak ja nie pamiętam rzeczy sprzed 5 lat dosyć ważnych i powtarzających się regularnie to sory, czas coś z tym zrobić

[Gość]

a skąd mam wiedzieć czy to co niby wspominam, to prawda?

[Gość]

Rindpvp, wszystkiego pewnie sobie nie przypomnisz, ale jak ktoś opowiada swoją sytuację to zaczyna ci się przypominać, że u ciebie byo tak samo.

[Rindpvp]

Monar Myśle, że dostaniesz wtedy dawkę emocji związanych z tym wspomnieniem, finito nie tak trudno później odróżnić sen od rzeczywistości.

[Nikt1]

Witajcie !

 

W skrócie : rodzice nie żyją . Ociec był alkoholikiem , mama mnie wychowywała i dbała o mnie gdy "On" był na*****y. W związku z tym mam kilka pytań.

CZy to , że nie mówiłem rodzicom , że ich kocham , nawet mamie gdy ona mi to mówiła to ja nie odpowiadałem ja Ciebie też... a teraz... jestem dorosły mam nieco ponad 20 lat. Potrafię zagadać do dziewczyny , która mi się podoba , ba nawet nieraz dziewczyny same mi dawają do zrozumienia zebym się z nimi umówił , więc z wyglądu nie jestem chyba taki zły , ale nie w tym rzecz. Otóż nieraz czuję jakiś opór , wstydzę się pocałować , powiedzieć "kocham" . Nieraz wpadam w taki dół - myślę , że jestem beznadziejny , nikomu się nie podobam , czasami myślę , że ludzie się na mnie patrzą (często czuję na sobie czyiś wzrok) i uważają za dziwaka/brzydala itp itd w związku z tym moja samoocena jest niewiele wyższa od 0 i wydaje mi się , że nie zasługuję na nikogo i zostanę sam. Sam tak jak teraz. Nie mam nikogo. Czy to dlatego , że jestem DDA ? Jak sobie z tym poradzić i czy w ogóle można to zwalczyć?

Edytowane 9 Sierpnia 2012 przez Gość

[Gość]

Rindpvp, no nie wiem, a budziłes się kiedyś z krzykiem? Tez dostawałeś chyba wtedy dawkę emocji?

[Gość]

Otóż nieraz czuję jakiś opór , wstydzę się pocałować , powiedzieć "kocham"

nieumiejętność wyrażania uczuć

myślę , że jestem beznadziejny

niska samoocena

Czy to dlatego , że jestem DDA ?

myślę, że tak

Jak sobie z tym poradzić i czy w ogóle można to zwalczyć?

polecam terapię, można nad tym pracować

 

No i witam w naszym gronie!

[Gunia76]

Ja teraz siedzę u siostry i też dostaję dejawiu . Wczoraj sprzątałam z siostrzenicą jej pokój tak generalnie, a siostra zamiast ją motywować i chwalić to stała i jej tylko dogryzała... A mi było smutno i czułam że już byłam w takiej sytuacji i to nie raz... Czyli mamusia musiała być taka sama....

[Gość]

Czyli mamusia musiała być taka sama....

No z pewnością, w końcu skądś siostra bierze przykład;)

[Rindpvp]

Rindpvp, no nie wiem, a budziłes się kiedyś z krzykiem? Tez dostawałeś chyba wtedy dawkę emocji?

 

Budziłem, nie raz. Krzyczałem "mamo" mieszkając u ojca, wiele razy spadałem we śnie, albo rzucałem się w łóżku, nagle się wybudzałem z przyspieszonym oddechem.

[Gość]

Rindpvp, ja codziennie mam lęki przed snem i myśli o mojej "rodzinie" lub innych "problemach".

Dodatkowo jak chcę odespać w ciągu dnia to często pojawia się nasilony lęk po przebudzeniu.

[Rindpvp]

Miałem tak, ale nie mam stanów lękowych, nie wiem w zasadzie czemu Poprostu, odkryłem że to lęk ogarnąłem że sam się nakręcam, miałem jeszcze przez dłuższy czas od powaznego stanu lękowego chwile niepokoju ale narazie przeszło, zauważyłem że są rzeczy gorsze od lęku i lęk nie jest tu głównym problemem, poza tym to tylko strach, nic więcej.

[Gunia76]

Ja też często ,,spadałam,, pod czas snu, i budziłam się np z płaczem, chociaż nie pamiętałam co mi się śniło, teraz rzadziej

[Rindpvp]

Z placzem nigdy, z krzykiem tak.

[Gość]

Rindpvp, a co jest od lęku gorsze?

[Rindpvp]

Śmierć bliskiej osoby, śmierć własna, zdrada, cierpienie drugiego człowieka, niespełnione ambicje, dyskopatia, zimna woda w kranie, pocenie się bo jest gorąco itp itd , musisz zrozumieć że lęk to tylko przyspieszone bicie serca i zawroty głowy, uczucie w mostku i tyle. Nic więcej sie nie dzieje, trzeba zacząć racjonalnie myśleć Jak przyjdzie na Ciebie czas to nawet nie będziesz wiedziała kiedy

[Gość]

zimna woda w kranie

no to zalezy jakie kto ma lęki, zimna woda to w lato coś fajnego

Rindpvp, nie udzielaj mi takich "rad", bo widzę że się nie rozumiemy. Myślisz, że zaprzeczając lękowi go pokonasz.

To co podałes to są sytuacje a nie emocje. Rozgraniczaj to.

[Rindpvp]

Nie zaprzeczam lękowi, nie pozwalam by mnie ograniczał, gdy lęk Cie nie ogranicza to przestajesz się bać lęku, potem jak masz go gdzieś to znika. W 40% zazwyczaj jest strach przed stanem lękowym, później jest strach przed śmiercią i tu powinna Ci sie włączyć lampka logicznego myślenia i twoja wiedza atonomiczna.

 

Rindpvp, nie udzielaj mi takich "rad", bo widzę że się nie rozumiemy.

 

Nikt z was nie rozumie osób które z tego wychodzą albo nie chcą do siebie dopuścić myśli że tak trzeba z tym walczyć, logicznym myśleniem i wiedzą + siłą i odwagą przed lękiem, to tylko lęk a zachowanie jest czasami nie adekwatne, dopuść do siebie myśl że to tylko uczucie a nie śmierć.

[Gunia76]

Nie zaprzeczam lękowi, nie pozwalam by mnie ograniczał, gdy lęk Cie nie ogranicza to przestajesz się bać lęku, potem jak masz go gdzieś to znika. W 40% zazwyczaj jest strach przed stanem lękowym, później jest strach przed śmiercią i tu powinna Ci sie włączyć lampka logicznego myślenia i twoja wiedza atonomiczna.

 

Rindpvp, nie udzielaj mi takich "rad", bo widzę że się nie rozumiemy.

 

Nikt z was nie rozumie osób które z tego wychodzą albo nie chcą do siebie dopuścić myśli że tak trzeba z tym walczyć, logicznym myśleniem i wiedzą + siłą i odwagą przed lękiem, to tylko lęk a zachowanie jest czasami nie adekwatne, dopuść do siebie myśl że to tylko uczucie a nie śmierć.

Ja rozumiem, ja nigdy nie poddaję się lękowi. Np jak czuję że ogarnia mnie lęk prze wejściem do sklepu to i tak tam wchodzę, bo wiem że mi przejdzie. Miałam okres że bałam się prowadzić samochód, ale i tak nim jeździłam do pracy, w pracy miałam lęk przed siedzeniem w małym zamkniętym pokoju, ale otwiera

łam okno i siedziałam. Obecnie nie mam lęku przed wejściem do sklepu, przed jazdą autem, coraz rzadziej mam klaustrofobię.

[Rindpvp]

No i o to chodzi :) Ja miałem strach przed nocą bo myslalem ze jak padne i umre to nikt mnie nie znajdzie. Minął bo wyłazilem caly czas.

[Gość]

Rindpvp, ja również nie poddaje się lękowi, a tu przestan się już wywyzszac, skończyłam dyskusje z toba "nadczlowieku".