Witam , czy znajdę tutaj osoby po czterdziestce?

[bittersweet]

ech, ja nie wiem kiedy mi te lata przeleciały

Ja się nie czuję na tyle, a Ty?

Ja jak miałam 20 lat to się czułam jak sterana życiem staruszka, a teraz dopiero powoli odzyskuje chęć do życia czyli tradycyjnie wszystko od dupy strony ogólnie myslę, że 40 + to fajny wiek, człowiek jest jeszcze w miarę młody, atrakcyjny a już ogarnięty i ustawiony - to taki czas na odcinanie kuponów od wszystkich swoich osiagnięć

[*Monika*]

bittersweet, Czyli jednak życie zaczyna się po 40-tce

Fajnie, że masz takie podejście do tematu.

Ja natomiast pamiętam, jak miałam 20 lat, że o osobach w wieku 40 myślałam "Kurcze, ale staruchy". Wycofuję to stwierdzenie

[Gość]

Ja uważam, że nie ma sensu dyskryminować mnie z powodu, że rok mi do czterdziestki brakuje.

Brędzej ja się do końca zestarzeję niż ten wątek straci na aktualności.

Pozdrawiam wszystkich, którzy są dumni ze swej dojrzałości.

[bittersweet]

Pozdrawiam wszystkich, którzy są dumni ze swej dojrzałości.

Hehe, dojrzałe śliweczki smakują lepiej niż zielone jabłuszka

[Kalebx3 Gorliwy]

Pozdrawiam wszystkich, którzy są dumni ze swej dojrzałości.

Dziękuję.

Chciałby tylko dodać ,że każdy wiek ma swoją nędzę . Lecz żeby nie było zbyt pesymistycznie obok owej nędzy jest bezcenne doświadczenie( po 40) brak pochopnego debilizmu i chyba większa pokora wobec życia.

Tak na marginesie , gdybym miał szansę znów mieć 20 lat i zaczynać to znowu , nie skorzystał bym .

Pewnie wiąże się to z moją Wiarą w Boga , Chrześcijańską Nadzieją na Życie Wieczne , a każdy uplywający dzię zbliża mnie do Pełni , którą jest Jezus Chrystus. Tak to wygląda u mnie. Upływający Czas.

[bittersweet]

Tak na marginesie , gdybym miał szansę znów mieć 20 lat i zaczynać to znowu , nie skorzystał bym .

Ja też nie. Pamiętam, jak mozolnie musiałam pokonywać wszystkie progi do dorosłości : znaleźć chłopaka, przyjaciół, stracić dziewictwo, skończyć szkołę, studia, znaleźć pracę, usamodzielnić się... teraz już mam to wszystko z głowy i czuję niewysłowioną ulgę

[Kalebx3 Gorliwy]

Tak Bittersweet, no ja bym co nieco powtórzył , szczególnie te chwile orgiastycznych uniesień, pewnych szczerych i czystych radości , i tego typu niekłamanych przyjemności. Jednak to tylko gdybanie i "marzenia" ściętej głowy. Pozostały tylko wspomnienia ,z którymi na pewno nie mogę się podzielić z Żonką( chodzi o to pierwsze co wymieniłem), wspomnienia za które i tak jestem wdzięczny.

[bittersweet]

Tak Bittersweet, no ja bym co nieco powtórzył , szczególnie te chwile orgiastycznych uniesień, pewnych szczerych i czystych radości , i tego typu niekłamanych przyjemności.

No tego mi tez brakuje.... mam wrażenie, ze nie potrafię juz być taka radosna i spontaniczna jak kiedyś, wszystko co robię i przeżywam jest bardziej stonowane i wyrachowane oczywiście patrząc z boku, teraz jestem po prostu mądrzejsza ale czasami fajnie byłoby wyłączyć na chwilę myślenie, eh.

[Kalebx3 Gorliwy]

Mądrze prawisz .

Wychodzi na to ,że z wiekiem coraz mniej w nas spontaniczności , bezpośrednich radości , na rzecz stonowania , wyrachowania. Przynajmniej ja również tak mam . Kiedyś potrafiłem ( 23 lata) wziążć plecak, namiot i pojechać sam w góry.

Teraz , mowy nie ma! Za wygodny się stałem,,,

Tak więc jedno ( zwiekiem) przychodzi , inne odchodzi.

Z perspektywy czasu widzę ,że w tym całym czasopłynących i uciekających chwilach najważniejsza jest kochająca się Rodzina , prawdziwi Przyjaciele , zdrowie i własny dach nad głową

[jaga70]

A ja tam chciałbym mieć znowu dwadzieścia parę lat, z obecnej perspektywy wiele rzeczy zrobiłabym inaczej.

[Candy14]

Oj ja tez. Ale mimo to wole siebie teraz

[jaga70]

Ale mieć dwadzieścia lat i obecną świadomość, toby dopiero było....

[Candy14]

20 to za malo ale 30

i obecną świadomość,

[Arhol]

Ale mieć dwadzieścia lat i obecną świadomość, toby dopiero było....

I tu psina pogrzebana zwykle :]

 

 

Ja jak miałam 20 lat to się czułam jak sterana życiem staruszka

 

Oo,czyli nie jestem jedyny.

 

 

W sumie sam nie wiem po co gówniarz jak ja tu piszę, Bo czasem się czuje jakbym sam miał 50 (pomijając już marudzenie ) i kij wie jakie przeżycia, a tu gdzieś dopiero połowa,zaś co będzie za 20 lat, to dopiero strach pomyśleć .

 

Jednak jak człowiek młody to zwykle głupi w wielu kwestiach a myśli że wie najlepiej ( I sam się przyłapuje na tym myśleniu a prawda pewnie często po środku gdzieś jest).

 

Mam jednak nadzieję że z czasem chęci do życia jakieś większe się obudzą,i nie będę emerytem w ciele nastolatka.

 

Ewentualnie wkroczyć w dorosłość jak najszybciej jeśli już taka mentalność,ale też mi się to nie widzi.

[fozzie]

Proponuję dyskusję na temat starości przenieść do tego wątku.

[Aneczak]

Oo jak dobrze że wątek żyje, yea nie jestem sama, mi niedługo 44 stuknie.