Poczucie bezpieczeństwa

[Candy14]

z przekonaniem ze z kazdej nawet najgorszej sytuacji mozna wyniesc cos dobrego ,

ja to nazywam optymizmem :)

[mark123]

Poczucie bezpieczeństwa jest chyba wtedy, kiedy się wie, że nie stanie się jakaś krzywda. W codziennych sytuacjach bezpiecznie czuję się zawsze, za wyjątkiem sytuacji, kiedy ktoś jest wkurzony, kiedy mam z kimś rozmawiać oraz kiedy przechodzę koło grupy nastolatków.

[Candy14]

Nie znosze kiedy ktos burzy moje poczucie bezpieczenstwa... gubie sie wtedy jak dziecko

[mark123]

Ja też nie, bo wtedy albo czuję się jak wystraszone dziecko albo jak wystraszona łajza, zależy to od tego, jaka sytuacja zaburzy poczucie bezpieczeństwa.

[k123]

Mi poczucie bezpieczeństwa dają teraz przede wszystkim partner w sensie emocjonalnym, a głównie pieniądze (trzeba kupić jedzenie, gdzieś mieszkać, można iść na terapię, zrobić cos dla siebie, stac nas na lekarzy itd). Kiedy mieszkałam z rodzicami oni dawali mi poczucie bezpieczeństwa, bo wiedziałam, że wszystko co może mi realnie zagrażać to "ich problem" (głód, brak dachu nad głową, choroba) i wierzyłam, ze oni ze wszystkim potrafią sobie poradzić - bo póki co tak jest, podziwiam ich. Straciłam to poczucie na jakiś czas, kiedy w rodzinnej firmie gorzej się wiodło.

[mark123]

Nie mam już poczucia bezpieczeństwie, czuję, że czyhają na mnie same zagrożenia i już do mojej śmierci będzie jedynie przybywać zagrożeń.. Czucie się bezpiecznie pozostaje jednak moją główną potrzebą, łaknę tego trochę jak wampir krwi. Niemożność zaspokojenia mojej głównej podstawowej potrzeby jest dobijająca.

[Gość Dzitek]

Wcześniej miałem coś takiego że czułem się bezpieczny we własnym domu, własnym mieście ale bywały momenty że nie czułem się bezpieczny nawet we własnym domu. Na chwilę obecną nie jest tak źle, czuje się w miarę mimo że jest 1 w nocy, nerwica chce mnie atakować ale staram się ją olewać.

[mark123]

Godzinę temu, Heledore napisał:

Z czego ten brak wynika?

Z tym, że jeśli nie zdarzy się cud, to finał moich problemów już za kilka lat będzie miał miejsce w grobie, albo pod mostem i że nie mam dużych możliwości temu zapobiec, a bardziej pozostaje mi liczyć na cud.

[mpConroe]

Moje poczucie bezpieczeństwa zachwiało wprowadzenie się do mojego mieszkania kolegi z podstawówki. Nagle, mieszkanie stało się głośne a byle czyn powodował kłótnie. Ostatecznie wywaliłem kolegę z domu, mieszkanie sprzedałem i teraz jestem w zawieszeniu. Moje poczucie bezpieczeństwa również jest zawieszone - dopóki nie będę na swoim to tak będzie. Został rok koczowania w UK w wynajmowanym mieszkaniu i wreszcie będę mógł ruszyć dalej. Teraz jest tak, ze mam leki przed wyjściem na zewnątrz. Ale w zeszła niedzielne byłem na spacerze i się nie bałem. Teraz jest niestety zimno i nigdzie nie wychodzę, a spacery mi pomagały właśnie na poczucie bezpieczeństwa i niezależności. Fajnie tak „zniknąć” z domu chociaż na kilka godzin.

[Gość Dzitek]

14 godzin temu, Lilith napisał:

Co wpłynęło/ wpływało na to, że traciłeś poczucie bezpieczeństwa? Jakieś szczególne sytuacje?

 

Rozwijająca  się nerwica i ataki, na szczęście już jest dużo lepiej

[mark123]

W dniu 7.06.2020 o 12:56, Heledore napisał:

Ale z tego, co piszesz to jednak jakieś masz. Co Cię powstrzymuje przed tym, żeby jednak coś przedsięwziąć?

Nie tyle, że mam, co być może jakieś istnieją.

Ale ogólnie to takie osoby jak ja, raczej żyją krótko.