Czy wracam do zdrowia?

[zaq1xsw@]

Tak się ostatnio zastanawiam czy oby nie wracam do zdrowia (post z przed wczoraj, ale jednak jest info o wcześniejszym przebiegu- http://www.nerwica.com/co-mi-w-zasadzie-jest-pomocy-t36218.html)

 

otóż mam dzisiaj doła, ale w sumie mnie to cieszy, bo tak to byłem całkowicie wymyty z jakichkolwiek emocji, uczuć... (uczucia wróciły już w pełni), a jednak to moje pseudo D/D, bo nie wiem czy można D/D nazwać....

 

Dobra, postaram się to opisać w miarę możliwości: czasami zdarza mi się odlecieć myślami nawet w środku rozmowy z kimś, gdy pomyślę o tym co robiłem powiedzmy godzinę temu to wydaje mi się, jakbym zrobił to tydzień temu/ jakby mi się przyśniło- tak jakbym pamiętał tylko zarysy (mam nadzieje, że wiecie o co chodzi, bo nie wiem jak to inaczej opisać), no i czasami wydaje mi się, jakbym to ja rządził światem- jakby otaczający świat to był tylko wytwór mojego umysłu.... no i to w sumie wszystko.

 

MYŚLICIE, ŻE TO DEPRESJA Z D/D? Jeżeli nie to co?

WRACAM DO ZDROWIA CZY PRZECIWNIE? a co ważniejsze, czy da się całkiem wyjść z depresji (czy czymkolwiek to jest) z takimi objawami?

[*Monika*]

zaq1xsw@, Nie odpowiem Ci na pytanie czy wracasz do zdrowia. To Ty musisz wiedzieć czy czujesz się zdrowy.

Czym jest dla Ciebie definicja zdrowia?

Napisałeś, że w pełni wróciły Ci uczucia. Co to oznacza?

Wcześniej pisałeś o pustce.

No, a dziś masz doła.

Czym konkretnie się przejmujesz?

[zaq1xsw@]

Chciałbym po prostu czuć się tak jak wcześniej.

Z uczuciami chodzi o to, że wcześniej nic nie czułem- żadnej radości, smutku, nie odczuwałem miłości do kogoś (wiedziałem, że tę osobę kochałem/ powinienem kochać, ale poza tym nic), a teraz wróciło do normy.

A tak dokłanie nie przejmowałem się niczym, po prostu już dosyć miałem tej ciągłej derealizacji, problemów z zebraniem myśli, takie wewnętrze zagubienie (nie wiem jak to lepiej opisać).

A dzisiaj czuję się zadziwiająco dobrze- dopóki nie pomyślałem po powrocie ze szkoły "w sumie jak się dzisiaj czuję?" to od rana było dobrze- żadnych ataków, nic. Myślę, że rzeczywiście pooooowoli z tego wychodzę chociaż nie wiem, bo dwa ostatnie dni były okropne, wcześniej całkiem całkiem, a dziś czuję się dobrze (od powrotu ze szkoły tylko dobrze, wcześniej doskonale), ale chyba będzie dobrze.