"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[Gość]

shinobi, sertalina 50 mg i trittico 150 mg

doraźnie mam afobam albo cloranxen. afobam działa lepiej ale lekarz nie chce mi dać ani tego ani tego...

[shinobi]

Lady_B, nie wiem... może zmień lekarza.

I nic te laki nie pomagają?

Alprazolam bierzesz czasem doraźnie w jakich dawkach?

[Gość]

shinobi, leki pomagają ale za mało... lęki nie mijają a wręcz przeistaczają się w ataki...

biorę afobam 0,5 do 2 mg zależy jak jest źle, a cloranxen 5-25 mg...

 

Ka_Po, Kasiu wiem że potrzeba czasu ale potrzeba też oparcia jak sama zauważyłaś... ja go nie mam realnie a jedynie wirtualnie... bliscy zamiast mi pomóc podkładają mi jeszcze kłody pod nogi... nie wytrzymuję już tego i nawet gównianego leku nie można wybłagać u lekarza

[Gość]

oni wszyscy muszą używać słowa : HOSPICJUM, u nas w hospicjum, od nas z hospicjum, KURWA NOO rzygnę

[Guzik]

Lady_B, może lekarz zwiększy Tobie dawki leków, albo zmieni na jakieś inne skoro jest wciąż tak źle, skoro poprawa jest nieznacząca.

 

Ja na szczęście już prawie nie pamiętam co to lęk, nie mówiąc o atakach kiedy sparaliżowana leżałam na podłodze jak robak jakiś nieudolny, ale długo czekałam, teraz po roku leczenia widzę w jakiej kupie byłam i nie mogę tego pojąć, to jak jakiś koszmar, dlatego staram się nie jęczeć, bo było sryliardon razy gorzej, ale nie wiem kim jestem i jęczę do ściany.

[sebastian86]

zastanawiam sie jak odnalezc droge powrotna do dawnego JA...gdzie jest ta sciezka?

[Guzik]

sebastian86, też chcę. bardzo, bardzo. ale nie wiem jak to uczynić.

[sebastian86]

moze trzeba przypominac sobie codziennie sytuacje w ktorych czulo sie radosc z robienia zwyklych rzeczy.

[Guzik]

sebastian86, to jak przez mgłę,ale ja tak robię, nawet pamiętam emocje, pamiętam jak to było i udaję sama przed sobą, jakaś nieautentyczności skorupa.to nie daje czucia.

[Gość]

somaty ;(

nerwobóle w klacie piersiowej, podwyższone ciśnienie do 130/90, 145/80, ból żołądka pewnie też nerwoból, ale dam radę i nie dam się nakręcić.

 

-- 02 sie 2011, 00:26 --

 

145/95 ; (

 

-- 02 sie 2011, 01:35 --

 

155/85

 

ku*** domyślam się że to od nakręcania się i spać chyba zaraz pójdę.

[sebastian86]

czemu tak trudno przywrocic w sobie dawne cechy charakteru?

[Nel]

nie chce mi sie...to nic nie daje...

[darkMary]

Nie jem...

Nie mogę...

Nie wiem dlaczego

Ale to nic

Może to i lepiej

Już nie będę jadła

[halenore]

nie chce mi sie...to nic nie daje...

 

Co nic nie daje Audrey???

[Nel]

halenore, jęczenie tutaj ...

[halenore]

halenore, jęczenie tutaj ...

 

Nic na siłę. Ale czasem jęczenie przynosi ulgę...

[Nel]

halenore, a pewnie...a bo raz tu jęczałam...ale dzisiaj nie kce mi sie ....

[halenore]

dune mi też się nie chce. Dziś mam zlewę. Kupiłam sobie sierpniowy numer "Filmu" i mimo, że na okładce Cameron Diaz , w środku znalazłam kilka naprawdę frapujących artykułów. A ponieważ złe myśli wzięły dziś wolne, zrobię to, co lubię najbardziej: zanurzę się w ukochanym świecie filmu.

[Nel]

halenore, no to sie zapowiada fajny wieczor :) moze zle mysli juz nie wrócą prędko ...

[Gość]

Muszę się pożalić i poradzić... Moja depresja od dwóch miesięcy zbledła i schudła w oczach, zwłaszcza w ostatnich dwóch tygodniach byłam naprawdę spokojna i odetchnęłam z ulgą.... Jednak przyznaję się bez bicia, że od czasu do czasu nachodzi mnie myśl, że może jednak się oszukuję, że i tak przyjdzie dzień, kiedy złe wspomnienia powrócą i że wreszcie zakończę żywot, targnięta nagłym impulsem. Kiedy byłam w pełnej depresji, te skrajne emocje powstrzymywały mnie od podjęcia jakichś drastycznych kroków, o ironio, byłam bezpieczna. Ale kiedy depresja zbladła i schudła, kiedy "wyzwoliłam się" od złych myśli i nastrojów czuję się paradoksalnie jeszcze bardziej zagrożona. Że oto pewnego dnia spojrzę na wszystko chłodnym okiem i bez emocji skoczę jak leming do morza. Że pewnego dnia stwierdzę: oszukiwałaś się, jesteś jednak psychicznie chora i powinnaś się tak zachowywać. Ta niepewność jutra jest bardzo męcząca a jednocześnie straszliwie się boję dnia w którym pęknę... ma ktoś jakąś radę? Proszę o odpowiedź...

[sebastian86]

mnie strasznie doluje i wkurza jedna rzecz : to ze tyle lat wytrzymywania tych objawow i staran zeby zycie wygladalo w miare normalnie , nie daje wiekszych korzysci poza tym ze zdalo sie jakos mature i gdzies tam sie troche popracowalo. w chorobach ciala jest inaczej chyba.

[*Monika*]

sebastian86, no, ale chodzisz przecież na terapię, nie? Ile to już czasu?

[sebastian86]

Monika1974, półtora roku bedzie juz. pierwsze miesiace byly trudne bo bylem bardzo zamkniety w sobie i slabo do mnie docieraly slowa terapeuty , leki slabo dzialaly i ogolnie malo podatny bylem na wplyw psychologa, potem lepiej wszystko kumalem ale co z tego skoro emocje i uczucia nadal sa plytkie. niby wszystko wiem o swojej przypadlosci ale nie daje to przelozenia na odczuwanie.

[*Monika*]

sebastian86, bo to wszystko wymaga czasu. Daj go sobie jeszcze.

[sebastian86]

Monika1974, boje sie ze moj mozg nie zregeneruje sie tak by znow byly te uczucia i emocje dawne. minelo wiele czasu odkad wpadlem w totalne zalamanie psychiczne i od tej pory wszystko bylo inne. przeczytalem duzo ksiazek nt zaburzen psychicznych, szkoda ze wiedza wyniesiona z tychże nie powoduje automatycznego samouzdrowienia.