"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[Aria]

DonColetti mało kto teraz zdaje za pierwszym razem. Ale zazwyczaj przyczyną tego jest to, że za każdy niezdany egzamin ośrodki egzaminacyjne dostają niemałą sumkę, a za kolejny również trzeba trochę zapłacić. Wyzysk człowieka przez człowieka.

[małaMI25]

jak dobrze że ja zdawałam 8 lat temu i za 1 razem...

[Aria]

małaMI25 przynajmniej masz już to za sobą

[rynka]

Aria, kiedy egzamin?

[kornelia_lilia]

Aria, trzymam kciuki za exam

[Aria]

rynka w przyszłym tygodniu teoria.

 

kornelia_lilia nie Dziękuję.

[Gość]

Aria, ja zawsze mówiłem, że prawko trzeba robić w Libanie. Tam wystarczy mieć dwóch świadków na okoliczność, że umie się jeździć.

[Aria]

Sabaidee aż tak daleko za prawkiem ubiegała się nie będę. póki co próbuję szczęścia w Polsce

[Gość]

Aria, nie jest tak daleko; w trzy dni można zajechać.

[Aria]

Sabaidee jednak nie skorzystam z tej wspaniałej propozycji.

[Gość]

Aria, przed pierwszym podejściem wszyscy tak mówią. Po ósmym część zmienia zdanie.

[Gość]

Sabaidee jednak nie skorzystam z tej wspaniałej propozycji.

A ja mogę Ci sprzedać tanio osła, będzie szybciej dojechać.

[rynka]

Aria, trzymam za Ciebie kciuki!!! :) ja się poddałam, prawie miesiąc temu skończyłam kurs, ale do egzaminu chyba nigdy nie przystąpię, nawet zmiany w przyszłym roku mnie nie mobilizują... wiem, że to głupie

[Gość]

Byłam u siostry . Było okropnie.

[Gość]

samara22, siedziałam tylko z moja Martysia,siostra i szwagier prawie się nie odzywali.

[Gość]

samara22, oni tak czasem maja,a mnie mają głęboko gdzieś.

Jutro mam zajęcia,spać mi się chce,a zasnąć nie mogę

[Kiya]

Chcę zniknąć

[małaMI25]

Dlaczego moja matka zatraciła reszte rozumu. Fuczy nawet na to,ze krzywo na nią spojrzę,niemowie o mowieniu tego co myśle.

Mijamy sie w domu,unikamy się...traktuje mnie jak powietrze....

Edytowane 16 Października 2011 przez Gość

[Gość]

cześć jak mi smutno i samotnie dobrze że istnieją takie fora czasem to jedyne towarzystwo od 3 dni tak pusto jakoś wokół mnie może to ta jesień

[Aria]

Ja nie wiem, co mam ze sobą zrobić. Im dłużej mieszkam z rodzicami, tym bardziej się pogrążam w swojej chorobie... Jestem taka beznadziejna... Nic mi w życiu nie wyszło, nic.

[( Dean )^2]

Wprowadziłem się do akademika......bardzo sie się czuję,za każdym razem gdy opuszczam dom.Z jednej strony nienawidzę mieszkać z rodzicami z drugiej mieszkanie gdziekolwiek indziej sprawia że czuję sie samotny i odizolowany,czuję że nikomu na mnie nie zależy,czuję się odrzucony,jestem pełen leku.Mam nadzieję że to nie potrwa długo i za tydzień dwa poczuje się tu jak w domu.

[dogomaniaczka]

Aria, mi też nic nie wyszło...

 

chce zniknąć na zawsze..

[picalm]

Czuję się trochę jak więzień mieszkając z rodzicami. Już od kilku lat myślę o wyprowadzce ale zbytnio się boję żeby to zrobić. Boję się że zabraknie mi kasy. Boję się że nie będę umiał sam sobie poradzić, że nie będę potrafił sam zadbać o siebie. Jestem uzależniony od rodziców. Muszę z nimi mieszkać ale jednocześnie męczę się z nimi.

Mam jeszcze problem ze studiami. Rok temu wytrzymałem 1 semestr i odpadłem. Rodzice byli bardzo niezadowoleni ale jakoś tłumaczyłem im że kierunek jest trudny i bardzo dużo osób odpadło. W tym roku poszedłem na łatwiejszy kierunek i zupełnie sobie nie radzę. Nie potrafię porozumieć się z innymi. Boję się. Przez 2 tyg. w ogóle z nikim nie rozmawiałem, co najwyżej zamieniłem kilka słów. Mam wrażenie że jak się do kogoś odezwę to zostanę odrzucony. No i też będę miał problemy z zaliczeniem. Nie potrafię poprosić kogoś o coś do skserowania co jest potrzebne do zaliczenia. Poza tym jestem przerażony że mógłbym pójść do jakiegoś zadania do tablicy boję się że nie będę umiał go zrobić, że będę stał jak kołek, lub jakoś dziwnie się zachowywał. W ogóle nie mam z kim rozmawiać o swoich problemach. Niedawno sobie uświadomiłem że tak naprawdę to nigdy nikomu się nie zwierzałem. Nigdy nie byłem w takiej intymnej relacji w której na tyle mógłbym zaufać drugiej osobie by otworzyć się przed nią. No i to chyba jest mój główny problem a nie to że nie potrafię się odnaleźć na uczelni. Brak mi wsparcia ze strony innych. Jest taki cytat że 'bez wsparcia innych nawet błahe problemy stają się ogromne'. Moi rodzice w ogóle nie wykazują się zrozumieniem wobec mnie. Jak mówie że nie chcę już studniować to matka zaczyna na mne krzyczeć że co ja sobie wyobrażam ona przecież tyle pracuje, tak się stara dla mnie a ja tego nie doceniam. Bo przecież 'przebimbałem' ostatni rok i co mam tracić jezcze następny... Chciałbym jej powiedzieć o tym co czuję ale nie potrafię... boję się. Czuję się jak dziecko które pragnie by ktoś się nim zainteresował, by ktoś zapytał jak się czuje i z cierpliwością i zrozumieniem wysłuchał wszystkiego co mu chcę powiedzieć. W ogóle w mojej rodzinie emocje są trochę ignorowane. Zupełnie nie ma rozmów o tym jak się czujemy, nie ma wzajemnego wsparcia. Ja tak nie potrafię funkcjonować bo mnie nawet najmniejsze trudności przytłaczają. Ehh czas coś zmienić... W ogóle to że pisze tu na forum to dla mnie duży sukces bo kiedyś nigdy nie odważyłbym się na coś takiego.

[picalm]

Samara22, chcę iść do psychologa ale najgorsze to się chyba przełamać. Boję się też że nie będę potrafił przekazać mu tego jak wygląda mój problem. A co do funkconowania na studiach to ja się boję innych ale jakbym się nie bał to też bym z nikim nie gadał bo nie potrafię. Ja chyba mam braki w umiejętnościach społeczych... A na którym jesteś roku? Tzn ile już wytrzymałaś? :)

Prz3m3k77 dzięki że próbujesz mnie wesprzeć ale ja w ogóle nie wyobrażam sobie studiowania. Chyba zbyt wiele problemów się nawarstwiło we mnie. Chyba rzucę te studia ale jestem świadomy tego że może to wywołać 'lawinę zdarzeń' w moim życiu. Ale może właśnie tego potrzebuję...

[picalm]

Miałem taki pomył żeby przepisać/wydrukować fragmenty książek które mnie opisują ale to się wydaje takie trochę głupie. Hmm ale skoro to może mi pomóc to takie głupie chyba nie jest :)