Osobowość chwiejna emocjonalnie (typ BORDERLINE)

[chojrakowa]

Naemo i co idziesz? Idź, co masz do roboty.

 

Kontrast nooo malutkiego, taki kac to nie kac w zasadzie.

 

Zrobiłam 8km z psami, wykończyłam biodro na amen.

Ciężko mi określić nastrój w jakim się znajduję, więc chyba jest w miarę.

[Naemo]

Już się z nim poklocilam

 

Teraz siedzę w samotności w kawiarni i piję kawę w kawiarni i czytam Ferdydurke i jest super

[Naemo]

Mam takie pytanko... Za tydzień mam psychiatre i gdy powiem jej o tych cieciach itd to jest możliwe że zaoferuje się, żeby je obejrzeć? Chyba nawet powinna, nie?

[Naemo]

Sory za spam....

 

Ale zastanwiam się czy nie poprosić o skierowanie do szpitala za tydzień, tak do świąt... Bo niby było już ze mną lepiej, a tu proszę co odpierdoliłam wczoraj. I teraz mi smutno znowu Wczoraj też było... Te leki nic nie dają, pewnie jeszcze gorsze rzeczy będę robiła... Teraz myślę, że myślę rozsądnie i że pójście do szpitala byłoby dobre nawet dla mojego bezpieczeństwa :/

[chojrakowa]

Naemo jak chcesz zobaczyć jak to jest w szpitalu, to idź. Ale nie sądzę, żeby to coś zmieniło. No, może prócz tego, że docenisz "wolność".

Oczywiście jest to jedynie moje własne skromne zdanie.

[Naemo]

Nie no, byłam już w szpitalu 3 razy, więc to nie jest "ciekawość"...

[tomek83]

tak jest teraz:

: (

 

tak było wczoraj:

: )

[chojrakowa]

Nie rozumiem więc co ten szpital miałby Ci dać. Ale nie muszę, nie bierz tego do siebie.

 

Od godziny rozważam zjedzenie jabłka, chyba jestem niepoważna. Idę zjeść i spać, dobranoc robaczki.

[Naemo]

Zjadaj, nie marudź :) Ale ja Cię rozumiem, dzisiaj tak miałam z kukurydzą i rano z kawałkiem chleba.

 

Ja też idę spać, bo jest zbyt beznadziejnie żeby egzystować.

 

Jeśli jutro nie będzie lepiej, pisze do psychiatry czy w tym tygodniu by mnie nie upchnela (a planowo mam w następny poniedzialek).

 

No i powiedziałam przyjaciolkom o tej akcji i nakrzyczaly na mnie i każą mi jako pierwszy krok przestać się krzywdzic ("chociaz" pff). Powiedzialam im, ze to bedzie cholernie trudne ale spróbuję.

 

I one uważają, ze szpital to ucieczka. Ale sama nie daję rady.

[chojrakowa]

Naemo i mają rację. Ty masz życie ogarniać na zewnątrz w społeczeństwie, a nie wśród chorych w szpitalu. Z resztą tu masz oddział jak ta lala

Zazdroszczę możliwości pójścia w kimono, ja siedzę w pracy i mam niemoc zupełną dziś. Mam jakiś problem pt. nastrój. Bezsens, smutek i złość.

 

I zastanawiam się czy inni ("normalni"?) też mają takie wahnięcia, stany depresyjne i tak dalej i tak dalej. Pewnie tak, chociaż nie wiem czy występują w takim natężeniu. A może to kwestia analizy własnego położenia, może zbytniej?

Nie wiem, jest poniedziałek i ja się wypisuję

[Kontrast]

Ja mam, ale częstotliwość mniejsza i okres występowania rzadszy.

To pewno kwestia emocji ale nie tylko bo w zasadzie chyba ich interpretacji, przezywania, posługiwania się, wynoszenia wniosku, wglądu w siebie a w niektórych przypadkach całkowitego braku wiedzy co się dookoła dzieje. Dlatego wydaje się, ze to emocje, duże emocje burdel a to emocje jak wszędzie ale interpretacja upośledzona.

[chojrakowa]

Kontrast, NORMALNI mówię

 

 

A tak serio - to co, za bardzo rozdrapuję to i trawię czy emocje patologiczne myślisz?

[łiki]

X

[Naemo]

W tym tygodniu spotykam się z koleżanką po zaburzeniu, którą znam ze szpitala, i mamy "razem coś wymysleć" mądrego Ona też szpital odradza... Więc fajnie, będzie na pewno ciekawie z nią porozmawiać ^^ Ostatnio się widziałyśmy 2 lata temu, byłam wtedy zupełnie innym człowiekiem, byłam wtedy w okresie "nie mam uczuć, nic mnie nie rusza" Wgl odbudowałam tę znajomość w taki sposób, że ze 2 miesiące temu napisałam do niej z przeprosinami, bo dwa lata temu udostępniłam jej szkło, przez co prawie się wykrwawiła na śmierć :/

A ja mam niezłego sińca przez ten nóż tak przy okazji.

I z jedzeniem trochę u mnie lepiej, zjadłam dzisiaj pierwszy raz coś słodkiego od tygodnia i dobrze się z tym czuję na razie

 

Łiki jak u Ciebie? Jak dzień, jak nastrój?

[B-2]

chojrakowa, amplituda uczuć może wychylać się podobnie, lecz częstotliwość jest inna. Jeśli by przyjąć to za fakt, osoba taka powinna mieć skłonność do przeżywania tej samej, rozciągniętej w czasie, sytuacji w sposób różnorodny, przeciwstawny, raz za razem.

 

Błotko przymarzło, także można chodzić na spacerki :)

[Kontrast]

chojrakowa, Myślę ze w normalnym procesie myśliwym nie było by czasu aby dojść do tak absurdalnych wniosków jak u brd. Po prostu jak byś sobie wypaliła takim wnioskiem na bezpośrednie działanie to by nawet dla ciebie zabrzmiało absurdalnie. Wiec włącza się ten cały pierdolnik który działa na około a na około to dłużej i więcej drogi i drogowskazów podsuniętych przez doświadczenia i zwichrowanie i poklepywanka po plecach ,,tak tak tak musi być"" jak by nie ta droga tylko szybka męska decyzja uruchomiłby się glos rozsądku ,, nie pedziuj będzie oka" glos który w czasie tej drogi na około zostaje zbity jak mały chłopiec i postawiony gdzieś w kacie z hasłem. ,,ty się nie odzywaj,, teraz ja po swojemu działam. Ale czy dobrze działam?

[chojrakowa]

No racji Wam nie odmówię, nie da się.

 

Jak jest u Was dziś?

 

Moja uwaga skupia się na żarciu i wyglądzie - wydźwięk negatywny. Ale pomijając to, myślenie idzie mi "zdrowo" chociaż tematy raczej trudne.

Coś za coś, rozważam zacząć bieganie od rana chociaż to gowniane podejscie do problemu, wiem.

[chojrakowa]

Nie mogę spać. Kurva, z nocy na noc jest coraz gorzej.

Dziś nocowałam u K i za każdym razem kiedy udawało mi się przysnąć czułam, jak oblewa mnie zimny pot. I pobudka. Ile razy? Nie wiem kurva, z milion.

Pieką mnie oczy i mam serdecznie dość wszystkiego. Jestem zmęczona, smutna i wqurwiona sama na siebie.

I brzydzę się sobą.

 

To przejściowe, na pewno.

[magic]

A jak jest u was z pustka emocjonalna??bo w borderze wystepuje...

 

Czy ktoś z was chodzi na terapie dialektyczna lub schematu ??ponoć pomaga na bordera, jest to odmiana poznawczo-behawioralnej...

[Naemo]

magic ja się właśnie wybieram na schematów lub diagnostyczno-behawioralną (chyba) :)

 

Byłam dzisiaj na spotkaniu z takim chłopakiem i jestem wzniebowzięta Spokojny, cichy typ, ale rozmawiający bardzo fajnie i wgl super <3 Nawet temto chodu mieliśmy takie samo I też nie lubi psów

Eh

 

Jestem... szczęśliwa Chwilowo. Zaraz napiję się pysznej kawki i odrobina relaksu <3

 

Ale martwi mnie trochę w sumie to, że za szybko ufam ludziom, każdego uważam za uczciwego i godnego zaufania ;c

[chojrakowa]

Naemo i świetnie! Kiedy następna randka?

 

Ja jestem zmęczona. Zmęczona Nim, ale przede wszystkim zmęczona sobą.

Spałam ok, Imovane działa niezawodnie i chyba nawet umiarkowanie jedynie oblewał mnie pot. Albo przeschłam do rana

 

Mam okropne huśtawki nastroju. Aktualnie napięcie max, jestem spięta, wściekła i smutna w dodatku. Dlaczego? Dobre pytanie, nie mam pojęcia.

W dodatku cały dzień katuje się myśleniem o jedzeniu, spalaniu i chudnięciu. Nie umiem przestać, robię co mogę ale nie potrafię. Wraca jak bumerang wciąż i wciąż.

 

Wiem że nie powinnam tak mówić ani myśleć ale w takich momentach jak ten czuję, ze jestem przypadkiem beznadziejnym. No, właśnie rozpłakałam się sama nad sobą.

 

Chyba powinnam brać leki co za dno.

[B-2]

chojrakowa Jeśli wierzyć w diagnozie to niedługo powinnaś poczuć się dobrze Leki to "wygodne wyjście", ale na dłuższą metę to strata czasu i pieniędzy.

[chojrakowa]

B-2, oczywiście masz rację. Coś dają coś zabierają i zawsze tak to działa. Ale w utrapieniu wizja ulgi zawsze jest kusząca, a kwestia ewentualnych jej konsekwencji jakoś blednie.

 

Odrobinę mi lepiej, przeczekałam, w sumie nie zrobiłam nic specjalnego oprócz popłakania przy muzyce pod prysznicem (popłakania, sic, ja to wyję jak pies raczej )

To strasznie trudne momenty, pomiędzy pisaniem dziennika, czytaniem książki i piciem herbaty zastanawiam się DLACZEGO i próbuję po sznurku dojść do emocji, która zapoczątkowała ten cyrk. Pojęcia nie mam, ale zmęczyłam się.

 

Mam przemożną ochotę zarzucić plecak na plecy, wyjść z domu i już nigdy nie wrócić do tego życia, które tu mam. Od siebie nie ucieknę, ale to zawsze coś.

Ależ piehrdole smęty, wybaczcie

[Naemo]

W sobotę.

 

Stresujecie się przed wizytą u psychiatry? Bo ja tak, zawsze chociaż trochę i zawsze tyle rzeczy się dzieje po tym miesiącu, że mam problem z powiedzeniem tego wszystkiego. Nawet raz miałam derealizację w drodze do niej :/

 

Też mam ochotę uciec od wszystkiego. Tak strasznie

[chojrakowa]

Dawno nie byłam u psychiatry. Poza tym idąc tam, zawsze dostawałam to, co mi się akuratnie zamarzyło. Zawsze w dobrej wierze.

Oczywiście sugestie pani doktor brałam zawsze pod uwagę, ale wiedziałam swoje.

Przynajmniej w nawiązaniu do ostatniego lekarza, który miał (nie?)przyjemność mnie prowadzić. Raczej subtelny dreszczyk emocji, czy się dogadamy, czy nie. Zawsze się dogadywałyśmy.

 

Czytam opowiadania Kinga (milion pierwszy raz). Uspokoiłam się znacznie i nawet spać mi się chce.

 

Naemo trzymaj się, dasz radę, dawaj znać co i jak.