Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)

[niosaca_radosc]

nazywam się niewarto, poszukaj zatem PZP na NFZ. We Wrzeszczu jest, w Brzeźnie, w ETERMEDZIE są psycholodzy. Rób coś do momentu zakwalifikowania się na terapię, bo samo nic się nie naprawi

[czarnobiała mery]

klamczucha_88, na Jaskółczej właśnie czekam w kolejce do psychologa na nfz...

[niosaca_radosc]

Ale do zwykłego psychologa nie czeka się tak długo, a myślę, że warto byłoby choć od tego zacząć.

[czarnobiała mery]

nie chce mi się szukać zwykłego psychologa po to, żeby po raz kolejny usłyszeć, jaka jestem beznadziejna i nie warto dla mnie pracować...

[niosaca_radosc]

nazywam się niewarto, lepiej zagłodzić się na śmierć?

Trochę Cię nie rozumiem. Jesteś tu, szukasz pomocy, a jednocześnie bronisz się przed nią rękami i nogami. Dlaczego? Bo może ja o czymś nie wiem.

[czarnobiała mery]

przecież to nie tak, że nic nie jem... coś tam jem, nie jestem zagłodzona.

Przecież zapisałam się na terapię.

[niosaca_radosc]

Ale sama widzisz, że na terapię, to możesz jeszcze długo czekać. A czas ucieka. A im dłużej będziesz czekać, tym ciężej Ci będzie. Wiem to z autopsji...

[kaja123]

Takie są te nasze zaburzenia i choroby różne - trzeba osiągnąć swój upadek, swoje dno, utwierdzić się w przekonaniu że potrzebujemy tej pomocy i szukać jej za wszelką cenę nawet u osób bliskich czy zyczliwych. Dużej częsci się to udaje ale jest też część która z jakiś powodów tego nie chce - może boi się zmian w przekonaniu, że ten stan w jakim jest jest jej znany wiec niejako przewidywalny. Niektórzy tak tkwią w tym "trwaniu" jest im źle ale boją się zmian. Cóż poradzić, nie da sie pomóc wszystkim niestety - a szkoda Ja swój upadek kiedyś osiągnęłam, pomoc znalazłam i bardzo sie z tego cieszę. Kiedyś wydawało mi się że nigdy z tego stanu nie wyjdę, że tak beznadziejnie być musi i najlepiej to skończyć ze sobą. Teraz jak wspominam tamten czas to brrr nigdy więcej, zrobie wszystko, zeby nie wrócił i mam nadzieję że tak będzie

[czarnobiała mery]

przecież zjadam 1/3 bułki na śniadanie i 1/3 na kolację, na obiad zupę. poza tym jem jakieś owoce, więcej mi się nie zmieści w brzuchu i tak, co mi pomoże na to psycholog, kiedy mam po prostu taki organizm i taką naturę, że tyle jem?

[kaja123]

przecież zjadam 1/3 bułki na śniadanie i 1/3 na kolację, na obiad zupę. poza tym jem jakieś owoce, więcej mi się nie zmieści w brzuchu i tak, co mi pomoże na to psycholog, kiedy mam po prostu taki organizm i taką naturę, że tyle jem?

w mojej rodzinie też nikogo nie interesuje, czy się leczę. Jest im to obojętne. Przykro mi, że Twój brat kompletnie nie rozumie problemu i rozpowiada o nim. Moja mama to traktowała jako sensację. A teraz to mama nie ma pojęcia, że mam jakiś problem z jedzeniem, już jej nie mówię...

to było przerażające, co przeszłam, nikt nie starał się mi pomóc, nikt nawet nie pomyślał, żeby skierować mnie do psychologa na terapię, nikt, a ja nie miałam pojęcia, jak się z tego wydostać. Wszyscy w około pokazywali mnie palcami, że mam anoreksję, mama opowiadała głośno przy mnie swoim znajomym, że jestem anorektyczką i nic nie jem. To było strasznie upokarzające. Ale nikt nigdy nie wpadł na pomysł, że może można pomóc...

a w ogóle jak sięJak na razie nie udało mi się odzyskać wypisu z diagnozą anoreksji, okazało się, że dokumenty z tych lat są w jeszcze innym archiwum i trzeba je tu przywieźć. leczy anoreksję? podaje się jakieś leki czy jak?

 

to sa Twoje niektóre posty - zaprzeczasz sama sobie

Masz zaburzenia odżywiania, okaleczasz się, słyszysz głosy, masz lęki i zerowe poczucie własnej wartości - to wszystko co wywnioskowałam z Twoich wpisów. Psychoterapia konieczna ale jak napisałam wyżej to zalezy tylko od Ciebie no i najważniejsze : trzeba chcieć, bardzo chcieć i ciężko pracować. Wybór nalezy do Ciebie.

[czarnobiała mery]

Powiedziałam dzisiaj lekarce, że mam problemy z jedzeniem, i bardzo tego żałuję, bo ona to zignorowała.

[Agasaya]

nazywam się niewarto, zignorowała? tzn?

[czarnobiała mery]

Agasaya, nie potraktowała tego zbyt poważnie, dla niej po prostu jestem schizofreniczką i zamykam się w tym schemacie. Zapytała tylko, czy czuję się zbyt gruba, powiedziałam, że tak, to ona dała mi kilka porad, jak schudnąć. Ale nawet w kartę tego nie wpisała, tylko na zasadzie luźnej rozmowy, nie interesowało ją to, że miałam anoreksję.

[Agasaya]

hmmm niefajnie...

ale z zaburzeniami odżywiania zwykle tak jest że lekarze na serio reagują dopiero przy skrajnym wycieńczeniu organizmu...

ja chodząc na oddział dzienny nie raz miałam hipoglikemię i trzęsiawkę z głodu... dostawałam kanapkę, ciastko, słodką herbatę i reprymendę... a ponieważ wyglądałam i nadal wyglądam solidnie, na tym się kończyło...

może zmień lekarza?

[czarnobiała mery]

nie chcę zmieniać lekarki... ogólnie to lubię ją, mam z nią i tak najlepszy kontakt spośród wszystkich psychiatrów, których spotkałam.

[Agasaya]

nazywam się niewarto, w takim razie na kolejnej wizycie zaznacz że poczułaś się olana kiedy wspomniałaś o problemach z jedzeniem. Grunt to szczerość.

[czarnobiała mery]

Agasaya, ja już więcej nigdy tego tematu z lekarką nie poruszę, było mi głupio, że w ogóle coś powiedziałam. Może faktycznie to jest błahy problem i nie warto się nim zajmować.

[Agasaya]

nazywam się niewarto, ale jednak czujesz że coś jest nie tak

[czarnobiała mery]

sama już nie wiem...

[Agasaya]

w tym wypadku lepiej kierować się własnymi przeczuciami i dmuchać na zimne

[bretta]

nazywam się niewarto, czasami to jest 'taktyka' lekarzy, udają że ignorują żeby nie wystraszyć... ja tak miałam że tak lekarz obchodził właśnie delikatnie temat...

ale nie wiem... co do psychologa - fakt nie zwiększy Twojego żołądka, ale pomoże Ci się zaakceptować taką jaką jesteś... I wtedy może i żołądek się "zwiększy" bo często jest właśnie skurczony przez psychike... i trzeba potem stopniowo próbować jeść więcej...

 

ja od poniedziałku próbuje nie robić nic co by mi szkodziło, jem pięć posiłków dziennie, w granicach 1000kacl, ale żeby się w miare najeść. Jeżdżę na rowerze, chciałam iść na siłownie, ale się wstydze... Dopiero czwartek a ja już mam pierwszy kryzys i zaczynam wątpić że może się udać, że mogę z tym wygrać w zdrowy sposób...

[czarnobiała mery]

Poprosiłam wczoraj lekarkę o mirtazapinę na sen. Wzięłam i jestem po tym leku cały czas głodna, zjadłam dzisiaj więcej niż zwykle. Tylko boję się, że mogę przytyć. Zjadłam dzisiaj normalny obiad, usmażoną rybkę i brokuła. Sama nie wiem, czy mam się cieszyć, czy płakać.

[bretta]

nazywam się niewarto, jedz dużo, jak nie chcesz przytyć to jedz też zdrowo. Dużo warzyw, owoców i tak żebyś się głodna nie czuła! Powolutku do celu...

[kaja123]

Sama nie wiem, czy mam się cieszyć, czy płakać

Nikt tego nie wie lepiej niż Ty.

[czarnobiała mery]

Lilith, pisałam, że odważyłam się powiedzieć lekarce o niejedzeniu, a ona zignorowała problem... W ogóle jej nie interesowała anoreksja... Więcej nie będę o tym rozmawiać.

Apetyt po mirtazapinie już mi minął...