Samookaleczenia.

[Gość]

Ja w tym roku wyskoczyłam z moimi bliznami na plażę w stroju kąpielowym. Udo zakryłam zawiązując sobie na biodrach arafatkę,niby ozdoba. Podejrzane było jak właziłam do morza w arafatce,ale miałam to gdzieś. Nie chciałam paradować z bliznami. A ramion i kostek nie dało się ukryć. Jedna z koleżanek zapytała. Nie wiedziałam co powiedzieć zatkało mnie. Z opresji wyrwała mnie przyjaciółka,która wiedziała i powiedziała,że sie przewróciłam. Marne wytłumaczenie,ale nie było dalszego tematu. Ja podejrzewam,że ludzie wiedzą i zadają retoryczne pytania. Dla mnie bez sensu,bo takie coś wprawia tylko w zakłopotanie.

[Gosiulka]

Czasem mam ochotę tak porządnie sobie ciachnąć i boje się tego że mi się to uda bo mam coraz większą ochotę na to Kurcze miało być już tylko lepiej a nie mogę się opędzić od tych myśli i czynów i nadal nic psycholog o tym nie wie

[Cressendo]

Ja nie umiem przestać, jest coraz gorzej. Co prawda potrafię nie ciąć się przez kilka dni, ale to zawsze wraca. Jest jak nałóg. Jest nałogiem. Ostatnio mocno podrapałam rękę. Mam okropną bliznę. Zresztą... Nie pierwszą, pewnie nie ostatnią. Nienawidzę tego, ale czasami widok krwi przynosi ulgę i na chwilę przykrywa wewnętrzyny ból...

[Gosiulka]

Cressendo, oj jak ja ciebie rozumiem Tylko kurcze musimy jakoś z tym walczyć aby takich sytuacji było jak najmniej Wiem że to jest trudne bo sama sobie nie daje z tym rady ale może kiedyś będzie lepiej i oby było to jak najszybciej Pozdrawiam

[muriel]

i nadal nic psycholog o tym nie wie

 

Gosiulka, no co ty?? nie powiedziałaś nic na ten temat psychologowi (czy coś opacznie zrozumiałam?). Uważam, że to jest bardzo ważne, psycholog jest przecież od tego żeby pomóc, jak może to zrobić, skoro nic nie wie o nas. wiem, że to ciężkie, ale spróbuj potraktować psychologa nie jako "człowieka" ale kogoś kto ma pomóc. mnie to pomaga, psychologowi jestem w stanie dużo więcej powiedzieć.

w sumie psychologowie też są różni, miałam z takim jednym do czynienia, który nie zachęcał do zwierzeń, ani w ogóle do niczego pozytywnego

Pomyśl nad tym, może to będzie pierwszy duży krok ku poprawie, kiedy porozmawiasz ze specjalistą.

I nie łam się, dasz radę :)

[Gosiulka]

muriel, wiesz cały czas o tym myślę aby mu powiedzieć ale zawsze czegoś się boję szczególnie jego reakcji Mam teraz wizytę w piątek może wtedy bo bardzo chciałabym mu o tym powiedzieć ale zawsze jest jakieś ale.... i nie mówię nic Nie mam odwagi mówić mu o cięciach tylko czego ja głupia się boję no nie wiem

[Gosiulka]

No teraz mam nadzieję że powiem bo przeca muszę jakoś tym bardziej że to jest ostatnia wizyta w tym roku bo następna gdzieś około stycznia Oby mi starczyło odwagi na wygadanie się

[muriel]

po prostu powiedz, nie zasanawiaj się im szybciej powiesz, tym szybciej będziesz mieć z głowy trzymam kciuki

[silly angel]

Gusiulka musisz przełamać się i mu powiedzieć oczywiscie na początku będzie jak zwykle pokaż jak to robisz czym lubisz to olej te pytania bo one i tak do niczego nie prowadzą ważne też że przez to psycholog inaczej na ciebie popatrzy i zastosuje inną terapie która może bardziej ci pomoże

ja nie musiałam mówić bo moi najcudowniejsi rodzice powiedzieli psychiatrze (fajny sposób pominięcia psychologa...)

życzę wszystkim najwspanialszych świąt! (tylko nie mówcie nawzajem bo jestem agnostyczką...)

[Gosiulka]

Powiedziałam powiedziałam ale się strasznie bałam no ale nic jakoś mi się udało Chciałabym aby nie wracał do tego tematu już, ale tak se myślę że chyba wróci No i ciesze się że powiedziałam mu o tym, tyle czasu zwlekałam z tym

[Gość]

Gosiulka, brawo

No to teraz pójdzie z górki. Pierwszy krok zrobiłaś A to najważniejsze.

[muriel]

Gosiulka, gratulacje!!!

[Gosiulka]

Czy ja wiem czy dobrze zrobiłam że mu o tym powiedziałam nie wiem. Nadal to robię i nie wiem czy on mi pomoże już sama nie wiem czy w ogóle potrzebuję pomocy w tym kierunku ehh szkoda gadać

[muriel]

przynajmniej ci ulżyło, udało ci się powiedzieć, wykazałaś się odwagą :)

Okaże się jak on na to zareaguje i czy wyjdzie ci to na dobre. Ale jeśli nie będzie ci potrafił pomóc i zaczniesz żałować, że powiedziałaś, to powinnaś zmienić psychologa. Przecież nie możesz mówić tylko tego, żeby się "wpasować" w jego kompetencje...

[Gość]

Gosiulka, odpowiedz sobie na pytanie. Czy na prawdę chcesz przestać?? Ale odpowiedz sobie szczerze. Bo ja nie tnę się od jakiś 4 tygodni i nadal nie wiem,czy tak na prawdę walczę z tym bo chcę przestać,czy dlatego bo ktoś chce,żebym z tego wyszła.

[Gosiulka]

Zagubiona=>, racja jak na razie jest mi z tym dobrze nie oszukując się, tylko czasem mnie dopada że to wygląda tak a nie inaczej i że nie mogę w domu chodzić normalnie w krótkim rękawku bo ktoś zobaczy Lubię to robić bo czuję się po tym lepiej, tylko sama zauważyłam że to już za często mi się zdarza albo coraz mocniej i chyba w tym jest problem A czy chce przestać to już sama nie wiem to zależy od dnia jaki jest czy mam doła czy nie Jeśli znajdę na to inny sposób to może kto wie

[Gość]

Gosiulka, bo to jest hmmmm pociągające to złe słowo,ale nie potrafię inaczej tego nazwać. Właśnie w tym tkwi sedno sprawy,żeby postanowić raz na zawsze,że chce się przestać, a dalej to powinno być z górki Pamiętaj, że nie tylko na Twoim ciele zostają blizny...w Twojej duszy(psychice) również i to o wiele trwalsze. Trzymam za Ciebie kciuki,żeby Ci się udało:*

 

Nadal to robię i nie wiem czy on mi pomoże już sama nie wiem czy w ogóle potrzebuję pomocy w tym kierunku ehh szkoda gadać

 

Co do tego,nie powinnaś mieć wątpliwości. Potrzebujesz pomocy.

[muriel]

Wiesz co tekla, nie sądzę, żeby twoja sytuacja była wyjątkowo beznadziejna. oczywiście ja też tak uważam gdy myśle o swojej sytuacji, więc cię rozumiem. tylko, że takie myślenie, niestety nic nie zmienia (ewentualnie na gorsze, na pewno nie na lepsze). nie warto tak mysleć

 

coś się ostatnio zmieniło na gorsze w twoim życiu czy po prostu gorzej cię "dopadło" ??

[muriel]

Racja, że musisz sobie z tym sama poradzić, to jest najgorsze

 

Ale czy naprawdę ich oszukiwałaś?? to jakaś poważna sprawa czy może po prostu się wkurzyli??

 

ciężko coś poradzić, nie znam sytuacji, zresztą takie sprawy są drażliwe. ale skoro mialaś z nimi wcześniej w miarę dobry kontakt, to najlepiej porozmawiać szczerze. powiedz, że ten niby twój brak szacunku do nich, to nieprawda.

przedstaw tę sprawę ze swojego punktu widzenia. jeśli im zależy, żeby sprawa się wyjaśniła, powinni to przemyśleć. przecież z twojego punktu widzenia, to może wyglądać zupełnie inaczej niż z ich, powiedz, żeby to rozważyli. mam nadzieję, ze zechgcą cię wysłuchać.

 

to na pewno wymaga dużo siły i determinacji z twojej strony. powodzenia :)

[muriel]

wiesz co tekla, to brzmi trochę strasznie, dostałaś jakiś szlaban czy coś?? nie sądziłam, ze aż takie groźby wchodzą w grę....

[muriel]

tekla, faktycznie ciężko coś z tym zrobić...

ale robienie sobie krzywdy w niczym nie pomoże, chyba dobrze o tym wiesz, potem będziesz żałować i wstydzić się blizn jak ja

 

spróbuj przeczekać...

masz rację, że twoi rodzice, to chyba jakieś problemy ze sobą mają...

zawsze możesz spróbować jakiś radykalny krok, żeby dać im do myślenia, żeby zrozumieli, że cię kochają.

ale to nie zawsze jest dobry pomysł, bo z tego co piszesz to twoja mama jest jakąś paranoiczką no wiesz, powtarzanie, że własna córka tylko jej szkodzi nie jest miłe, zwłaszcza, że ty to słyszysz.

współczuję, ale spróbuj przeczekać i faktycznie poszukaj jakiejś pracy, moze coś znajdziesz, nie poddawaj się.... jak się trochę "odizolujesz" od rodziców (będziesz wtedy też automatycznie rzadziej w domu bywać) to myślę, że tylko na dobre ci wyjdzie

[muriel]

bardzo dobrze, ze się przeprowadzisz ewentualnie zrezygnuj z neta, ale wtedy nie będziesz mieć nas

ale co innego na chwilę wpaść niż mieszkać cały czas, myślę, że nawet rodzice wtedy inaczej do tego podejdą.

 

wiem, że okaleczanie to pestka, nie boli tak jak psyche, ale to pomaga tylo tylko na chwile, a potem staje się nałogiem... który ciężko "ukryć"

[LetMeStayHidden]

tekla, takie odizolowanie sie jest najlepsze.

Ja najczesciej to robilem w zwiazku ze sprawami w szkole (rzadko tymi w domu), a teraz kiedy mam wolne 2 tyg, nie robie tego dokladnie od.. 2 tygodni o.O I mam zamiar wytrzymac miesiac.

Tobie tez sie uda

[Gosiulka]

LetMeStayHidden, no no ładnie to i ja też się pochwalę od około tygodnia nic a nic Mam ochotę na to ale mam i też ochotę na zaprzestanie tego mam nadzieję że to drugie wygra Trzymam za nas wszystkich kciuki Powodzenia !!!

[muriel]

a ja się nie pochwalę

wczoraj sobie pocięłam całe łydki....

w zasadzie nie czuję nawet żalu, jak o tym myślę, wręcz jakieś zadowolenie (jakby było z czego )

Dziś znowu chcialam, ale jakoś na razie się opanowałam....

Było mi/jest smutno strasznie. Nie wiem co ze sobą zrobić. nienawidzę siebie, swojego ciała, swojego życia