Czy człowiek może się zmienić?

Witam wszystkich. Tak na wstępie powiem że im więcej czytam na tym forum, tym bardziej poznaję siebie, albo coraz bardziej popadam w paranoje. Otóż czytałem o zaburzeniach osobowości, moje zachowania pasują (w większości) do dwóch: osobowość bierno-agresywna, i osobowość chwiejna emocjonalnie. To czy mam zaburzenia oczywiście powinien stwierdzić specjalista, ale powiedzcie czy jest się czego obawiać i udać się do lekarza, czy też jest to zwykłe wynajdowanie sobie chorób lub coś w tym stylu?

A teraz do tematu. Powiedzcie czy człowiek naprawdę może się zmienić? Długo myślałem nad tym czego tak naprawdę pragnę w życiu. I wydaje mi się że największym marzeniem jest zmiana mojej osoby. Np. chcę zmniejszyć nadpobudliwość, przestać być wrednym, powstrzymywać język (bo moje słowa mocno ranią, najgorsze to że najbliższych), posiadać chęć pomagania innym. To są przykłady, oczywiście jest dużo więcej rzeczy które chciałbym zmienić, między innymi nastawienia do ludzi, życia. Czy jest możliwa dosyć duża przemiana osoby? I w jaki sposób? Napomnę tylko o wcześniej już wspomnianej przeze mnie medytacji we wcześniejszych tematach, czy ona może coś zdziałać jeśli będzie skrupulatnie i dokładnie prowadzona? Dziękuję. Pozdrawiam

Pewnie, ze mozna sie zmienic. Tylko glupcy tkwia w miejscu. Tyle, ze wymaga to sporo wysilku.

To czy mam zaburzenia oczywiście powinien stwierdzić specjalista, ale powiedzcie czy jest się czego obawiać i udać się do lekarza, czy też jest to zwykłe wynajdowanie sobie chorób lub coś w tym stylu?

Jak Cie cos boli to ignorujesz to czy idziesz do lekarza? Twoje zachowanie najwyrazniej Cie uwiera wiec chyba warto to zbadac?

Podejrzewam że będzie mnóstwo pracy, ale póki nie zmienię siebie, to zmienię swego nastawiania do życia, a co za tym idzie nie będę nigdy szczęśliwy. Myślę że chcąc zmienić mój pogląd na świat, i życie, muszę zmienić najpierw siebie. Dzięki za słowa otuchy, i nadzieję.

Nawiązując do mojego zachowania, to wiedziałem że coś jest nie tak, i chciałem to zmienić. Ale zacząłem sobie tłumaczyć że są to moje wady. Nie klasyfikowałem tego jako objawy zaburzeń. Myślałem że psychikę mam w pełni zdrową, i nie dotyczą mnie. Ale odkąd zorientowałem się że mam nerwice, stany depresyjne, myśli suicydalne, to chyba wszystko jest możliwe. Myślę że wizyta u psychologa może coś wyjaśnić, może rozwiać wątpliwości.

Ale zacząłem sobie tłumaczyć że są to moje wady.

Kazdy ma wady.. ale sie nad nimi pracuje, zeby i nam i otoczeniu zylo sie lepiej.

Na pewno nie można zmienic się dowolnie. Najlepsze efekty daje zaakceptowanie siebie. Przykład jeśli nie mam chęci pomagania innym to pracuję żeby wystrzegać się tego. Rozumiesz?

Na pewno nie można zmienic się dowolnie. Najlepsze efekty daje zaakceptowanie siebie. Przykład jeśli nie mam chęci pomagania innym to pracuję żeby wystrzegać się tego. Rozumiesz?

Ja nie rozumiem

Podobnie jak bigfish też nie do końca rozumiem. Wystrzegam się czego? Samego pomagania,sytuacji w której musiałbym pomóc, czy też wystrzegam się niechęci pomagania?

Myślałem nad akceptacją samego siebie, ale ja chce się stać lepszym człowiekiem, postępować lepiej; a nie żyć jak dawniej z tymi samymi wadami robiąc krzywdę w taki sam sposób jaki robiłem, tyle tylko że to akceptuje i jest mi lżej tłumacząc sobie "taki właśnie jestem, taki stworzył mnie Bóg" Chyba nie o to chodzi. Tak myślę. Jeśli się mylę, napszcie swoje zdanie.

Podejrzewam że będzie mnóstwo pracy, ale póki nie zmienię siebie, to zmienię swego nastawiania do życia, a co za tym idzie nie będę nigdy szczęśliwy. Myślę że chcąc zmienić mój pogląd na świat, i życie, muszę zmienić najpierw siebie. Dzięki za słowa otuchy, i nadzieję.

Przykład jeśli nie mam chęci pomagania innym to pracuję żeby wystrzegać się tego. Rozumiesz?

 

Ja nie rozumiem. Jak nie mam checi to nie pomagam..czego sie wystrzegac? ludzi wokol zeby nie poprosili o pomoc?