Witam

Witajcie,

Mam 24 lata, borderline, nerwicę i gdzieś od roku także depresję. Przetestowałam dużą ilość leków, żaden nie zadziałał na wspomnianą depresję tak, jak powinien. Albo brak poprawy, albo poprawa niewielka. W tej chwili od tygodnia biorę Mirtazapinę 15 mg na noc. Depresja się z miesiąca na miesiąc pogłębia, mam coraz mniej sił, jestem wściekła, bo ta zasr$%@ depresja niszczy wszystkie moje plany, musiałam zawiesić studia, związek na tym też ucierpiał, wszystko mnie drażni. Jedyne co jeszcze robię to pracuję, na szczęście mam mały własny biznes więc jakoś leci, bo do "normalnej" pracy się w tej chwili nie nadaję.

babydoll, Witaj na forum!

Nie można leczyć się od końca.

Jak się ma nerwicę i depresję, które są gratisami w związku z borderline, to takie leczenie nie przyniesie większego efektu.

Borderline często współistnieje z innymi zaburzeniami, ale chyba o tym wiesz.

Emocjonalne, niestabilne zaburzenia osobowości Personality Borderline Disorder leczy się w pierwszym rzucie poprzez psychoterapię wspomagając się ewentualnie lekami.

Dobrze, że masz jakieś zajęcie, zawsze to oderwanie od uciążliwych stanów.

Chodziłaś kiedyś na terapię?

babydoll, Witaj na forum!

 

Nie można leczyć się od końca.

Jak się ma nerwicę i depresję, które są gratisami w związku z borderline, to takie leczenie nie przyniesie większego efektu.

Borderline często współistnieje z innymi zaburzeniami, ale chyba o tym wiesz.

Emocjonalne, niestabilne zaburzenia osobowości Personality Borderline Disorder leczy się w pierwszym rzucie poprzez psychoterapię wspomagając się ewentualnie lekami.

 

Dobrze, że masz jakieś zajęcie, zawsze to oderwanie od uciążliwych stanów.

Chodziłaś kiedyś na terapię?

Wiem, wiem... Chodzę na terapię regularnie od pół roku, właśnie z powodu bordera. Depresja i nerwica są wynikiem mojego zaburzenia, więc są, że tak powiem, na drugim planie, bo trzeba zająć się przyczyną. Depresję staramy się z psychiatrą załatwić lekami. Potrzebuję szybkiej poprawy. Natychmiast. Z borderem jakoś da się żyć, z dołożoną depresją już nie. Jest fatalnie, jakby ktoś zgasił światło, życie straciło sens. Jestem wściekła na cały świat. Kilka dni temu wylądowałam na toksykologii, bo nałykałam się tabletek, nie powiem jakich, ale była to dawka śmiertelna. Na szczęście udało mi się uniknąć psychiatryka, bo boję się go strasznie. Co do leczenia, to dodatkowo zapisałam się na siłownię i fitness, na siłę staram się wychodzić, chociaż są dni, że nie wychodziłabym z łóżka, ale zmuszam się, bo jak się poddam, to przegram na całej linii.

babydoll, No, ale liczy się, że cokolwiek robisz, żeby sobie pomóc.

Pół roku terapii to jeszcze zbyt krótki okres czasu, żeby mówić o efektach. Ważne , żebyś była wytrwała w leczeniu. Bo są też te gorsze dni, wtedy odnosi się wrażenie, że nie ma już ratunku.

A jak świeci słoneczko to tego przeważnie się nie dostrzega.

Siłownia i fitness fajna rzecz!

Fajnie, że masz psychiatrę, który sprawuje nad Tobą pieczę.

babydoll, No, ale liczy się, że cokolwiek robisz, żeby sobie pomóc.

Pół roku terapii to jeszcze zbyt krótki okres czasu, żeby mówić o efektach. Ważne , żebyś była wytrwała w leczeniu. Bo są też te gorsze dni, wtedy odnosi się wrażenie, że nie ma już ratunku.

A jak świeci słoneczko to tego przeważnie się nie dostrzega.

Siłownia i fitness fajna rzecz!

Fajnie, że masz psychiatrę, który sprawuje nad Tobą pieczę.

Świadomość, że robię co mogę i nic to nie daje jeszcze bardziej mnie dołuje, lepiej by było chyba położyć laskę i efekt byłby ten sam, a przynajmniej bym się nie dołowała, że się staram i efektów nie widać.