chciałabym porozmawiać

Jestem tutaj ponieważ czuję, że dzieje się coś złego. Nie radzę sobie z własnym życiem, boję się zmian, nie radzę sobie w pracy, czuję się gorsza od innych. Mam kochającą rodzinę i cudownego narzeczonego ale nie dziele się z nimi moimi problemami. Udaję, że wszystko jest w porządku a tak naprawdę chciałabym chyba, żeby zauważyli że nie wszystko jest takie jak się wydaje. Zawsze wszyscy mieli wobec mnie wysokie wymagania, czułam ze musze być najlepsza a teraz , z biegiem lat ciągle wydaje mi się, że nie jestem w stanie sprostać wymaganiom innych. Ciągle chce mi się płakać. Są chwile, że byle zdanie doprowadza mnie do płaczu, trzęsą mi się ręce i nie mogę się opanować. Zaczęłam brać tabletki uspokajające, ale te słabe bez recepty na mnie nie działają już. Nie jestem w stanie funkcjonować w pracy bez środków uspakajających, boję się że się uzależnię. Nie sypiam, nie mam apetytu, boję się, nie nadaję do niczego. Niedługo kończę studia, wkrótce mam zamieszkać z narzeczonym, jednak nie potrafię się tym cieszyć tak jak powinnam. Mam tyle obaw,a nie mam z kim się tym podzielić. Nie potrafię rozmawiać o swoich uczuciach, łatwiej jest mi wejść tutaj i zostawić post...może ktoś się odezwie, poradzi coś

ninaaa może spróbuj powiedzieć, wyrzucić to z siebie swojemu narzeczonemu, rodzinie ... albo chociażby komuś komu ufasz

Nikt z nas nie ma zdolności czytania w cudzych myślach. Z własnego doświadczenia wiem, że trudno jest domyśleć się osobom trzecim, ze coś jest nie tak. Zwłaszcza jeżeli czujesz i myślisz jedno a pokazujesz na zewnątrz drugie ...

Warto spróbować , człowiek czuje się leszy ! Satysfakcja gwarantowana !

A próbowałaś napisać szczery list do samej siebie... ?

hej witaj na forum,pisz, moze Ci pomoże troszkę chociaz

ninaaa, hej, witaj

List do samej siebie to na zasadzie podobnej do dziennika ... Wydaje się , że to może poprawić samopoczucie ale nie zniknie dzięki temu problem "ukrywania" przed innymi tego co siedzi w nas w środku.

Witam a ja myślę,że to depresja i czym prędzej radzę zasięgnąć porady specjalisty -po co się męczyć i myśleć a nie działać...pozdrawiam i życzę dużo zdrówka i uśmiechu:)

Może i problem nie zniknie, jednak list do siebie może być zaczątkiem działania, czyż nie?:)

Na pewno. Świat trzeba zmieniać zaczynając od siebie ... A taki list tak myślę może nawet nie tylko podsunąć nam odpowiedzi na nasze pytania ale nawet dodać odwagi a żeby o tych problemach zacząć głośno mówić

Warto pisać listy do siebie, dzienniki, pamiętniki i nie zostawiać w kącie, lecz później czytać je, starać się bardziej siebie zrozumieć, to pomaga w późniejszym działaniu z innymi osobami czy specjalistami także. Na pewno nie zaszkodzi moim zdaniem i wbrew pozorom to nie jest łatwe.