jak radzicie sobie z lękiem wolno płynącym?

Lęk sączy przez większą część dnia. Głównie wieczorami i nocą. Niby mnie nie paraliżuje, ale na dłuższą metę jestem wyczerpany. Jak sobie radzicie z tego rodzaju bliżej nieokreślonym lękiem?

Pracą,staram sie byc ciagle czyms zajety....by nie myslec niepotrzebnie......skupiam uwage

na jakims zajeciu i jest mi Latwiej

U mnie jest różnie.. Jak się czymś zajme to troche mniej o nim myśle ale i tak mam świadomość że on jest.

Towarzyszy mi niemal cały dzień, dopiero jak śpie to jestem od niego wolna. A w ciągu dnia jestem nim zmęczona

i co z tego że czyms się zajme jak to nie przechodzi.

Lęk wolnopłynacy, mój koszmar, taki który nie odpuszcza, wycieńcza a czasem dochodzą do tego ataki.... znam ten ból, jak sobie radziłam.... leki i terapia, doraźnie alprazolam - ale dawał ulgę tylko na kilka godzin, antydepresanty które najpierw nasiliły objawy a dopiero później powoli je redukowały, techniki relaksacyjne na noc, nauka oddychania, trening autogeniczny, wysiłek fizyczny, no i leki nasenne w przypadku problemów z tą sferą życia - bo brak snu nasilał koszmarne objawy somatyczne.

linka a teraz uwolniłaś się od tego lęku czy nadal się z nim męczysz

ladywind, w chwili obecne jestem wolna od lęku wolnopłynącego, uczyłam się 2 lata na terapii jak się z nim obchodzić, właściwie skąd się wziął, jak zachowywać się przy nawrotach, nie było to ani łatwe ani przyjemne ale skuteczne i to jedyne co się liczy.

Oczywiście bywają lepsze i gorsze dni, czasem czuję ten charakterystyczny niepokój i wiem co on zwiastuje, wiem, że jeśli zacznę się "nakręcać" to skończy się tragicznie, ale już to rozpoznaję i wiem na czym stoję a to najważniejsze.

linka, nawet nie wiesz jak takie posty cieszą. Teraz łatwiej jest mi wierzyć że to nie wyrok dożywocia w lęku jest mi pisany.

mephion, nie jest to żaden wyrok, trzeba tylko dogłębnie poznać wroga, znać mechanizmy, poznać siebie - system - o zaczynam czuć się źle - o wiem co się będzie działo - znam to, nie zaskoczy mnie to - jest tak jak zwykle - a teraz to ja zdecyduję jak będę się czuć, jak przetworzę to co zaczyna się dziać.

linka, odkryłaś u siebie takie jedno źródło lęku uogólnionego na którym rozkwitła twoja choroba? Ja zacząłem terapię i póki co ciężko mi sobie wyobrazić co by to mogło być w moim przypadku.

Odkryłam, ja wiedziałam co za tym siedziało od początku, tylko nie potrafiłam się do tego przyznać .... u mnie to sprawa rodzinna, nigdy nie byłam nauczona pewnych zachowań, prawidłowych wzorców, to klasyczne dla DDA, nie umiałam sobie z tym radzić......musiałam wiele przepracować a pierwsze pozytywne efekty terapii przyszły dopiero po około 4 -5 miesiącach....

Mnie też to nastroiło pozytywnie że terapia pomaga uporać się z nerwicą przy nawrotach.

linka a w chwili obecnej bierzesz leki i uczeszczasz na psychoterapię

Długo uczeszczałaś na nią