Co to dokladnie jest?!

Witam. Ostatnio poczytalem troche o nerwicy/depresji i stwierdzilem ze jest duze prawdopodobienstwo na to ze ją mam. A mianowicie:

- problemy ze snem

- myśli samobójcze [bardzo często]

- utrata chęci do kontynuowania pasji [w moim przypadku jest to gra na gitarze]

- stan głebokiego przygnębienia (niska samoocena, miano "nieudacznika" itp.)

- zmęczenie (mimo iz mam prawie 17 lat, pije po 2/3 kawy dziennie to jestem zmęczony.. nawet gdy wstaje rano)

- niewiem jak to nazwać, utraty świadomosci[?]

Czasami miewam tak ze gdy siedze na lekcji zaczynam nad czyms myslec.. i nagle jest bum.. i nagle docieraja do mnie wszystkie bodźce.. i czuje sie tak jakby mnie na chwile nie bylo w danym pomieszczeniu (niewiem, czy opisalem to w miare zrozumiale)

Chcialbym wysluchac opinii na forum ponieważ psychiatra brzmi dla mnie cos "strasznie"[?]

Pozatym jestem po próbie samobójczej [minał równy rok niedawno] i nie chcialbym o tym rozmawiac z lekarzem.

Gorliwie czekam na odpowiedz,

Pozdrawiam :)

Wymieniłeś wszystkie klasyczne objawy depresji. KONIECZNA jest wizyta u specjalisty. Jeśli boisz sie psychiatry, to zawsze możesz zapisać sie do psychologa. On na pewno profesjonalnie oceni sytuacje i wyjaśni wszelkie wątpliwości. Nie ma na co czekać>>trwanie w takim stanie ani nie jest przyjemne, ani do niczego nie prowadzi.

Jaka jest szansa ze poradze sobie z tym sam.. niewiem dokladnie ile to sie wszystko ciagnie.. ale w przyblizeniu ok. rok

Witam.

To, że Twoje objawy zgadzają się częściowo z kryteriami diagnostycznymi depresji, to niewiele tak naprawdę mówi. Zresztą chyba nie o to chodzi, żeby przylepiać etykietkę "depresja" czy "nerwica", tylko żeby ewentualnie przyjrzeć się Twojemu funkcjonowaniu. Najbardziej niepokojące w tym co piszesz wydają się być myśli samobójcze. Czasami myśli pozostają tylko myślami, jednak może zdarzyć się taki moment, że impuls zwycięży - i z tego co piszesz raz już miałeś próbę samobójczą.

W internecie owszem - pewnie sporo materiałów do poczytania znajdziesz, ale nie zastąpi to konsultacji u specjalisty - psychiatry bądź psychologa. I nie ma się czego bać - ci specjaliści to też ludzie :) Nie musisz zresztą wszystkiego opowiadać od razu. Jeśli nie będziesz chciał, to nikt nie powinien Cie dopytywać o to, jak i dlaczego próbowałeś się zabić.

pozdrawiam serdecznie :)

B.