robi z siebie ofiare

Witam.

Problem dotyczy kolegi ze studiów. Otóż kolega:

1. Niemal zawsze robi z siebie ofiarę losu. Przykład: coś mu się nie uda, mówimy że "beka", a on odpowiada takim dość dziwnym/głupokowatym tonem : "cieszycie się , że się koledze nie udało?" "no jasne, co tam kolega..." itp itp.

2. Zawsze zwala winę na innych. Gdy mu się coś nie uda, zawsze obwini kogoś innego: a to że dostał za trudne pytanka, to że ktoś się wkurzył i spadło na niego. Nigdy sam nie przyzna sie do winy, tylko szuka winnych.

3. Często kłamie w drobnych sprawach.

Najgorsze jest to że nie wiadomo kiedy on serio tak myśli, a kiedy mówi to żartem. Gada to wszystko tak dziwnie, że po prostu nie wiadomo.

O czym to może świadczyć?

Zajmij się swoim życiem, a nie kolegi

Pawian czy takie zachowanie komplikuje mu zycie? Dlaczego zajmujesz sie tym problemem?

a ja rozumiem pytanie Pawiana. Takie zachowanie jest na dłuższą metę wkurzające. Trzeba przebywać w towarzystwie takiej osoby bardzo często, nie można uniknąć kontaktów z nią a nie można sie normalnie porozumieć co do problemów i odpowiedzialności za nie. Nie wiadomo czy można zaufać, polegać na kimś takim, żarty odbiera poważnie a z tego, co poważne żartuje i naśmiewa sie z innych.

Nie wiem o czym to świadczy, czy to może być osobowość niedojrzała czy coś takiego. Ale rozumiem, że utrzymywanie znajomości z tym kolega musi być uciążliwe.

no dobra o mnie chodzi

Niskie poczucie swojej wlasnej wartosci? Brak wiary w swoje umiejetnosci? Brak asertywnosci? Moze nawet strach?

Juz samo to, ze zadales pytanie "jako kolega" sugeruje, ze sam siebie sie wstydzisz. A niepotrzebnie!

Pawian, to CI powiedziałam jak możesz być odbierany. Postaraj się być bardziej opanowany i zanim na cokolwiek zareagujesz lub zrobisz to zastanów się jak inni mogą to odebrać, czy to nie będzie dziecinne, nieodpowiedzialne albo czy mogłeś zbyt poważnie potraktować żarty

Nie wiem,czy kolega chce byś o nim pisał.

Wiejskifilozof on pisze o sobie

Pawian czujesz się gorszy i wiecznie poszkodowany przez los (dlaczego?), dlatego cały świat oskarżasz o swoje niepowodzenia i każdy drobiazg bierzesz zbyt serio i do siebie. Musisz nabrać do siebie większego dystansu, większego luzu i nauczyć się śmiać wraz z innymi, także ze swoich drobnych potknięć.

Stracona dobrze mówi. Polać jej. I w dodatku jej post zainspirował mnie - może gdzieś głęboko w Twoim umyśle jest wepchnięta jakaś trauma, uraz? Coś, co nie pozwala Ci się wyluzować?

Myślę, że miast szukać odpowiedzi na forum, przyszedł czas by usiąść i się trochę głębiej zastanowić nad samym sobą.

A to nie wiedziałem

ostatnio pisalem tu post ale mialem problem z komputerm i wyszly jakies bzdury i oczywiscie nerwica musiala mnie zbanowac i to tak ze przez 2 h nie moglem wogole odpalic stronki DZIEKIII