Wasze motto. Dlaczego takie wybraliście?

Obecnie:

Though I walk through the valley of death I shall not fear.

For I am at 80.000 feet and climbing.

Cytat (z resztą chyba niedokładny) umieszczony nad bramą hangaru jednej z amerykańskich baz lotniczych. Bo ja latam lotem wznoszącym i nie dam się tak łatwo zestrzelić.

Z dawnych pamiętam:

Zawsze jestem gotów się uczyć, chociaż nie zawsze chcę, by mnie uczono. z Winstona Churchilla. Bo Churchill jest jednym z moich autorytetów- ten człowiek sam zmagał się z problemami psychicznymi, a mimo to potrafił zapisać się na kartach historii jako mąż stanu, a w swoich przemyśleniach zawrzeć olbrzymią dawkę mądrości i zawadiackiego dowcipu.

oraz:

Jedyną rzeczą, jakiej powinniśmy się bać, jest sam strach. z (chyba) Roosvelta. Bo jak sam stwierdziłem nerwica to piesek, który głośno szczeka, ale nie ugryzie, póki mu na to nie pozwolimy. A podstawa to nie bać się spojrzeć w oczy swoim lękom.

Wbrew takiemu wyborowi źródeł, wcale nie latam w ubraniach z demobilu i nie brandzluję się nad zdjęciami bombowców

You belong to me my snow white queen - wycinek tekstu z jednej z piosenek Evanescence.

Bo jestem zimną królową śniegu, której uczuć nikt nie jest w stanie obudzić.

Moim ulubionym mottem jest myśl z Tao te Ching Lao tse:

Droga na tysiąc mil zaczyna się od pierwszego kroku.

Dla mnie znaczy to tyle, że zawsze trzeba zaczynać, próbować, usiłować, bo ze stagnacji rodzi się tylko kurz i brud.

Innym takim mottem jest też myśl, że pływające statki się zużywają a te stojące w porcie rdzewieją.

A moje motto pod postem to fragment "Pryszczy" Pidżamy Porno.

Bo nie chcę nikogo częstować mrokiem i smutkiem, i mimo wszystko stoję po stronie życia (może niekoniecznie mojego, ale tego w szerszej perspektywie).

jestem motylem...

umiem latać...

jestem wolna...

nareszcie wolna...

Zmieniłam motto, bo czuję się lepiej, bo zaczynam czuć się wolna...

life is brutal fool of zasadzkas sometimes kopas w dupas ....

a czemu bo ciągle dostaje po d... od zycia od ludzi od wszystkiego .....