Cześć

Hej,

Nie wiem od czego zacząć... Jestem 23 letnią studentką i mam dwie choroby, które są powiązane. Mam nerwicę z epizodami depresji i wrzodziejące zapalenie jelita grubego.Leczę się od 21 roku życia. Najpierw były lęki, potem biegunki aż doszło do napadów paraliżu kończyn i dreszczy. Myślałam, że to już za mną, ale objawy wróciły po roku. Atarax nie pomaga a ja siedzę i telepię się, że ledwo mogę pisać. Byłam leczona psychiatrycznie po PS i zaserwowali mi effectin, atarax, zolpidem, czasem dawali lorafen i inne benzo. Na psychoterapię chodziłam dwa lata, g****o dała. Mam małe dziecko, kredyt (chyba) i nowe mieszkanie. Kochającego męża (1 miłość, jeszcze z podstawówki), dobre widoki na pracę. A poza tym ojca alkoholika, babcię ze schizofrenią i drugą babcię z nerwicą wegetatywną, córeczkę wcześniaka i chore jelita. W tej chwili jestem strzępkiem nerwów, chociaż sprecyzowanych lęków nie mam. Jestem chyba żałosnym, zadręczającym się, nieuleczalnym przypadkiem. I najlepsze: kończę psychologię. HA HA.

Boli mnie głowa, stawy, mam s..kę i ściśnięte gardło.

Pozdrawiam,

MW

Witaj na forum. Z pewnoscia nie jestes osoba ktorej nie da sie pomoc, bo kazdemu sie da. Tylko leki sa jak juz wpsominam poraz setny tylko dodatkiem.

Mam pytanko , piszesz ze konczysz psychologie , a czy moge wiedziec dlaczego zdecydowalas sie na psychologie?

cześć :)

JovitaPsychologia jest dla mnie idealnym połączeniem nauk przyrodniczych, humanistycznych i ścisłych. Zajmuję się psychologią rynku, analizą danych i opisem dynamiki zjawisk społecznych, przez długi czas zajmowałam się nuropsychologią i neurofizjologią.

Wobec tego to cos co sprawia ci przyjemnosc To bardzo dobrze bop na pewno w takim stanie kazdy krok jest wazny.

Jeszcze raz witaj.

Cześć kotka_huncwotka, miło Cię poznać. Trochę się tego na raz złożyło w Twoim życiu - czasem warto poświęcić czas tylko dla siebie, bo można się naprawdę zatracić i wówczas warto siebie poszukać aby żyć dalej to niezbędne... tym bardziej że masz dla kogo

Bardzo milo cie poznac kotko_huncwotko. Wiem przez co przechodzisz bo ostatnio mialem problemy ktore mysle ze byly zwiazane wlasnie z lekami typu benzo. Przerazilo mnie to bo poraz pierwszy w zyciu poczulem tego typu przerazajace sensacje. Teraz mi troche minelo ale nadal czuje sie ztraumatyzowany. To co opisujesz o trzesacych sie rekach i trudnosci z pisaniem brzmi bardzo znajomo.

Jesli chodzi o problemy zwiazane z lekami takimi jak antydepresanty a prawdopodbie tez benzo to trzeba dac sobie czasu i byc cierpliwym jak sie z nich zchodzi. Mnie zajelo ze trzy miesiace zeby calkowicie zejsc z antydepresantow.

Wiesz, leki owszem moga pomoc osobie cierpiacej na ciezka depresje lub nerwice ale ja z wlasnego doswiatczenia radze wszystkim zeby z lekami uwazali.Nie chce oczerniac wszystkich lekarzy ale bywaja oni nie odpowiedzialni jesli chodzi o zapisywanie lekow typu benzo i czesto nie informuja pancjentow jakie moga byc konsekfencje naduzywania tych lekow.

Zycze ci wytrwalosci i w ogole wszystkiego dobrego. To wspaniale ze masz meza z ktorym znasz sie od dziecka, pewnie dzieki temu dokonale sie rozumiecie gdyz znacie sie na wskros. Wszystkiego dobrego.