zapominam języka w gębie !

z emocji nerwow - ktos mi przygadal,ponizyl totalnie albo cos a ja siedze jak cicha glupio sie smieje jakby nic sie nie stalo albo plete cos glupiego

nie umiem przygadac nawet jak wiem ze mam racje i pelno argumentow

mowie tu o sytucajach ktore nie naleza do codiznnych... rzacz jasna tylko sa nowe z zaskoczenia sie dzieja...

To normalne raczej ze czlowiek w takich sytuacjach sie moze peszyć. Pozatym naprawde jesli jest ciezki temat i ktos jest przybity to ciezko o tym mowic... ale to juz nie wynik nerwicy

cześć JAAA ,ja mam też taki problem często mi się zdarza że ktoś mi dogaduje a ja nie odpowiem ,jestem speszona ,kończy się na tym że ktoś mi zjechał głowę.żle się z tym czuję ,nie radzę sobie z właściwym wyrażaniem swoich emocji i uczuć.myślę że uczucia i emocje to problem w moim życiu.Może nie tylko w moim ,może ktoś porozmawia o tym ?

Taak a najlepsze jest to że gdy jest po wszystkim i ochłonę, no może nie od razu bo być może kilka dni albo i dłużej będzie mi to siedzieć w głowie i dręczyć, to myślę że to nie do mnie ktoś mówił że to jakiś słaba inna niż ja osoba musiała być a zupełnie nie ja, ja na pewno wybrnąłbym z tego inaczej a jednak wiem że to ja a może nie już sam nie wiem ............. czy ktoś czasem czuje tak jak ja o sobie jak o kimś innym.........?

Ja z nerwów nie mogę gadać przy dwóch osobach - mojej wychowawczyni, która uczy mnie niemieckiego i przy takiej jednej dziewczynie z klasy, która jest feministką, jest bezczelna, chamska, popisuje się "depresją" (a tak naprawdę wcale jej nie ma!), i do tego śmierdzi niemytym ciałem. Czasem żałuję że tej dziewuchy nie wywalili jak mogli, a było blisko. Ona śmieje się ze mnie i patrzy tak jakby z góry, chodzę z nią na historię sztuki i jak miałam referat to nie mogłam znieść jej wzroku i jąkałam się, a normalnie się nie jąkam... Ja wiem, że nie każdy musi i nie każdy musi mnie lubić, że jestem "nienormalna" i dziwna, ale ja czuję od niej bijącą nienawiść w moją stronę, choć ja jej NIC nie robię, więc skąd ta nienawiść

Najwazniejszy w konfrontacji jest SPOKÓJ. Nie dac się sprowokowac

Zresztą odcinanie się nie jest koniecznie. Wystarczy znacząca mina, kpiący uśmieszek, wzruszenie ramionami i ostentacyjne odwrócenie się plecami do danego delikwenta I jest załatwiony

Jak tak zrobisz, to wyjdzie na to, że przegrałaś. W takie sytuacji najlepszym rozwiązaniem jest AGRESJA, spokój to największa głupota jaką można zrobić. Jak ktoś zaczyna mnie poniżać, to od razu ostro reaguję(słownie) i albo ten ktoś odpuszcza(niemal zawsze tak jest) albo dochodzi do rękoczynów. Wyjątkiem są tutaj sytuacje typu, że stoi sobie grupa dresiarzy i mówią na kogoś coś głupiego, wtedy się odpuszcza, bo takiej konfrontacji się nie wygra nie ważąc 130 kg .

Jeśli ktoś powie na was złe słowo, nie zareagujecie, to ten ktoś będzie mówił coraz więcej tych złych słów, bo czemu miałby przestać je mówić?

Jeśli ktoś was uderzy, a wy nie zareagujecie, to ten ktoś będzie regularnie was bił, bo przecież nic mu nie grozi.

W szkole średniej przyjąłem taką postawę jaką zaproponowała Polina i bardzo źle na tym wyszedłem.

Zapamiętajcie jedno- "jeśli ktoś was obrazi, a wy nie zareagujecie, to ten ktoś dalej was będzie obrażać wiedząc, że jest bezkarny".

Tym postem udowadniasz Anand22, jaką filozofię wyznajesz - "argument siły". Podczas, gdy inni wyznają filozofię "siły argumentu". Teraz wiadomo, dlaczego kobiety nie mają szans w rozmowach z Tobą, nie ta siła i nie ta kategoria wagowa

Temat ciekawy. Nie mamy dać się obrażać i stłamsić.

Ze mną było tak ,że jak nie było nerwicy to dawałm sobie radę- nigdy nie pozwoliłam sobie dmuchać w kaszę. A teraz ? Bywa różnie.

Czasami mam wrażenie,że czegoś nie powiem,bo sie chamuję.Wogóle to każdą docinkę odbieram bardzo osobiście i potem to przeżywam, zupełnie nie potrzebnie się przejumję, wiem to,ale jakoś nie potrafie tego zmienić.

Temat rzeka...

Taak a najlepsze jest to że gdy jest po wszystkim i ochłonę, no może nie od razu bo być może kilka dni albo i dłużej będzie mi to siedzieć w głowie i dręczyć, to myślę że to nie do mnie ktoś mówił że to jakiś słaba inna niż ja osoba musiała być a zupełnie nie ja, ja na pewno wybrnąłbym z tego inaczej a jednak wiem że to ja a może nie już sam nie wiem ............. czy ktoś czasem czuje tak jak ja o sobie jak o kimś innym.........?

dokladnie po wszystkim ba sucho nagle dostaje olsnienia moglam tak przygladac ,tak odpowiedziec atak mecze sie juz 8 dni nad moimi bledami slownymi i ze wyszlam zle itp

mam nadzieje ze ten ktos tego co mowilam nie wzial na powaznie

ehh czego musze chorowac na NN :/

anand takkkk nie ma co agresja budzi agresje- powodzenia

Tym postem udowadniasz Anand22, jaką filozofię wyznajesz - "argument siły". Podczas, gdy inni wyznają filozofię "siły argumentu". Teraz wiadomo, dlaczego kobiety nie mają szans w rozmowach z Tobą, nie ta siła i nie ta kategoria wagowa

To użyj "siły argumentu" jak zacznie Cię obrażać ktoś wielkości Mariusza Pudzianowskiego . Użycie siły czasem jest konieczne, szczególnie we wczesnych latach. Ja żałuję, że w szkole średniej nikomu nie przyłożyłem, przez to nikt się mnie nie bał i nierzadko mi dogryzali. Często wystarczy jednak mocny argument słowny, bo nasz rozmówca będzie wiedział, że rozmawia z facetem, a nie z panienką.

God's a co zrobisz, jak do Twojej dziewczyny na Twoich oczach chamsko zacznie się dobierać jakiś inny facet i nie będzie chciał przestać mimo protestów Twojej dziewczyny? Porozmawiasz z nim grzecznie ?

Anand22, znowu mierzysz swoją miarą, swoimi doświadczeniami cały świat.

W szkole średniej ani razu nie musiałem uczestniczyć w bójkach. Byli kolesie, którzy próbowali mi dogryzać, próbowali mną pomiatać - wyśmiałem ich, a po tym, jak ich upokorzyłem w ich własnym gronie, darowali sobie.

Tak więc dla mnie argumentem jest przede wszystkim słowo, dopiero gdy słowo zawodzi, konieczne może się okazać użycie siły. Przy czym i siły trzeba używać z głową, by konsekwencje były możliwie jak najmniejsze.

Też mam podobny problem, na początku głowa jest pełna pomysłów, riposta przychodzi łatwo, a jak przychodzi co do czego to nic, pustka w głowie i byle frajer zaczyna cie z błotem mieszać.. A 15 minut później ma sie nienajlepsze samopoczucie bo przypominają ci sie wszystkie riposty, pojawiają się myśli typu: "..a mogłem mu tak powiedzieć..."

he mam to samo, może to jest lęk społeczny

A może po prostu zbyt dużo emocji, albo już wcześniej wykształcone mechanizmy w psychice

i to i to...

Ale ja uważam że jest to naprawde poważny problem. Może ktoś z was zna na to jakiś sposób?? W końcu tak nie może być, że normalnie ma sie dużo ripost, wiadome jest co sie chce powiedzieć a podczas rozmowy czy kłótni brak języka w gębie i nie można sklecić zdania.

Pzd!