Myśli samobójcze

[Brillet]

@Arus082 , albo po prostu czuje się bezradna i nie wie, co ma z tym zrobić.

@el33, niedobrze mieć żyletki pod ręką. U mnie jest tak, że kiedy leżą i na mnie czekają, doszukuję się we wszytkim powodu, żeby się pociąć. Napięcie narasta i w końcu się łamię. 

[el33]

18 godzin temu, Arus082 napisał:

Skoro i tak w końcu to zrobisz to po co marnować pieniądze i wyrzucać żyletki? Niech sobie leżą... U mnie mama co jakiś czas widzi w spodniach papiery pełne krwi i żyletki a nic z tym nie robi. Może jej to pasuje? Sam już nie wiem

U mnie kiedyś matka nie zauważyła/ nie chciała zobaczyć że się tnę gdy robiłam to siedząc koło niej... Niektórych przerasta cięcie się bliskich, czują bezsilność. Wolą udawać, że nie wiedzą o co chodzi licząc, że samo przejdzie

17 godzin temu, Brillet napisał:

 

@el33, niedobrze mieć żyletki pod ręką. U mnie jest tak, że kiedy leżą i na mnie czekają, doszukuję się we wszytkim powodu, żeby się pociąć. Napięcie narasta i w końcu się łamię. 

u mnie wszystko ostatnio jest na "zimno" bez tego napięcia, drżenia, oczekiwania

 

13 godzin temu, Heledore napisał:

@el33 lepiej nie mieć żyletek, ostrzy przeznaczonych do wiadomego celu pod ręką. Zawsze w razie wypadku będziesz miała jeden krok dalej. Jesteś bardzo dzielną kobietą. Spróbuj pozbywać się może po jednej każdego dnia skoro ciężko Ci wyrzucić wszystkie na raz?

ich obecność przynosi mi na razie spokój, trochę jak odhaczenie kolejnego punktu na liście do zrobienia. Śmiesznie to brzmi, ale tak jest

[Arus082]

Przecież to trwa już dłuższy czas.

[Gorzka]

3 godziny temu, el33 napisał:

ich obecność przynosi mi na razie spokój, trochę jak odhaczenie kolejnego punktu na liście do zrobienia. Śmiesznie to brzmi, ale tak jest

doskonale to rozumiem, miałam identycznie jak Ty

aczkolwiek, przyszedł taki czas że wyrzuciłam wszystkie i zostawiłam jedną ku pamięci, mam ją do tej pory, choć nie okaleczam się już od 7 lat ... ale mam ją, na wzgląd starych czasów, mam też naklejki za czasów dzieciaka i różne inne bibeloty, więc... podchodziłam do tego w taki sposób, że mogę to zrobić, ale nie chcę, coś jak walka z pokusą? musiałam sobie udowodnić, że jestem od tego silniejsza, udało się, ale pomogło mi wbrew pozorom zupełnie coś innego : )

[el33]

23 godziny temu, Gorzka napisał:

doskonale to rozumiem, miałam identycznie jak Ty

aczkolwiek, przyszedł taki czas że wyrzuciłam wszystkie i zostawiłam jedną ku pamięci, mam ją do tej pory, choć nie okaleczam się już od 7 lat ... ale mam ją, na wzgląd starych czasów, mam też naklejki za czasów dzieciaka i różne inne bibeloty, więc... podchodziłam do tego w taki sposób, że mogę to zrobić, ale nie chcę, coś jak walka z pokusą? musiałam sobie udowodnić, że jestem od tego silniejsza, udało się, ale pomogło mi wbrew pozorom zupełnie coś innego : )

Nigdy nie cięłam się żyletkami, wydawało mi się to za proste. Moja przerwa w cięciu trwała ogólnie 13 lat. Żyletkę kupiłam tylko do wykonania jednego cięcia. Musi poczekać

[Elme]

W wieku dorastania miałem silne myśli samobójcze. Towarzyszyły mi krok w krok. Szczególnie w stresowych sytuacjach związanych ze szkołą i ogólnym brakiem perspektyw na życie. Dopiero jak po raz pierwszy przedawkowałem przestraszyłem się śmierci i doszedłem do wniosku, że jednak chcę żyć. Mimo wszystko nadal zdarza mi się balansować na krawędzi i czuć z tego chorą satysfakcję.

[el33]

13 godzin temu, Heledore napisał:

Ale zdajesz sobie sprawę z tego, że ten spokój jest zwodniczy i bardzo niebezpieczny?
Co masz na myśli pisząc o "odhaczeniu kolejnego punku na liście do zrobienia"?

@el33 zaczynam się niepokoić. Czy wszystko w porządku?

Na tym 'spokoju' udało mi się w końcu przespać prawie całą noc, nie śnić nic, nie trząść się. Jest po prostu cisza, nie miotam się. Nie wiem na ile starczy, ale chce by trwało

Mam jeszcze trochę rzeczy do zrobienia/kupienia/załatwienia. Chce by były gotowe gdy podejmę decyzje w którą chce iść stronę. Nie spieszę się, cieszę się tą chwilą. Dawno nie było tak spokojnie. Nie wiem czy jak zgromadzę wszystko i spojrzę na to, to powiem NIE, a może się tylko uśmiechnę i będę czekać na chwile/dzień.

Nie ma się co niepokoić, jest ok. Decyzja o działaniu dała mi spokój. Może kolejna decyzja pozwoli mi spojrzeć na wszystko inaczej i wybrać co/czy chce dalej.

[el33]

@HeledoreTak, jestem w terapii. Kilka razy rozmawiałam o samobójstwie, tydzień temu mówiłam o żyletkach i planach. Mam je wyrzucić, ale nie potrafię. Psychiatry nie mam, choć zaczynam rozważać znalezienie jakiegoś. Wątpię by to coś dało. Pewnie spróbuje dla zasady.

Przeszłość to w większości bolesne kłamstwo przez które wciąż krzyczę w snach. Dla tego co było nie warto żyć. Trzyma mnie to co tu i teraz. Tylko w tym pokładam nadzieje, że są jeszcze rzeczy które uda mi się usłyszeć, zobaczyć.

Wybacz, jeżeli Cię zdenerwowałam/przestraszyłam/obeszłam. Wygrzebę się z tego jak zawsze. Coś się spierd... po całej linii, czym będę musiała się zająć i zapomnę o umieraniu. Jak zawsze... Taki urok mojego życia...

Edytowane 17 Września 2018 przez el33

[el33]

wyrzuciłam żyletki

[Abigail_1Sm25]

Brawo! 

[Elme]

Nie mam już myśli samobójczych. Miałem kiedyś... w dzieciństwie, w etapie dorastania, ale to minęło. Teraz pragnę tak po prostu zniknąć, przestać myśleć. Istnienie bardzo boli.

[ponuryżniwiarz]

Miałem typowe dla depresji na początku jak poszedłem do psychiatry teraz już nie ale wiem że jak kiedyś umrze moja matka to już nic nie będzie mnie tu trzymać więc sobie skoczę albo hgw co innego.

[Elme]

@ponuryżniwiarz, nie pisz tak  

[el33]

2 godziny temu, ponuryżniwiarz napisał:

Miałem typowe dla depresji na początku jak poszedłem do psychiatry teraz już nie ale wiem że jak kiedyś umrze moja matka to już nic nie będzie mnie tu trzymać więc sobie skoczę albo hgw co innego.

każdego z nas trzyma "coś". U mnie to "coś" zmienia się na przestrzeni lat, ale wciąż jest. Czasem myślę, że bez tej kotwicy byłoby łatwiej

[Neurotica_Lostica]

Jest mi źle, że mam bardzo natrętne myśli samobójcze, ale jestem zbyt żałosna, żeby cokolwiek zrobić w tym kierunku. Jeżeli tak bardzo chcę się zabić, powinnam to w końcu zrobić, zamiast w kółko o tym myśleć i się zadręczać.

Więc tak - jestem po prostu żałosna. Koniec kropka.

[el33]

W końcu moje myśli odpuściły trochę, wróciły do stanu sprzed kilku tygodni czyli do kilku niegroźnych dziennie... Czuję się zmęczona, ale i spokojna. Dziękuje @Heledore za wsparcie.

[shira123]

wczoraj znow mialam...bardzo silne...

[Gość Duża Mi]

2 godziny temu, shira123 napisał:

wczoraj znow mialam...bardzo silne...

Coś konkretnego je spowodowało?

[shira123]

 Tak lek o prace...ale juz omowilam to z moja t.i jest lepiej

[lukrowana]

@shira123 no ja również mam silny lęk związany z pracą. Ale jakoś udało mi się ją póki co znaleźć. Na szczęście szybko, bo szukanie długo potęgowałoby mój lęk i jakieś porażki z tym związane.

A czego się najbardziej boisz? U mnie to kwestia niskiej samooceny = wszyscy inni są lepsi, bardziej doświadczeni, bardziej poradni, na pewno wybiorą kogoś innego jak mnie, jest taka konkurencja; jak również też lęku przed ludźmi i nowymi sytuacjami, muszę się adoptować do nowych miejsc długo.

[el33]

Znów napięcie wzrasta, ręce się trzęsą szukając czegoś ostrego... Czuje się jak ćpun, który we własnej krwi znajduje działkę. Do d... to wszystko Nic się nie wydarzyło, nic się nie dzieje, by te myśli wracały

[anemon]

znowu o tym myślę, ale nie wiem, jak zrealizować

[KotJaroslawa]

2 godziny temu, anemon napisał:

znowu o tym myślę, ale nie wiem, jak zrealizować

piszesz list pożegnalny w którym zawierasz cztery słowa, "zawsze chciałam być zapiekanką"

następnie wchodzisz na wybrany słup elektryczny i dalej wiadomo co i jak xD

[KotJaroslawa]

6 minut temu, Heledore napisał:

ten żart trochę niesmaczny i trochę nie na miejscu

zawsze jak u mnie pojawiają się myśli w stylu "idź się zabij" to mi się właśnie ta anegdotka przypomina i jakoś lżej na duszyczce  

[dr. Psycho Trepens]

U mnie prawie codziennie występują myśli rezygnacyjne, do czynów nie dochodzi bo wiem że nie odważę się zabić, jestem zbyt wielkim tchórzem lub po prostu głupio wierzę że może być lepiej.

Samobójcą i tak jestem, bo już nie raz lądowałem na SOR dostarczony karetką po przedawkowaniu leków zmieszanych z narko. Po prostu miałem "szczęście" że przeżyłem, niestety obrażam Boga w ten sposób, że drwię sobie z życia i robię łaskę że żyję, jestem złym człowiekiem niestety.

Edytowane 29 Września 2018 przez dr. Psycho Trepens