Krytyka psychoterapii

[Przemek_Leniak]

11 godzin temu, Daniel Zalewski napisał(a):

Przepraszam, nie jestem w stanie prześledzić całego wątku. Tylko z mego doświadczenie; W Polsce większość podejmowanych psychoterapii to terapie psychodynamiczne - wybaczcie nie znam statystyk, tak mi "się wydaje"; Okazuje się jednak, że osoby neuroatypowe / ze spektrum neurorozwojowym [ADHD, ASD] nie są w stanie w pełni / tak wydajnie korzystać z tej formy terapii. Proces szkolenia by taką osobę "rozpoznać i pokierować" jest tylko teoretyczny; wynika to z wieloletnich zaniedbań w systemie opieki zdrowia psychicznego; więc można powiedzieć, że takie osoby będą odczuwać duże rozczarowanie psychoterapią. 

Z mojej perspektywy więc większość osób, które mają dużą motywację do zdrowienia a mimo wielkiego wysiłku "nie zdrowieją" boryka się z trudnościami wynikłymi z ww. kwestii.

Nie będę podawał innych powodów niepowodzeń psychoterapii - nie o to mi chodzi. 

 

To jest w ogóle dziwna sprawa z tą krytyką psychoterapii od strony pacjenta...

Bo to nie jest podejście naukowe przecie.
Pacjent jak ja formułuje jakieś zarzuty czy dostrzega jakieś korzyści z subiektywnego punktu widzenia na który wpływa przede wszystkim jego choroba - to co doktor tu właśnie napisał - mamy różne choroby o różnych mechanizmach.
Jedne choroby będą wymagać długoterminowych działań skupionych nawet nie tyle na doprowadzeniu ich do neurotypowości co do ułatwienia im funkcjonowania w świecie zdominowanym przez neurotypowość
Inne z kolei działań skierowanych na faktyczną naprawę wytworzonych niekorzystnych schematów reakcji emocjonalnych
W każdym razie zadania psychoterapii mogą być inne w zależności od potrzeb pacjenta
Ale właśnie nie potrzeb subiektywnie odczuwanych przez niego tylko jednak tych wynikających z rozpoznania tych potrzeb przez osoby z zewnątrz

Spora część rozczarowania terapią może wynikać z tego że nie stajemy się po niej szczęśliwi i zadowoleni z życia - tak circa odczuwamy zdrowie wewnętrznie.
Nie widzimy się jednak z zewnątrz i trudno jest nam ocenić czy po terapii np nawiązujemy i utrzymujemy sensowniejsze kontakty międzyludzkie albo czy sprawniej funkcjonujemy w społeczeństwie.

Może patrząc na skuteczność psychoterapii trzeba badać jednak coś innego niż nasze samopoczucie
A z drugiej strony może powinniśmy sami mieć do psychoterapii nieco inne oczekiwania?

Tak pomyślałem sobie - moja nieudana psychoterapia patrząc subiektywnie od wewnątrz była owszem nieudana ale patrząc od strony zewnętrznej na ile jestem w stanie to zrobić była jednak korzystna
Tu liczy się bowiem jak postąpiłem w tamtej konkretnej sytuacji i jak dałem sobie z nią radę.
A to wyszło w sumie nieźle i nie jestem taki pewien czy mogę ten sukces przypisać sobie - raczej jednak nie bo sam sobie nie poradziłem wcale.

Wspominaliście że efekty psychoterapii sa odczuwalne w jakiś czas po niej i to pasowałoby do tego punktu widzenia bo wewnetrzne zadowolenie ze polepszenia funkcjonowania między ludźmi wymaga czasu własnie
 

[Przemek_Leniak]

43 minuty temu, Programista napisał(a):

@Verinia"Dlaczego każdy lekarz psychiatra odradza mi terapię? Dziwne."

 

Nie zapytałaś żadnego dlaczego odradzają?

 

Co do psychoterapii psychodynamicznej ma ona trochę ciemnych i negatywnych stron, które mogą mocno zaszkodzić niektórym. Musi być to ktoś naprawdę dobry i mocno etyczny.

Istnieją ludzie, którym psychoterapia pomogła i to bardzo nawet Ci mogę odcinek podesłać o gościu, który kiedyś był bardzo zły i zabił człowieka, w więzieniu przeszedł psychoterapie i po wyjściu tak zmienił swoje życie na pozytywne, że szok. 

 

Eric Kandel neurobiolog, laureat nagrody nobla udowodnił,  że praca mentalna, psychoterapia zmienia realnie mózg. 

 

Niestety też jest sporo specjalistów z dziedziny psychologii i psychorerapii, którzy są słabi lub średni sam takie osoby spotkałem, a nawet takie które łamały kodeks psychoterapeuty, przykre. Trafić na kogoś naprawdę dobrego nie jest łatwo. 

No Kandel akurat nie udowodnił lecz założył że tak jest - konkretnie jest to 5 z jego 5 założeń zamieszczonych tu https://pl.wikipedia.org/wiki/Manifest_Kandela

Jest olbrzymia różnica między założeniem a dowodem.
Niezależnie od tego że założenie może być słuszne - nigdy nie ma wartości dowodowej.

[Daniel Zalewski]

jest jeszcze jedna kwestia na którą warto zwrócić uwagę: 

większość z nas będąc w danej sytuacji, w danym kontekście życiowym poza tym, że nam źle, to ma większe / mniejsze / oczywiste / mniej oczywiste profity. Więc jest dobrze i źle zarazem. Psychoterapia to odsłania, ale za nas wyboru nikt nie podejmie

[Przemek_Leniak]

18 minut temu, Daniel Zalewski napisał(a):

jest jeszcze jedna kwestia na którą warto zwrócić uwagę: 

większość z nas będąc w danej sytuacji, w danym kontekście życiowym poza tym, że nam źle, to ma większe / mniejsze / oczywiste / mniej oczywiste profity. Więc jest dobrze i źle zarazem. Psychoterapia to odsłania, ale za nas wyboru nikt nie podejmie

Zgadzam się z tym w całości.
Np u mnie choroba jest ucieczka od sytuacji z którą sobie nie radzę.
Jest wygodna znaczy...
A właściwie byłaby wygodna gdyby nie była jednak tak upierdliwa...
zatem i dobrze i źle faktycznie.
I faktycznie psychoterapia to uświadamia akurat
Obnaża bym powiedział nawet.
pzdr
 

Tak w ogóle to wydaje mi się że założenie Kandela jest słuszne akurat
 

 

[Programista]

1 godzinę temu, Przemek_Leniak napisał(a):

No Kandel akurat nie udowodnił lecz założył że tak jest - konkretnie jest to 5 z jego 5 założeń zamieszczonych tu https://pl.wikipedia.org/wiki/Manifest_Kandela

Jest olbrzymia różnica między założeniem a dowodem.
Niezależnie od tego że założenie może być słuszne - nigdy nie ma wartości dowodowej.

 

A tak faktycznie masz racje zbyt pochopnie to napisałem.  

[Przemek_Leniak]

2 godziny temu, Programista napisał(a):

 

A tak faktycznie masz racje zbyt pochopnie to napisałem.  

 Ale miałem napisać że @Illi wspominała o badaniach które by to założenie potwierdzały - w sensie że taki wpływ jest obserwowalny https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14706942/
"Pełny cykl terapii poznawczo-behawioralnej spowodował znaczną poprawę kliniczną u 14 osób, które ukończyły badanie (średni wynik +/- SD po leczeniu w skali oceny depresji Hamiltona wynoszący 6,7 +/- 4). Reakcja na leczenie wiązała się ze znacznymi zmianami metabolicznymi: zwiększeniem aktywności hipokampa i obręczy grzbietowej (obszar Brodmanna [BA] 24) oraz zmniejszeniem aktywności kory czołowej grzbietowej (BA 9/46), brzusznej (BA 47/11) i przyśrodkowej (BA 9/10/11). Wzór ten różni się od obserwowanego w przypadku powrotu do zdrowia klinicznego wspomaganego paroksetyną, gdzie obserwowano wzrost stanu przedczołowego oraz spadek hipokampa i podrodzaju obręczy."

Oczywiście jak to ja skrytykowałem jak to @Illi napisała - no jestem taki dupkowaty - żałuję
ale mam nadzieję że teraz nadrabiam
Nie rozumiem niestety faktycznie co te badania tak naprawdę oznaczają - ale rozumiem że dało się jakoś zmierzyć zmiany w mózgu i były one inne od zmian po lekach
i że badacze uważają że są to optymistyczne róznice.
Ale reszty juz nie - to nie jest mój poziom wiedzy po prostu