Schizofrenia a świadomość choroby

[fitton]

Jak u was jest ze świadomością tego, że jesteście chorzy?
Bo ja jak wyszedłem ze szpitala to przez rok myślałem, że nic mi nie jest. Chociaż przez jakiś czas miałem halucynacje wzrokowe a później też urojenia to częściowo je ignorowałem a częściowo zwalałem winę na leki i nie chciałem ich brać, na szczęście rodzice mnie do tego zmuszali. Byłem w 100% przekonany że nic mi nie jest.

Dopiero po mniej więcej roku zacząłem się czasami zastanawiać a to, że mam schizofrenię to do mnie dotarło dopiero po dwóch latach.

Teraz choroba jest w remisji oprócz negatywów, braku energii, obniżonej inteligencji, problemów z pamięcią i koncentracją nie mam nic więcej a biorę leki i będę je brał bo wiem, że muszę. Więc taki paradoks: jak miałem objawy to myślałem, że jestem zdrowy a teraz jak jest dużo lepiej to jednak wiem, że jestem chory.

 

 

[fitton]

Dopiero teraz zauważyłem, że już taki temat na forum jest. Można usunąć.

[naftan_limes]

Świadomość choroby może pomóc, żeby się trochę kontrolować. Z drugiej strony powoduje wewnętrzny konflikt. Wcześniej ktoś działał w zgodzie ze swoją chorobową naturą, teraz walczy sam ze sobą. Jednym z objawów większości chorób jest wewnętrzne rozdarcie. Zdrowy człowiek jak ma jakieś wady to z nimi żyje i nie robi problemów. Wtedy to otoczenie ma problem, gdy ktoś jest przesadnie złośliwy np.

[Verinia]

W dniu 10.08.2024 o 13:22, naftan_limes napisał(a):

Świadomość choroby może pomóc, żeby się trochę kontrolować. Z drugiej strony powoduje wewnętrzny konflikt. Wcześniej ktoś działał w zgodzie ze swoją chorobową naturą, teraz walczy sam ze sobą. Jednym z objawów większości chorób jest wewnętrzne rozdarcie. Zdrowy człowiek jak ma jakieś wady to z nimi żyje i nie robi problemów. Wtedy to otoczenie ma problem, gdy ktoś jest przesadnie złośliwy np.

 

A to ciekawe, co napisałeś. Świadomość choroby u mnie powoduje właśnie taką walkę z wiatrakami. Przekonanie, że muszę się na siłę wpasować w kanon zdrowia. A jak godzę się na urojenia i sobie z nimi płynę, to jakoś tak... Bardziej sobą jestem. No ale... Wolę walczyć o to zdrowie, przypominać sobie o chorobie niż ponownie przechodzić piekło szpitala i psychozy.