Co na dzisiaj? - czyli dziennik psychoterapii

[bei]

28 minut temu, acherontia styx napisał(a):

Wyrazić je, zamiast tłumienia  innej drogi nie ma.

Czyli jak ktoś nie jest ich swiadomy i powtarza,  że w gruncie rzeczy nie było tak źle to ma przechlapane?

[bei]

18 minut temu, acherontia styx napisał(a):

No to takie trochę zaprzeczanie, bo jak coś jest znośne (a tak rozumiem stwierdzenie, że "nie było tak źle") to nie ciągnie się za człowiekiem X lat. Może nie jesteś gotowa na konfrontację z tym, może nie chcesz bo się boisz, może inne przyczyny, ale najogólniej tak. Będzie się nadal za Tobą wlokło i odzywało w randomowych momentach.

A co jesli naprawdę nie bylo tak źle, jeśli terapeuta sie myli i to nie przez to mam to cale OCD? Nie do końca rozumiem co rozumiesz pod pojeciem ze ciagnie sie to za człowiekiem X lat? Że jak się o czymś mówi nawet po latach, to człowiekowi robi sie smutno?

[Mic43]

Wydaje mi się, że niektóre rzeczy da się "przepracować" (nie cierpię tego żargonu), niektóre nie. Z resztą nigdy nie można być pewnym, że emocje nie wrócą, bo jednak okazało się, że coś było bardziej stłumione niż "przepracowane". 

[bei]

Ja nie wiem czy coś mam już przepracowane czy nie. Chociaż jesli np. na myśl o tym że miałabym o czymś mówić czuje sie z tym źle. to może nie mam. 

[bei]

55 minut temu, acherontia styx napisał(a):

Ale to nie emocje mają nie wracać. Wszystkie emocje czemuś służą. Chodzi o to, żeby te emocje nie rujnowały Tobie życia w danym momencie. One wrócą w jakimś momencie, to na pewno, ale z inną intensywnością, która nie będzie wpływała na teraźniejszość i destabilizowała życia. 

U mnie te emocje nie rujnuja mi życia tylko ewentualnie to w co według terapeuty się zamieniły w obsesje i w kompulsje. Wysnuł taką teorie, zaznaczajac, że nie wie czy jest prawdziwa, że nie mogąc sobie pozwolić na nienawiść, a względem rodziców to już wogóle ta nienawiść zamienila się w obrzydzenie. Moja bakteriofobia w dłużej mierze opiera się na obrzydzeniu, nie np. na leku przed chorobą tylko na leku przed zakażeniem sie bakteriami (nie w sensie dosłownym, bo w moim umyśle wszystko nazywam zakażeniem, np. jak pogłaszcze psa to już wystarszy żebym musiała iść umyć ręce, bo wg. mnie są zakażone).

Edytowane 12 Lipca przez bei

[bei]

2 minuty temu, acherontia styx napisał(a):

No to jednak mają znaczący wpływ na Twoje życie, bo to się robi tak na prawdę błędne koło, bo nie da się zlikwidować bakterii. Na Twoim ręczniku, którym wycierasz ręce po umyciu jest więcej bakterii niż na dowolnym przedmiocie w Twoim domu. W sobie masz prawdopodobnie co najmniej kilka patogenów alarmowych (jak chociażby gronkowiec, którego nosicielami jest ponad połowa społeczeństwa), które sobie żyją uśpione i nie jesteś w stanie ich zlikwidować  Nie da się żyć w sterylnej klatce. 

Na poziomie wiedzy to wiem. Gdy dochodzą emocje przerasta mnie to.

[bei]

Ostatnio zapytałam terapeuty czy według niego zrobiłam jakiś postęp przez rok terapii i powiedział że nie odpowiada na takie pytania. Wiem, że przez to że zaczęłam brać leki nie będzie można wyraźnie zatwierdzić co jest ewentualną zasługa leków, a co terapii. Miałam jednak tak silne obsesję i kompulsje że stwierdziłam, że nie chce tak się męczyć. 

Ostatnio dwa dni pod rząd nie wzięłam leku. To przez to, że dużo leżę i zasypiam trochę niekontrolowanie. Może spróbuję trochę wcześniej go brac, a nie czekać do późna.