O czym z Tobą nie można żartować?

[ehempatia]

Ile ludzi tyle charakterów, granic, rodzajów nadawanych wartości składowym życia. Jak w tytule - jakie tematy wprowadzone w kontekście żartu sprawiają, że automatycznie przechodzi Ci chęć na śmianie się? Dlaczego? Czy Twoje poczucie humoru uległo znaczącej zmianie w związku z życiowymi zdarzeniami, upływającym czasem? Co czujesz względem rozmówcy, którego to bawi? Załóżmy, że "bo tak/bo nie" to trochę za mało.

[Jurecki]

Czasami żarty mnie śmieszą a czasami wkurzają. Nie lubię jak ktoś ze mnie żartuje tym co nie jest prawdą.

[wiejskifilozof]

Mi dokuczali w szkole. Mam dość żartów .

[ehempatia]

A ja nie daję rady z żarto-uwagami dotyczącymi obcych osób, zazwyczaj dotyczących wizualnych rzeczy. Coś typu: "Paczaj, ten to w Planecie Małp musiał grać". Od razu mi to skreśla żartownisia z roli godnego towarzysza rozmowy  Niemniej, lubię inteligentny czarny humor, dogryzanie i sarkazmy, o ile mogę to praktykować z osobą, która to rozumie i wyczujemy swoje granice. 

[Gość Luna*]

Zart zartowi nierowny. Tzn, moim zdaniem, zeby zart byl smieszny, zabawny, musi bawic wszystkich bioracych udzial w danej sytucji czy zdarzeniu, i zakładac dobrą wolę, zyczliwosc, a nie jakies tam wysmiewanie.

Z drugiej strony, niektorzy nie maja do siebie dystansu i wszystko traktuja smiertelnie powaznie (sama tak mialam, wiec mowie niejako z wlasnego doswiadczenia).

 

 

[nieprzenikniona]

Hmmm jeśli żart jest dobry to chyba nie ma ograniczeń co do tematu...raczej mam duże poczucie humoru (chociaż dość czarne) i dystans do siebie

[wTymTygodniu]

Nie cierpię burackich żartów o kobietach, zwłaszcza kiedy faceci przeważają liczebnie w gronie i się delektują tym swoim dowalaniem kobietom zasłaniając się, że to "żarty" i jeśli jakaś kobieta się temu sprzeciwi to jeszcze dodatkowo dostaje łatkę tej bez poczucia humoru czy "sztywniary". Podwójne chamstwo.

[Melodiaa]

Nie lubię żartów chamskich i wyśmiewania się z kogoś..

 

[Szczebiotka]

Ja ogólnie lubię czarny humor ale nienawidzę żartów z dzieci czy ludzi niepełnosprawnych. 

[Dryagan]

31 minut temu, Szczebiotka napisał(a):

Ja ogólnie lubię czarny humor ale nienawidzę żartów z dzieci czy ludzi niepełnosprawnych. 

Pod tym się podpisuję - przy żartach tego typu gryzę. Potrafię natomiast żartować ze swojego wariactwa

[Szczebiotka]

8 godzin temu, Dryagan napisał(a):

Potrafię natomiast żartować ze swojego wariactwa

O ja też ogólnie mi żarty nie przeszkadzają, chyba że przekraczają pewną granicę. Mogę się śmiać z siebie, w sumie nawet często sama to robię rzucając jakiś tekst. Niektórzy mogli by uznać to za dziwne ale tak nie jest. 

 

Zresztą z żartami tak naprawdę trzeba uważać, wybadać drugą osobę na ile można sobie pozwolić, bo to co nas bawi nie koniecznie bawi kogoś innego. Aaaa i nie lubię, wręcz nie trawie żartów o depresji. To jest taki trzeci punkt u mnie. Za to, tak jak za dzieci i starców mogę gryźć. Uważam że nie powinno się z tego robić żartów bo ktoś kto nie przeżył depresji nie ma pojęcia o czym mówi. Pamiętam jak kiedyś jeden z moich braci robił sobie żarty z depresji, ja wtedy na nią chorowałam. Każdy dzień był dla mnie piekłem i walką o życie. Prosiłam go żeby przestał kilka razy, a on dalej szedł w zaparte aż w końcu nie wytrzymałam i go uderzyłam minęło kilka lat od tego czasu i nigdy już nie słyszałam by sobie żartował z tego zresztą nawet mnie przeprosił za tamto bo teraz sam boryka się z depresją i wie co i jak. 

[cynthia]

Ja w ogóle mam specyficzne  poczucie humoru i nie każdy go rozumie.  Jednak co do mojej choroby  i na to, co przeszłam w psychozie jakoś nie potrafię się śmiać.

[acherontia styx]

W sumie zależy od mojego humoru, ale niewiele jest rzeczy, z których nie można ze mną pożartować, ale zawsze, nawet jak mam dobry humor to będą przemoc seksualna i czyjaś niepełnosprawność (przy czym nie chodzi mi o choroby, bo z samych chorób można, bo do nich mam dystans duży po tylu latach w zawodzie, co z człowieka z niepełnosprawnością). Resztę żartów w umiarkowanym zakresie akceptuję przeważnie.