Przerażenie jutrzejszą wizytą u psychologa

[petysana]

Jutro czeka mnie wizyta u psychologa. Nigdy wcześniej nie byłam na takiej konsultacji. Dostałam skierowanie od lekarza rodzinnego (po skierowanie do lekarza POZ wysłał mnie laryngolog). Od dawna czuję, jakby mi coś zalegało w nosie, na początku nie utrudniało mi to funkcjonowania, ale od października ub.r. mój stan znacznie się pogorszył i mam od tego czasu poważne trudności z oddychaniam przez nos i usta. Laryngolog twierdzi, że nic w moim nosie nie widzi, ale chodziłam dotychczas do lekarzy na NFZ (do psychologa też się zapisałam na NFZ) i żadnych bardzo dokładnych badań mi nie robił. Na ostatniej wizycie wysłał mnie do psychologa (wspomniał też, że psycholog mnie pewnie wyśle do psychiatry) i kardiologa (bo czasem budzę się w nocy przez utrudnione oddychanie). I właśnie jutro mam termin. Strasznie się boję, bo poza tym podejrzeniem nerwicy wiem, że mam też inne problemy psychiczne. Jeszcze w podstawówce/gimnazjum uświadomiłam sobie, że mam niemal wszystkie objawy fobii społecznej, a niedawno doszłam do wniosku, że prawdopodobnie mam też urojenia i depresję (mam 20 lat). Boję się nawet wspomnieć o tych dwóch ostatnich, nie wyobrażam sobie, że z kimkolwiek mogłabym o tym rozmawiać. W sumie to nawet nie wiem, czy wspomnieć o czymkolwiek poza tym na co dostałam skierowanie... Bo niby o fobii jestem gotowa powiedzieć, ale i tak mnie przeraża dalsze rozmawianie o niej. Cały czas nie jestem pewna czy mam nerwicę, mam też teorię, że laryngolog po prostu nie zrobił/zlecił mi wystarczająco dokładnych badań laryngologicznych, żeby dociec co mi jest. Najchętniej bym to odwołała i siedziała w domu. Boję się, że się rozpłaczę w gabinecie, bo naprawdę nie mam pojęcia jak moje ciało zareaguje na mówienie obcej osobie o tak delikatnych i trudnych dla mnie tematach, pewnie będę się strasznie trzęsła... Nawet nie potrafię sobie tego wyobrazić, a to już jutro Od czasu kiedy mama mnie zapisała do psychologa, starałam się od siebie odsuwać wszelkie myśli o tym co mnie czeka, bo wiedziałam, że bym się ogromnie stresowała. Ale teraz już mi nic innego nie pozostaje, chciałabym się jakoś przygotować (chociaż nie mam pojęcia jak to zrobić i na miejscu pewnie wszystko i tak bym zapomniała z przerażenia), a jedyne co mi się chce to płakać, że muszę tam iść... Strasznie się boję i nie wiem co robić

[johnn]

Cześć @petysana, 

 

Wizytę u psychologa potraktuj jak wizytę u lekarza. Na początku udzielasz mu informacji aby lepiej zrozumiał twoje trudności. Podobnie jak informujesz lekarza co cię boli:)

 

Powodzenia i miłego dnia

johnn

[petysana]

Dziękuję za wsparcie :) Dziś jednak nie mam wizyty, została przełożona na początek sierpnia przez koronawirusa. Nie wiem czy mam jakoś się przygotowywać przez ten czas czy znów całkowicie odsuwać od siebie myśli o tej wizycie...

[petysana]

2 godziny temu, Ḍryāgan napisał:

@petysana tylko się tak nie przygotowuj, że dwa miesiące w stresie. Lepiej już teraz o tym nie myśl.

Chwilę temu zadzwoniła do mnie mama i przekazała mi, że znów przełożono mi wizytę, tym razem na najbliższą sobotę... A już tak się cieszyłam, że do sierpnia będę miała spokój :(

[petysana]

W dniu 17.06.2020 o 15:46, Ḍryāgan napisał:

@petysana to pomyśl o tym w inny sposób - wyobraź sobie, że w sobotę wieczorem będziesz już po wizycie i po stresie. I nie będziesz miała miecza Damoklesa nad głową... Czasem jak się czegoś boimy trzeba szybko się z tym zmierzyć  Powodzenia i daj znać jak było (na pewno będzie dobrze, nie traktuj tego jak kary)

Trudno z tą fobią społeczną się nie bać... Niby idę tam po pomoc, ale charakterem mojej choroby jest nawet strach wobec tego co ma mi pomóc. Jeszcze mama będzie czekała na poczekalni, a jak psycholog wypisze mi np. skierowanie do psychiatry to pewnie jak mu podam urojenia to je napisze na skierowaniu... A ona to wszystko przeczyta, bo to ona mnie wszędzie zapisuje I nie potrafi uszanować tego że ja nie chcę żeby wiedziała, ona chce wiedzieć mimo że i tak nie zrozumie (w jej opinii ona jest taka wszystkowiedząca, a w rzeczywistości bardzo mało wie). Nieraz nazwała mnie wariatką, neguje fakt że mam depresję, przyjęła tylko do świadomosci że mogę mieć nerwicę i niby fobię społeczną ale i tak jej nie rozumie. Gdybym jej wspomniała o urojeniach, to by pewnie szoku dostała i byłabym dla niej 100% wariatką.

[wiejskifilozof]

Myśmy naszą psycholog nazwali Chinka ,bo ile można jeść zupki chińskie.Kiedy w pobliżu schabowe,pierogi z serem czy zupa grysikowa.

[petysana]

2 godziny temu, Ḍryāgan napisał:

@petysana spokojnie. Osobiście też mam fobię społeczną, więc wiem o czym mówisz. Psycholog nie jest lekarzem, więc może raczej tylko sugerować wizytę u psychiatry, a nie wypisywać skierowania. Mogłoby być odwrotnie, lekarz - psychiatra mógłby Cię ewentualnie skierować do psychologa. Poza tym jeśli jesteś dorosłą osobą masz prawo do tajemnicy, z pewnością nie będzie tak, że psycholog będzie wypisywał na kartce Twoje urojenia i dawał wszystkim do czytania, co napisał. Masz też prawo do tego, żeby rozmawiać z lekarzem lub psychologiem sam na sam.

A to jak ja się dostanę do psychiatry bez skierowania? Leczenie prywatne odpada, nie mam na to pieniędzy.

Ale ja przecież pisałam, że będę z psychologiem sam na sam. Nie ma nawet mowy o tym, że ktoś będzie obecny przy tej rozmowie. Ale jeżeli dostanę skierowanie, to muszę je dać mamie, bo sama nie dam rady się zapisać do psychiatry. A niejedno skierowanie już w moim życiu dostałam i wiem, że jest na nich napisane co mi dolega. Jak na tym by było napisane "urojenia", to moja mama na 100% to przeczyta. A do psychiatry na NFZ bez skierowania się nie dostanę...

[petysana]

2 godziny temu, wiejskifilozof napisał:

Myśmy naszą psycholog nazwali Chinka ,bo ile można jeść zupki chińskie.Kiedy w pobliżu schabowe,pierogi z serem czy zupa grysikowa.

Masz terapię grupową?

[wiejskifilozof]

2 godziny temu, petysana napisał:

Masz terapię grupową?

Jestem w ośrodku dla niepełnosprawnych.

[petysana]

7 godzin temu, Ḍryāgan napisał:

@petysana do psychiatry nie trzeba skierowania. Po prostu się zapisz. Może trzeba będzie poczekać, ale to nie są lata, raczej dni

To po co w ogóle dostałam skierowanie do psychologa, skoro mogę iść od razu do psychiatry? Mogłabym odwołać wizytę u psychologa i zapisać się do psychiatry, bo w moim przypadku psycholog byłby tylko stratą czasu, skoro mogę iść do psychiatry bez wcześniejszych zaleceń innych specjalistów. Tylko musiałabym wiedzieć na 100%, że psychiatra na kasę chorych przyjmuje bez skierowania, bo mi się to wydaje trochę dziwne - wszyscy specjaliści dotychczas chcieli kategorycznie skierowanie...

[petysana]

5 godzin temu, wiejskifilozof napisał:

Jestem w ośrodku dla niepełnosprawnych.

A ok

[shira123]

wlasnie psycholog jest ci potrzebny bardziej...byc moze psychiatra tez.zapytaj o to psychologa i blagam nie odwoluj wizyty.

ja jestem 4 lata na terapii sle pamietam jak to bylo 1 raz...panika wrecz...tak sie balam ze ktos dowie sie co dzieje sie w mojej glowie.ale bylo w porzadku dostalam duzo pomocy i wsparcia. i to nie tak ze musisz mowic wszystko jak na spowiedzi. mowisz to co chcesz.w swoim tempie.

powodzenia☺

[Natrętnik]

Leki hamują złe emocje towarzyszące OCD, co pozwala łatwiej nad rytuałami panować. Przynajmniej ja tak mam. Od jesieni chce się zapisać na terapię behawioralno poznawcza.