Milczenie na terapii

[mnlau]

Moja terapia nie idzie pomyślnie. Nie umiem w żaden sposób zwerbalizować swoich myśli. Jest to przeraźliwy lęk, atak paniki przed powiedzeniem czegokolwiek. Słowa podchodzą mi do gardła, zaczynają mnie dusić i nie chcą się wydostać. Mam wrażenie, że cokolwiek bym powiedział i tak mnie zafałszuje, zniekształci, przeinaczy. Mój głos wcale nie wydaje się moim własnym głosem, brzmi obco. Zamykam oczy i uciekam do jakiegoś świata równoległego. Mógłbym tak siedzieć godzinami i sam bym nie wiedział dlaczego. Jest to jakiś rodzaj mutyzmu, który nie wiem skąd przyszedł. Psychiatra zmieniła mi leki. Dotychczas brałem sertraline, a teraz wróciłem do fluoksetyny. Sam nie wiem co o tym wszystkim myśleć.

[Ricah]

Z doswiadczenia podpowiem 2 rzeczy, moze akurat sie sprawdza i u Ciebie.

1. Najczesciej najtrudniej jest zaczac. Zawsze jak juz zaczne, czy wykonam ten pierwszy krok, to pozniej juz jest latwiej.

2. Mowiles o tym swojemu terapeucie? O problemie z tym, ze nie potrafisz wydusic z siebie ani slowa? Warto o takim czyms tez porozmawiac.

[jazzowa]

mam to samo, albo podobnie - zwyczajnie często albo nie mam nic do powiedzenia, pustke we łbie, albo nie wiem co byłoby istotne

[Pieprz]

U mnie tez był problem, do końca terapii. Uświadomiłem sobie ze to lek przed ocena rówieśników. Przycspotkaniach sam na sam z terapeuta sie otwieralem i rozmawiałem dużo swobodniej.

[Follow_]

A jako masz rodzaj terapii?

Ja mialam indywidualna terapie..bardzo sie stresowalam bo podczas szukania odpowiedniego terapeuty zostalam kilka razy mocno zraniona (ty sie otwierasz a ktos ci jakims nieprzyjemnym komentarzem zbija z tropu)

na samym początku napisalam do niego list (bo tak mi latwiej bylo wyrazoc siebie bez leku) opisalam swoja historie o problemy ktore mam...i poprosilam bysmy noe siedzieli naprzeciwko siebie...bym mogla usiasc obok i nie musiec patrzec w jego strone...dziek temu czulam sie bezpieczniej choc dlugo musial zdobywac moje zaufanie

[Zalatana23]

mnlau może potrzebujesz więcej czasu? Ile czasu chodzisz już na terapię? Grupowa czy indywidualna?

Ja chodzę na grupową i widzę, że ludzie reagują bardzo różnie. Też jestem osobą raczej nieśmiałą, ale przełamuję się bo wiem, że jak się wycofam to będzie to niekorzystne dla mnie. Chcę wyciągnąć z terapii jak najwięcej. Nie myśl co pomyślą inni, myśl, że robisz to dla siebie!

[jasaw]

Pieprz, nie dziwię się...ja chyba też nie umiałabym mówić na terapii grupowej...

[Gość]

Współczuję. Gdy ja sobie przypomnę ile kiedyś mówiłam, to ręce opadają. Nie mogłam z siebie niczego wyrzucić na terapii. Chciałam rozmawiać tylko nie potrafiłam z siebie wyrzucić słów. Nie zawsze miałam pustkę w głowie. Czasami miałam myśl z tyłu głowy, ale coś blokowało w wypowiedzeniu jej. Lubię pomilczeć, ale wtedy milczenie frustrowało. Wiele spraw przemilczałam. Niczego konkretnego jednak nie doradzę jak w sobie przemóc takie milczenie. Trudno znaleźć sposób.

[LIGHTING CRASHES]

słowa przychodzą same

ale tylko do/przy człowieku, któremu ufamy, który akceptuje nasze milczenie, który je rozumie, który nie ''naciska'' ''no powiedz coś wreszcie"!!

[jasaw]

LIGHTING CRASHES, to fakt, ale tak niewiele jest takich osób...

[LIGHTING CRASHES]

''niewiele''

oni z reguły nie istnieją

 

czy milczenie jest złe??

samo w sobie??

 

''milczący mają najgłośniejsze mózgi''

 

czy gdy powiemy co myślimy- ktokolwiek nas zrozumie??

[jasaw]

LIGHTING CRASHES, czy gdy powiemy co myślimy- ktokolwiek nas zrozumie??, czy kogokolwiek to interesuje?

[LIGHTING CRASHES]

jeśli odpowiem ''nie''

czy będzie sens żyć?

[jasaw]

LIGHTING CRASHES, tak, gdy nie stracisz nadziei, że może jednak spotkasz kogoś, kto Cię zrozumie, wysłucha...

[LIGHTING CRASHES]

''nadzieja matką wszystkich cnót

cnót..."