Mówienie o nerwicy w pracy

[Gość]

Prawdopodobnie większość z Waszych rodzin czy najbliższych osób wie o Waszej chorobie. Ale czy w pracy, w nowym miejscu, mówicie o tym? Ktoś z Was próbował wyjaśnić swoje zachowanie ("robię to, bo jestem chory/a") kolegom czy szefowi? Myślicie, że taka szczerość może przynieść więcej problemów niż korzyści?

[ladywind]

namastej, w życiu i nigdy nie mówie w pracy o swojej chorobie, ludzie pod tym wzgledem są okrutni i od razu zaczeliby stygmatyzować. Baa wie tylko moja najblizsza rodzina czyli matka i kilku przyjacioł, którzy sami chorują. Reszta "rodzinki" nawet nie wie, bo gdyby wiedziała zaczeliby sie namawiac na mnie jeszcze bardziej, gdyz znam ich podejscie do takich osob, oni niecierpia słabośći w żadnej postaci. Cóż jesli moge liczyc to sama na siebie, wsparcie przyjacioł i tylko leki , jak zadziałaja to dobrze jak nie to kaplica. Taka jest moja smutna prawda.

 

-- 16 paź 2014, 10:32 --

 

A na marginesie zazdroszcze tym, którzy maja wsparcie w rodzinie, ja tego nigdy nie zaznałam, moja choroba była bagateliozwana i byłam /jestem dalej traktowana jak ktos zdrowy, tyle ze leniwy, rozlazły

[Gość]

No właśnie, to jest dylemat. Bo z jednej strony, ostatnio, miałam taką sytuację, że powiedziałam w gronie znajomych (choć niezbyt bliskich) o nerwicy natręctw. To się zaczęły głupie żarty o kompulsjach przy każdej możliwej okazji.

Z drugiej strony może w pracy, wśród ludzi, którzy są jednak starsi ode mnie (tak się złożyło) i może mają trochę więcej oleju w głowie, warto przy okazji napomknąć o chorobie. Lepiej żyć ze stygmatem choroby niż dziwadła. No chyba, że dla niektórych ta "choroba" to dziwadło.

 

A co do rodziny, to też szkoda gadać ;-) pierwsze objawy to był powód do robienia sobie jaj, przez lata rodzina miała bekę z natręctw, dopiero jak wylądowałam na psychoterapii to się odczepili i teraz mają to po prostu w dupie

[ladywind]

namastej, wydaje mi sie , że lepiej zachowac to dla siebie, bo jak bedą zwolnienia, to Ty pierwszy pojdzies do odstawki. A na ludzi starszych wyrozumialosc to bym za bardzo nie liczyła, bo nawet wsród takich znajdą sie osoby, które bedą chciały Ci tym zaszkodzić.

[Inga_beta]

Ja właśnie z tego samego powodu ukrywam w pracy swoją chorobę, bo jak będą zwolnienia to będą się mieli do czego u mnie przyczepić.

[Gość]

moja nerwica czasem ma wpływ na moją pracę, szczególnie, kiedy przychodzi zniżka, depresyjny nastrój. Więc jakby się chcieli do czegoś czepiać, to i tak by się czepili. Tylko może lepiej powiedzieć, że np. dziś pracuję wolniej nie dlatego, że jestem leniwa albo mam kaca, tylko dlatego, że się źle psychicznie czuję? tak rozkminiam.

[albercik]

Ja sie boję mówić o moich problemach ludziom których nie znam, bądź z którymi łączą mnie relacje czysto zawodowe. Nie mam do końca zaufania do nich i obawiam się, że jakbym im o tym powiedział to mógłbym tego żałować. Włącznie z tym, że traktowaliby mnie (w pracy) zupełnie inaczej, a w najgorszym przypadku móglbym tę pracę stracić.

[jasaw]

namastej, ja byłabym ostrożna. Ludzie są różni...najczęściej lubią, jeśli innym jest gorzej, niestety.

[Gość]

Z jednej strony macie rację, a z drugiej - jeśli przychodzę do pracy w dołku i odzywanie się do innych wymaga ode mnie nadludzkiego wysiłku, to chyba lepiej, żeby wiedzieli, że to problemy psychiczne, a nie że focha strzeliłam albo się lenię?

[depresyjny86]

Jasaw ma rację,trzeba być ostrożnym jeżeli chodzi o takie sprawy...Bo wystarczy,ze powie się nieodpowiedniej osobie i są kłopoty.Poza tym jak będą zwolnienia to taka osoba jest bardziej narażona.

najczęściej lubią, jeśli innym jest gorzej, niestety.

Jak dobrze,że ja taki nie jestem :) .Nie mógłbym na siebie patrzeć gdybym w ogóle pomyślał coś w tym stylu.