"Furtka ?"...

[aimx]

Jestem zła i niedobra, to na wstępie.

Mam chłopaka, jesteśmy razem 3 tygodnie, więc to okres największego szaleństwa, wiadomo. Jestem totalnie przeszczęśliwa w jego obecności, rumieńce na policzkach, szybsze bicie serca, takie tam.

A jednak zostawiam sobie 'plecy'. Nie uświadamiam osób, które liczą na coś z mojej strony, że jestem w związku. Ot, pozwalam im mieć nadzieję. Mam ogromne opory, by im powiedzieć...

Sama nie wiem, czy potrzebuję jakiegoś zabezpieczenia - w razie gdyby P. mnie zostawił, miałabym ramiona, w które mogłabym się rzucić... A może po prostu karmię swoją samoocenę, którą mam niebywale niską?

 

Jak Wy to widzicie? Widzicie jakkolwiek?

[*Monika*]

aimx, z góry zakładasz, że Cię zostawi, to jest zastanawiające.

Za każdym razem ktoś Ciebie rzucał?Odchodził?

Bo to wygląda tak, jakbyś już miała jakiś gotowy schemat.

Z jakiej pochodzisz rodziny? Pełnej?

[ameliaa]

Wg mnie po prostu nie potrafisz definitywnie zakończyć czegoś (poinformować zainteresowanych,że po faworkach), jak gdyby coś z tego powodu miałoby cię ominąć. Wygodniej być stroną, z której ktoś rezygnuje niż samemu zrezygnować. Chyba większość osób tak ma

[aimx]

*Monika*, raczej ja zostawiałam wszystkich. Nie wiem czemu z góry tak zakładam, ale czasem potrafię przez cały dzień być na granicy płaczu ze strachu, że mnie zostawi. Pochodzę z pełnej rodziny, ale mama miała romans, o którym wiedziałam tylko ja (ona nie wiedziała, że wiem).

 

ameliaa, być może tak jest.

[*Monika*]

aimx, no, a jak Twoje stosunki z tatą, mamą, Wasze relacje ?

[aimx]

Chyba normalne, raz na wozie, raz pod. Z mamą się specjalnie nie lubimy, z tatą okej.

[*Wiola*]

Tytuł wątku jakoś dziwnie brzmi Myślę , że miałaś na myśli zostawianie sobie furtki, tak?

[aimx]

Pal sześć, moze być i furtka

[*Monika*]

aimx, Twoja mama też sobie zostawiła taką furtkę, z jakiegoś powodu zaczęła spotykać się z kimś innym. Obserwujesz na co dzień relacje mamy i taty więc coś jest na rzeczy. Obawiasz się, ze źle zainwestujesz uczucia? Umiesz w ogóle je okazywać bo wydaje mi się, ze nie, ze masz z tym trudności.

[Gość]

*Wiola*,

Ja myślałem, że to będzie temat traktujący o koneksjach Ewentualnie o bólu pleców.

Cóż za rozczarowanie

[*Wiola*]

rotten soul, Ja się zastanawiałam jakim problemem mogą być plecy w związku?

[aimx]

rotten soul, o bólu pleców też zawsze chętnie porozmawiam

 

*Monika*, sama nie wiem, mętlik mam w głowie. Obaw mam całe mnóstwo. Zauważyłam, że boję się w ogóle myśleć o przyszłości, boję się rozczarowania, przez to ciągle mam ochotę się odsunąć, ale jakoś z tym walczę. Uczuć nie umiem okazywać, rozmawiać o nich tym bardziej.

[*Wiola*]

aimx, wobec tego zmieniłam, brzmi i tak zachęcająco, dosłownie

[tahela]

Zgadzam się z wiollą to0 tak zwn. furtka nie zamykam wszystkich drzwi bo jak cos nie wyjdzie a tutaj nie zostawie sobie zabezpieczenia w innym mężczyźnie czy mezczyznach tylko zakończę definitywnie to później bede musiała relacje od poczatku budowac .

[*Monika*]

 

*Monika*, sama nie wiem, mętlik mam w głowie. Obaw mam całe mnóstwo. Zauważyłam, że boję się w ogóle myśleć o przyszłości, boję się rozczarowania, przez to ciągle mam ochotę się odsunąć, ale jakoś z tym walczę. Uczuć nie umiem okazywać, rozmawiać o nich tym bardziej.

Może nie chcesz takiej przyszłości jak mają Twoi rodzice? Na pewno nie.

Oni nie nauczyli Ciebie okazywać uczuć i masz tym problem. Widać to w opisie Twoich relacji z mężczyznami. Masz dużo obaw i lęku przed tym, że Cię zostawią. Tak bardzo boisz się bliskości,że wcześniej Ty ich zostawiasz i tłumaczysz to plecami.

Boisz się zaufać. Dużo by się tego nazbierało gdybym zaczęła wypisywać.

Drążyć tematu nie zamierzam bo od tego jest psychoterapia.

Jeśli nie zaczniesz czegoś robić w tym zakresie, to możesz mieć większe problemy w przyszłości. a ona wcale nie musi taka być, jak u Twoich rodziców. A, że nie miałaś przykładu w domu rodzinnym, to nie dziwne, że o tym piszesz.

[Candy14]

mama miała romans, o którym wiedziałam tylko ja (ona nie wiedziała, że wiem).

 

o rany... ciezko nosic taka tajemnice. Musiala zburzyc Ci poczucie bezpieczenstwa

[aimx]

o rany... ciezko nosic taka tajemnice. Musiala zburzyc Ci poczucie bezpieczenstwa

w sumie nigdy nawet do końca to do mnie nie dotarło, jakoś to sobie głupio tłumaczyłam, chociaż dowody były ewidentne. WIEM, że ona ten romans miała (może nadal ma?), ale nie mogę tego poczuć, coś się we mnie przyblokowało.

 

Może nie chcesz takiej przyszłości jak mają Twoi rodzice? Na pewno nie.

Masz rację, nie chcę. Nie są ideałem małżeństwa, widać, że łączy ich tylko kredyt i dzieci. Nie mają o czym rozmawiać, wspólny czas spędzają przed telewizorem, a nawet i wtedy potrafią się pokłócić. O wszystko... Było tak od kiedy pamiętam, kiedyś strasznie bałam się, że się rozwiodą (ale chyba też tego chciałam), dziś mnie to tak nie rusza, bo rzadziej bywam w domu, więc jestem trochę odcięta od tego wszystkiego.

W każdym razie już teraz zastanawiam się, kiedy ja i mój facet się znienawidzimy podobnie jak oni...

[*Monika*]

W każdym razie już teraz zastanawiam się, kiedy ja i mój facet się znienawidzimy podobnie jak oni...

No i tu tkwi prawdopodobnie problem. Oczywiście jest on wielopłaszczyznowy, taki do przepracowania na terapii.

[aimx]

*Monika*, naprawdę potrzebna mi psychoterapia?... Ludzie mają poważniejsze problemy niż to.

[*Monika*]

aimx, Wiesz...jeśli Ty nie czujesz tego, że jest Ci ona potrzebna, to nikt Cię na nią nie zaciągnie, nawet "koniami"