Depresja przy braku obowiązków

[socjopatia]

Moją dziwną (a może nie) przypadłością jest to,że gdy nie mam obowiązków typu uczelnia to momentalnie dopada mnie mega dół,uważam,że życie nie ma sensu,popadam w chandrę/depresję.

Nawet jeśli mam coś do zrobienia,ale nie jest to jakoś nadzorowane czy obowiązkowe (np.oglądanie filmu,czytanie czy inne zajęcia) to czuje się wtedy nieszczęśliwa,najchętniej wtedy nic nie robię i śpię.

Chodzę na terapię,więc dopytam o to,ale czy ktoś ma podobnie i zna jakąś radę na to?

Zastanawiam się dlaczego tak jest...

[*Monika*]

socjopatia, Oglądanie filmu nazywasz obowiązkiem?

 

A może Ty nie podejmujesz żadnych prób jakiejkolwiek działalności?

Przecież same obowiązki wynikające z zamieszkiwaniem ... aż się ciśnie na usta ...sprzątanie, zakupy.

Fakt jest taki, że odłogiem nie należy leżeć.

Gdybym ja leżała całymi dniami i nie zmuszała się do czegokolwiek, pewnie też popadłabym w negatywne dla mnie stany.

Przeczytaj sobie na ten temat : post1217616.html?hilit=prokrastynacja#p1217616

[Gość]

Mam to samo i z chęcią poczytam opinie.

[socjopatia]

nie,nie nazywam tego obowiązkami. chodziło mi o to,że nawet jak mam czymś zajęty czas (np. te filmy,sprzątanie),to ten zły stan mnie nachodzi. mimo,że wykonuję aktywność.

a mija gdy mam jakieś obowiązki dot. uczelni.

[carlosbueno]

Ja mam depresję zarówno gdy nie mam obowiązków czuje się wtedy nikim, nikomu niepotrzebnym ciężarem, który musi się ukrywać przed innymi . Ale jak mam obowiązki( chodzi mi o pracę , czy inne poważne rzeczy) to czuje się równie źle bo ciągle myślę że im nie podołam, że jestem najgorszy z najgorszych, żyje w mega stresie i myślę jak fajnie znów by było nie mieć obowiązków to jakieś błędne koło z którego nie ma wyjścia. Jedynie wyjście -utylizacja mnie.

[greenlight]

carlosbueno, mam dokładnie tak samo czyli też do utylizacji...

[wysłowiona]

socjopatia, Dianne Tice mogła rozwiązać Twoje dylematy. Zakupy i inne zajęcia, które nie wymagają zbytniej aktywności intelektualnej, dają przestrzeń do myślenia. Ruminujemy, a jak już ruminujemy, jesteśmy smutni. To kwestia zmiany nawykow myślowych. Sprawdź, czy przypadkiem nie myślisz w kółko o przykrych sprawach. A jeśli myślisz, znajdź coś, co Cię interesuje i co możesz podmieniać w sytuacji, w której "nakryjesz" siebie na takich myśleniu:)

[mark123]

Ja mam odwrotnie, gorzej się czuję, gdy mam jakieś obowiązki (gdy nie mam, to trochę lepiej), a szczególnie dołują mnie obowiązki związane z uczelnią (gdyby nie rodzice, to bym chyba rzucił studia, bo i tak nic z nich w sumie nie wynoszę).

[na_leśnik]

mark123 a na którym jesteś roku? I na jakich studiach?

Może warto by pomyśleć o zmianie kierunku?

[mark123]

mark123 a na którym jesteś roku? I na jakich studiach?

Może warto by pomyśleć o zmianie kierunku?

Jestem na 3 roku na studiach dziennych.

Nie jestem na 100 procent pewien, czy studia dołują mnie tylko dlatego, że kierunek mnie nie interesuje, czy obecnie dołuje mnie ogólnie uczenie się.

[deader]

nie,nie nazywam tego obowiązkami. chodziło mi o to,że nawet jak mam czymś zajęty czas (np. te filmy,sprzątanie),to ten zły stan mnie nachodzi. mimo,że wykonuję aktywność.

a mija gdy mam jakieś obowiązki dot. uczelni.

Brzmi jak wstęp do pracoholizmu...

[NadziejaWBeznadzieji]

Witam,

 

Dość ciekawy temat. Ja również nie czuje się najlepiej gdy nic nie robię, w moim odczuciu to marnowanie czasu, a życie nie daje go na tyle, żeby robić to z nim zbyt często jeśli chce się faktycznie ŻYĆ.

Pracocholizm jest moim zdaniem wtedy, gdy priorytet pracy kładziemy nad priorytetem rodziny, przyjaciół. I zamiast spędzać czas z nimi(oczywiście nie cały czas), wolimy pracować - wówczas, mowa już także o egoiźmie, choć zależne jest to oczywiście od tego jaki typ pracy wykonujemy.

 

Mimo wszystko, przez wiele lat obserwacji zauważyłem(przynajmniej u siebie), że odpoczynek dobrze wpływa głównie na kreatywność. "Podładowanie baterii"? - także, ale trzeba bardzo uważać by nieprzerodziło się w rozleniwienie bo potem ciężko wziąć się do pracy spowrotem.

 

Pozdrawiam.

[deader]

Ja również nie czuje się najlepiej gdy nic nie robię, w moim odczuciu to marnowanie czasu, a życie nie daje go na tyle, żeby robić to z nim zbyt często jeśli chce się faktycznie ŻYĆ.

Pracocholizm jest moim zdaniem wtedy, gdy priorytet pracy kładziemy nad priorytetem rodziny, przyjaciół. I zamiast spędzać czas z nimi(oczywiście nie cały czas), wolimy pracować - wówczas, mowa już także o egoiźmie, choć zależne jest to oczywiście od tego jaki typ pracy wykonujemy.

No dokładnie. "Tracenia czasu" tez nie lubię, i często zamiast bezsensownie tracić minuty na oczekiwanie na autobus powrotny z pracy wolę przejść się piechotą - wychodzi ciut dłużej, ale przynajmniej czuję że nie stoję tak ten głąb na przystanku, tracąc czas (który można by przeznaczy na coś innego).

 

Natomiast kompletnie obce jest mi złe samopoczucie z faktu że w domu nie robię nic związanego z pracą, bez wyrzutów sumienia czas po pracy jest moim czasem. Ja właśnie raczej źle się czuję kiedy czasem z takich czy siakich względów muszę w domu coś do pracy przygotować.

 

Taa... Autorce powiedziałem: "pracoholizm", sobie chyba muszę powiedzieć "lenistwo"

[socjopatia]

Tylko,że mnie też ogarnia lenistwo,kiedy nie mam nikogo nad sobą,także nie nazwałabym tego pracoholizmem

 

mark123 a na którym jesteś roku? I na jakich studiach?

Może warto by pomyśleć o zmianie kierunku?

Jestem na 3 roku na studiach dziennych.

Nie jestem na 100 procent pewien, czy studia dołują mnie tylko dlatego, że kierunek mnie nie interesuje, czy obecnie dołuje mnie ogólnie uczenie się.

 

Zmiana kierunku w moim przypadku nie wchodzi w grę,bo to już mój 4y,który zaczynam. Na szczęście jestem po pierwszym ustnym i zdałam

Także wygląda na to,że uda mi się to skończyć i mimo,że mnie to nie fascynuje ani trochę,to zrobię to chociażby dla samego faktu,że boje się zrezygnować po raz kolejny.

Pod postem mark123mogę się podpisać.

[monk.2000]

wysłowiona dobrze powiedziała. Jak się zajmujesz ważnym obowiązkiem to bardziej to cię zajmuję. Poza tym nie robisz tego tak do końca sama z siebie, tylko częściowo dla kogoś (na zlecenie profesora, itd.). Zwalnia to częściowo z odpowiedzialności.

 

Moja depresja zaczęła się wraz z wejściem w dorosłe życie, gdy musiałem myśleć za siebie. Wcześniej robili to inni za mnie i żyło mi się dobrze. Może tak samo masz z obowiązkami, myśli za ciebie profesor, szef itd.