greenlight

O, zanim robiłam odwyk od forum tego wątku chyba jeszcze nie było a widzę że to coś dla mnie Witam ciepło wszystkich "zlęknionych"

Po dłuższym odwyku od forum wracam.. bo już nie daje rady z tą chroniczną derealizacją. Nie odpuszcza już nawet po wyczilowaniu lexotanem gdzie zawsze był to złoty środek.. Praktycznie nie wychodzę z domu już od kilku miesięcy, każda próba wyjścia kończy się tragicznym samopoczuciem, okropna derealizacją i zawrotami głowy na tyle ze trzeba wrócić do domu. Brakuje mi już pomysłów na uporanie się z tym całym syfem, staram się nie nakrecac, nie myslec ale odrealnienie nie odpuszcza, calymi dniami, można zwariować

Chwilowy spadek formy

Ja wlasciwie wszystkich "normalnych" znajomych juz potraciłam przez brak zrozumienia...

Ja w takie dni jak dzis kiedy jest maksymalne pogorszenie i ciężko wytrzymać każdą minute przestaje wierzyc...

amelia83, ja tez wrocilam do paroksetyny, biore tydzien. 2 lata temu wyciągnęła mnie z problemów, mam nadzieje ze i tym razem tak sie stanie

Zazdroszcze i podziwiam wszystkich którzy piszą że walke z D/D wygrali w 100%... Ja po 9 latach od kiedy sie to zaczęło spowrotem, nie wiem który juz raz leże ciągle w łózku bez żadnego wychodzenia od iluś tygodni. Odrealnienie towarzyszy przez calą dobe..

na_leśnik, czekałam na ten wątek

KolorowaKredka, mnie by taki syropek nie uspokoił

anonus, to musisz siedziec w domu

anonus, ubrałbyś sie zamiast narzekać od rana

Wszelkie Relanium, Lexotany i Xanaxy

KolorowaKredka, doraźnie jakieś benzo i bedziesz spokojniejsza

deader, padłam

Kestrel, do pracy!