Wracam kolejny raz, chociaż przeczytajcie, tylko tyle... :(

[ewelka91]

Dobija mnie fakt, że 3 psychiatrów i 2 psychologów (z terapią) olało mnie.

Wszyscy mówili, że sama mam się wziąć w garść,ale chcieli zapisywać jakieś cudowne leki...

Czuję się jak w jakimś pomieszczeniu bez wyjść -> lekarze okazali się niekompetentni, a mi wmówili, że sobie wymyślam wszystko i powinnam sobie zacząć układać życie i znaleźć pracę. O i praca, szukam pół roku i nie mam odzewu.

Czuję się jak w jakimś śnie, cholernym śnie. Skoro psychiatra mi mówił, że sama muszę chcieć się zmienić, a mnie się nie udaje, to po co żyć?

Ciągle aby "nie użalaj się nad sobą", a ktoś kto nie wie, w jakich stanach może być człowiek depresyjny, nie potrafi sobie tego wyobrazić!!

 

Nie mam w nikim wsparcia, czuję bezsilność, i nie mam ochoty iść do kolejnego psychiatry.

Skoro ja nie umiem sobie poradzić z życiem, to i on nie wypowie magicznego zaklęcia, żeby było lepiej.

 

Jest coraz gorzej ze mną, nie wychodzę z domu. Olałam studia, życie, nawet nie mam ochoty jeść...

 

Nie musicie mi nic radzić, nawet tego nie oczekuję, przynajmniej odpiszcie, że przeczytaliście...tylko tyle...nie chcę być z tym sama, chociaż chcę wiedzieć, że ktoś to przeczytał...

[pink_hope]

ewelka91, jestem z Tobą...przeczytałam.Ja ciągle mam nadzieję że będzie lepiej..

[Candy14]

Skoro psychiatra mi mówił, że sama muszę chcieć się zmienić, a mnie się nie udaje,

Nie rozumiesz chyba co mowil psychiatra? Nie mowil ze sama masz sie zmienic ale ze sama musisz chciec a on jest po to zeby Ci pomoc. Zadna terapia nie zadziala jak pacjent nic nie bedzie robil usprawiedliwiajac sie choroba

[Sinsinati]

A nie próbowałaś odwrócić tego w gniew?

[znudzona-ona]

nie bardzo rozumiem, psychiatrzy zalecali ci leki a ty ich nie chciałaś brać?

[*Monika*]

ewelka91, powinnaś rozpocząć porządną psychoterapię, stosować się do zaleceń psychiatry, jeśli przepisuje leki.

Żeby było zrozumiałe...leki w przypadku trudności związanych z lękami, depresją czy innymi zaburzeniami, w których nie obserwuje się uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, nie leczą człowieka, nie powodują, ze nastąpi cudowne uzdrowienie. Pomagają tylko zniwelować objawy somatyczne.

Być może systematyczność w terapii szybko postawiłby Cię na nogi.

Terapia nie trwa pół roku.

Trzeba trochę poczekać na efekty.

[aguskaguska]

ewelka91 A na prawdę chcesz się zmienić? Jakie kroki podjęłaś żeby to zrobić? Myślę, że jak się porządnie za to zabierzesz, to się uda, tylko wyczuwam że po prostu brakuje ci właśnie chęci i wiary w to, że się uda. Trzymam kciuki:)!

[Marga_rita]

"Ciągle aby "nie użalaj się nad sobą", a ktoś kto nie wie, w jakich stanach może być człowiek depresyjny, nie potrafi sobie tego wyobrazić!!"

 

Pamietaj,nie jesteś w tym wszystim sama! Też siedze w tym bagnie. Nie rozumiem o co chodzi z lekami,możesz dokłaqdniej to opisać? Przytulam i zapewniam,że jestem!

[vifi]

I psychiatrzy i psycholodzy powiedzieli żebyś "wzięła się w garść" i nie "wymyślała sobie problemów"? Rzeczywiście coś tu nie gra. Powrót do normalnego życia i pracy rzeczywiście jest wskazany, ale gdybyś to potrafiła zrobić to byś raczej do nich nie przychodziła.

Generalnie ja bym poszukał terapii (mimo wszystko) i ew. zaczął brać te leki, mogą jakoś pomóc ci stanąć na nogi.

Jeśli byś znalazła pracę to mogłabyś pójść prywatnie do jakiegoś dobrego terapeuty, a nie kto się trafi. Byłaś u jakieś agencji pracy/pośredniaka czy szukasz pracy tylko w internecie?