czego się boimy? Lęk przed.................

[Olka]

  kate80 napisał(a):

Ja znowu czuję lęk przed seksem. Nawet nie pozwolę się dotknąć swojemu narzeczonemu. Jeżeli jest już taki dzień że się zdecyduję ( bardzo, bardzo rzadko) to robię to dla swojego faceta i zawsze po tym płacze! I wtedy jest już całkowicie do dupy . Czy to może mieć coś wspólnego z nerwicą?

No nie! Zgadasz sie i płaczesz.......... kurcze moze mam poprostu jakas blokade przed zblizeniem. O tym tez mozna porozmawiac z lekarzem:)

[kate80]

Ale kiedyś było super, więc wymyśliłam sobie, że jak się będę zmuszać to w końcu mi przejdzie i znowu będzie ok!

[Olka]

  kate80 napisał(a):

Ale kiedyś było super, więc wymyśliłam sobie, że jak się będę zmuszać to w końcu mi przejdzie i znowu będzie ok!

Jak widzisz to nie jest dobry sposób. Pozostaje tylko pytanie - czy to Ty masz problem ze soba , czy tez oboje macie problem w łozku.......

Mam nadzieje ze rozmawiasz o tym z partnerem.....

[kate80]

Rozmawiamy i to bardzo dużo! Nie sądzę zebyśmy mieli problemy w łóżku, ani żeby to mój narzeczony je miał. Może masz rację i p?!roblem tkwi we mnie?!

[Olka]

Jezeli chodzisz gdzies do psychologa na wizyty, to warto wspomniec o tym problemie, mylse ze bedzie w stanie Ci pomoc:)

[kate80]

No właśnie nie chodzę! I przed pójściem też odczuwam lęk! I tak w kółko! Wszystkiego się boję! A zresztą to sama nie wiem czy psycholog jest mi potrzebny. Samo przyszło, samo przejdzie?!

[Olka]

  kate80 napisał(a):

No właśnie nie chodzę! I przed pójściem też odczuwam lęk! I tak w kółko! Wszystkiego się boję! A zresztą to sama nie wiem czy psycholog jest mi potrzebny. Samo przyszło, samo przejdzie?!

Wiesz bardzo dziwi mnie to co piszesz......... z jednej strony masz problem ktory Cie martwi, boisz sie wszystkiego..... i zastanawiasz sie czy psycholog jest Ci potrzebny!

Zapewniam Cie ze samo nie przyszło ( bo wszystko ma swoja przyczyne) i samo nie przejdzie!!!!!!! Wiesz takie myslenie ze samo przejdzie i czekanie.......moze zajac Ci duzo cennego czasu i tylko pogłebic te wszystkie Twoje problemy.......naprawde.......

[daablenart]

ja mysle ze to przez fatk ze nieumiemy zaakceptować sami siebie, boimy się siebie tego co w nas siedzi, myslimy ze jesteśmy zli .. ale tak niejest nam się tylko tak wydaje. skupismy się tak mocno na tym co czujemy . Nasz podswiadomy lęk wychodzi na wierzch i zaczynamy się bać i rozmyślać i to nas gubi. niechcemy czuc tego co powinniśmy czuć tylko to co nas moze męczyć (cały czas mówię o sexie)

[kate80]

Pewnie masz rację, że to wynika z tego że nie akceptujemy siebie. Tylko jak to zmienic?!

[daablenart]

niechce tu filozofować bo ponoć schizo tak maja a ja sie tej choroby boję ale jednak myslę że trzeba czasu , uporu ,wytrwałości i wiary w to że się uda z tego wyjść. I niemysleć tyle

[cicha woda]

Blokada przed seksem... też przez to przechodziłam, teraz jest na szczęście lepiej. Miałam taki etap w swoim życiu kiedy byłam ciągle spięta, zdenerwowana i nie potrafiłam odczuwać przyjemności. Ten lęk jest zdecydowanie związany z nerwicą. Od kiedy zaczęłam się leczyć jest poprawa, nie jest super ale już czuję się dużo lepiej.

Kate80 daj szansę lekarzowi, ja też na początku strasznie się bałam zadzwonić do poradni.

[bibi]

Jak byłam chora to również się bałam , pająków, burzy, zmiany ,ludzi, pracy, szkoły, nauczycieli,matury, przyszłości.....reagowałam tak samo, poceniem , kołataniem serca, bulami brzucha, mdłosciami......lęk zawsze jest taki sam.......pisze to bo, teraz też się tego boję, lek przed tym jest taki sam jak wczesniej, tylko ze mi jest go gorzej zniesć, jestem wrażliwsza na te bodźce które organizm wysyła --bojac się.

1) Poza tym idę na łatwizne -bo biorę leki które mnie uspokajają, uciekam od konfrontacji z lękiem, jestem tchurzem.

2) jeszcze jedno spostrzeżenie-> jako osoba zdrowa nie wiem czy zrobiłabym wiele rzeczy, które zrobiłam teraz naprawdę! Leki powoduja ,że jestem bardziej odważna ale ciągle bym chciała więcej dokonac czegos więcej , ciągle się boję ale też ciągle pokonuję niektóre zapory i prę naprzód. więcej osiągnęlam żyjac z lękiem niż bez niego...

wiem ,że zaprzeczam sobie ale te zdania są prawdziwe. analizowałam je ,chcac coś zmienić ale po co skoro tak własnie u mnie jest

 

a jak jest u was??

[Olka]

Zdrowi ludzie tez sie boją.......no jasne ze tak. Jaks dawka lęku jest potrzebna i mobilizująca.......najgorzej tylko jak tego lęku jest za duzo. Co innego gdy ktos odczuwa treme, a co innego gdy ktos czuje paraliżujący lęk!!!!

Ale wiesz Bibi człowiek pokonując swoje lęki może zajść duzo dalej niz był przed chorobą- tak to fakt:)))))))) a czasem to ponywanie lęków staje sie tak przyjemne, ze zaczynamy uwielbiac te sytuacje ktorych kiedys sie tak strasznie balismy:))))

[cicha woda]

Dla mnie pokonywanie kolejnych lęków to wielka radość z życia. Cieszę się z rzeczy które zdrowi ludzie uważają za normalne.

Czy zdrowi ludzie też się boją? Napewno, choć nie do tego stopnia co my. Każdy ma w sobie ukryte lęki, które odczuwa w różny sposób. Dla niektórych są one dużym problemem, inni potrafią je szybko pokonać.

[reirei]

Oczywiście, że wszyscy się boją Czytałem o tym, że odkryto panikę nawet u roślin

Jednak u ludzi różnica miedzy zdrowymi i chorymi polega tak jakby na charakterze tego strachu. Ja pamiętam siebie kiedy byłem jeszcze zdrowy. Strach pojawiał się, owszem nawet silny, bóle brzucha i te sprawy, ale znikał. Np przed jakimś egzaminem - oczywiśćie 7dme poty przed wejściem, ale po wejściu wszystko się normowało i tyle, wyłączałem się jakby i skupiałem na tym po co tam jestem. Teraz strach mną rządzi, u mnie na tym polega różnica. Jestem za bardzo świadomy tego do czego on jest zdolny. Czasem nawet nie zdąża się pojawić, a ja już o nim myśle, ja chyba nawet sam go w sobie wywołuje Nieświadomość to błogosławieństwo!!

[kinga]

wiecie co ja mam takie przemyslenia, kazdego dnia sie boimy ze zaatakuje nas ta pier_____ nerwica, i cos sie stanie strasznego ale kazdego dnia wiemy ze juz tyle razy atakowala i nic sie nie stalo,

 

czyli im duzej chorujemy tym bardziej wiemy ze nic sie nie stanie bo tym wieksze mamy doswiadczenie ze nic sie nie stalo np przez 5 miesiecy choroby, moze waqrto by blo zebysmy sobie tak wymyslali rozne pozytywne strony tego ze mamy nerwice

i jeszcze jedno mi sie nasuwa jakby nie bylo codzinnie zblizamy sie do wyzdrowienia a nawet jesli nie to kazdego dnia mamy o jeden dzien tego syfu mniej, jezeli mam chorowac 4 miesiace to kazdegoi dnia zblizam sie do konca choroby a przeciesz nie mozemy miec nerwicy bnon stop, bo w koncu sie nz nia oswoimy i zniknie to takie moje przemyslenia czekam na wiecej

[Dana]

Istnieje rozróznienie na "strach" i "lęk". ZDrwoi ludzi boja się sytuacji,w których zagrożenie jest mniej lub bardziej realne, np. lot samolotem itd... a nerwicowcy odczuwają "lęK' czyli strach bezprzedmiotowy, gdzie nie ma relanego zagrożenia. To chyba główna różnica. A co pokonywania lęków, tak, to jest kurcze frajda, poczucie satysfakcji, wygranej. Chociaż walczymy z jakimiś , tylko dla nas relanymi, wiatrakami, to tę satysfakcję też odczuwamy zwiększoną w dwójnasób:))

[Patrycja]

  reirei napisał(a):

Oczywiście, że wszyscy się boją Czytałem o tym, że odkryto panikę nawet u roślin

jeny reirei nie pisz tego,bo umrę z głodu już i tak mięsa wcale nie jem

[reirei]

  Patrycja napisał(a):

  reirei napisał(a):

Oczywiście, że wszyscy się boją Czytałem o tym, że odkryto panikę nawet u roślin

jeny reirei nie pisz tego,bo umrę z głodu już i tak mięsa wcale nie jem

Ale to podobno podczas pożaru dopiero udało się zauważyć !!!

A poza tym jak można mięsa nie jeść, nie rozumiem . Przecież to jest sens tego świata My jemy krówki i świnki, a robaki jedzą nas

 

 

 

Ej spokojnie, żartowałem.. odłóżcie te ostre narzędzia!!!

[Selene]

Witajcie!! Piszę, ponieważ też mam problem... i to duży. Jestem bardzo znerwicowaną osobą i nie wiem co dalej zrobić. Wydaje mi się, że wiem skąd to wynika. Gdy byłam młodsza przeżyłam kilka śmierci moich najbliższych, między innymi mojego taty. Parę z nich zdarzyło się na moich oczach, co spowodowało, że zrozumiałam jak życie jest kruche. Od tego czasu boję się wszystkiego. Nie potrafię żyć . Wyszłam za mąż, wyprowadziłam się z domu i nadal mam lęk, lęk przed tym żeby nic nie stało się mojej mamie, wciąz do niej dzwonię, bo sama mieszka... już nie wiem co mam robić. Nie potrafię żyć swoim życiem w spokoju... tylko żyję życiem mojej mamy i martwię się o nią. Wciąż mam czarne mysli. Boją się !!! Boję się żyć!!! Wiem, że niszczę siebie i swoich najbliższych. Oni są zmęczeni mną a ja wykończona stresem.... Poza tym mam strasznie stresującą i odpowiedzialną pracę, co powoduje moją nerwowość. Ostatnio mój mąż zauważył, że zgrzytam zębami... to też chyba stres... co ja mam zrobić i gdzie się z tym udać ?? Wszyscy są na mnie źli, ale ja już nie panuję... bo to jest silniejsze ode mnie...

[reirei]

Do lekarza oczywiście, nadajesz się na terapię. Poszukaj jakiejś przychodni zdrowia psychicznego w swoim mieście i poproś o wywiad, oni wszystko ci powiedzą i pokierują do odpowiednich lekarzy i własciwe terapię

[kate80]

Przeczytałam Twój post i nie mogę uwierzyć, że ktoś może mieć aż tak podobną historie do mojej. U mnie stres zaczął się pare lat temu od śmierci mojego kuzyna. Póżniej była babcia a niedawno tata. Wszystkie osoby umarły na moich rękach. Od tej pory stresuje mnie dosłownie wszystko i wszystkiego się boję. A zgrzytanie zębami to już chyba u mnie " normalne", zwłaszcza w nocy. Niestety nie mogę Ci na razie nic na to poradzić. Ale chyba Reirei ma racje, trzeba iśc do lekarza! Ja umówiłam się z psychologiem na 25.01. Pozdrawiam!! Nie jesteś sama!!!!!!

[cicha woda]

Zdecydowanie powinnaś rozpocząć leczenie, ja zwlekałam z wizytą u psychiatry ale bardzo się cieszę że się w końcu na nią zdecydowałam.

[Gość]

Ja tez denerwowalam sie ogromnie i nadal denerwuja o moja Mame, choc mieszka z Tata, i przez 24 lata pije bardzo ostro, wiec powinnam myslec, ze Jej stan to nie moja sprawa, ale ja obsesyjnie o tym mysle.

 

Kiedys Psycholog poradzila mi, zeby podczas tych rozmyslan wyobrazac sobie duzy czerwony znak STOP. Faktycznie, czesto to pomaga.

 

Dobrze jest tez myslec tak, ze Mama jest dorosla, samodzielna i wie co robi, a Ty musisz przezyc Swoje zycie, bo Ona za Ciebie go nie przezyje, ale wiem, ze to tylko tak latwo sie mowi.

Trzymaj sie!

 

Ania

[innge]

  daablenart napisał(a):

jeszcze nie siedze w domu muszę pracować

 

chyba to zdanie swiadczy o tym, ze nie jest z toba tak zle, jak ci sie wydaje

 

zapytaj tych, co juz nigdzie i nic nie musza robic i nigdy do nich nie dolaczaj