Nozofobia - podstępne oblicze przypadłości

[Pieroog1]

To ja się wbiję w dyskusję :) Każdy ma jakieś słabości, a u mnie w życiu też nie było tak, że byłem brylantowego zdrowia. Jako dziecko cierpiałem z powodu alergii. Non stop miałem niegojące się rany na wyprostnych doni, zgięciach, rany pod uszami. Wyglądałem jak zombie. Do tego dochodziły duszności, które w tamtych czasach kończyły się na pogotowiu i tak był od wiosny do sierpnia. Reszta roku upływała z AZS i infekcjami górnych dróg oddechowych. Nie traktuję alergii i AZS w ogóle jak choroby - miałem ją całe życie i się z nią zaprzyjaźniłem. Mimo wszystko żyłem z nią zupełnie normalnie. U mnie fobia przed chorobami to efekt dosyć tragicznych okoliczności życiowych, kiedy na nowotwór umierała moja babcia, która mieszkała z moją rodziną od mojego urodzenia i kilka dosyć poważnych historii szpitalnych mojej matki i siostry kiedy byłem dzieckiem. Potem doszły stresy trwające ponad 7 lat - walka z ZUS i US gdyż wyrolował mnie wspólnik zostawiając wielotysięczne długi, rozpad pierwszego związku z którego wyszedłem jak stałem, bardzo stresująca praca. Potem było trochę spokoju ale pech się odezwał jeszcze raz i miałem powtórkę z rozrywki, kiedy jeszcze się nie zagoiły stare rany - kupiłem mieszkanie, które okazało się koszmarem, trwałem w stanie zawieszenia przed kilka miesięcy gdy sprawa skończyła się w sądzie i dostałem fangę, bo przecież w sądach nie ma co liczyć na sprawiedliwość, tylko na trzymanie się norm prawnych - dodam, że budynek w którym mieszkam to przedsionek piekieł - zatajono to przede mną - nikt tu nie wytrzymuje dłużej niż 1,5 roku bo jest bardzo miły sąsiad socjopata. Pan pisał donosy na mnie do pracy, do urzędów i tak dalej. Zaostrzyło mi się AZS więc lekarz zalecił mi na doraźnie ENCORTON - a ja przekombinowałem i przyjmowałem go stale przez ponad 2 lata w dawkach po 60 mg na dzień. Po prostu kiedy go odstawiałem to mi się pogarszało do tego stopnia, że nie miałem twarzy. Efekt - dostałem półpaśca. Pan doktor był na tyle miły, że powiedział mi, iż w moim wieku 31 lat to się nie zdarza i mam do wyboru np białaczkę i inne choroby które nie dają ludziom szans. Poszedłem z trzema krostkami a wyszedłem z receptą na trumnę. Potem była już tylko równia pochyła. W marcu zeszłego roku zeszła z tego łez padołu bardzo bliska mi osoba... Resztę napisała nerwica.

[Pieroog1]

To ja się wbiję w dyskusję :) Każdy ma jakieś słabości, a u mnie w życiu też nie było tak, że byłem brylantowego zdrowia. Jako dziecko cierpiałem z powodu alergii. Non stop miałem niegojące się rany na wyprostnych doni, zgięciach, rany pod uszami. Wyglądałem jak zombie. Do tego dochodziły duszności, które w tamtych czasach kończyły się na pogotowiu i tak był od wiosny do sierpnia. Reszta roku upływała z AZS i infekcjami górnych dróg oddechowych. Nie traktuję alergii i AZS w ogóle jak choroby - miałem ją całe życie i się z nią zaprzyjaźniłem. Mimo wszystko żyłem z nią zupełnie normalnie. U mnie fobia przed chorobami to efekt dosyć tragicznych okoliczności życiowych, kiedy na nowotwór umierała moja babcia, która mieszkała z moją rodziną od mojego urodzenia i kilka dosyć poważnych historii szpitalnych mojej matki i siostry kiedy byłem dzieckiem. Potem doszły stresy trwające ponad 7 lat - walka z ZUS i US gdyż wyrolował mnie wspólnik zostawiając wielotysięczne długi, rozpad pierwszego związku z którego wyszedłem jak stałem, bardzo stresująca praca. Potem było trochę spokoju ale pech się odezwał jeszcze raz i miałem powtórkę z rozrywki, kiedy jeszcze się nie zagoiły stare rany - kupiłem mieszkanie, które okazało się koszmarem, trwałem w stanie zawieszenia przed kilka miesięcy gdy sprawa skończyła się w sądzie i dostałem fangę, bo przecież w sądach nie ma co liczyć na sprawiedliwość, tylko na trzymanie się norm prawnych - dodam, że budynek w którym mieszkam to przedsionek piekieł - zatajono to przede mną - nikt tu nie wytrzymuje dłużej niż 1,5 roku bo jest bardzo miły sąsiad socjopata. Pan pisał donosy na mnie do pracy, do urzędów i tak dalej. Zaostrzyło mi się AZS więc lekarz zalecił mi na doraźnie ENCORTON - a ja przekombinowałem i przyjmowałem go stale przez ponad 2 lata w dawkach po 60 mg na dzień. Po prostu kiedy go odstawiałem to mi się pogarszało do tego stopnia, że nie miałem twarzy. Efekt - dostałem półpaśca. Pan doktor był na tyle miły, że powiedział mi, iż w moim wieku 31 lat to się nie zdarza i mam do wyboru np białaczkę i inne choroby które nie dają ludziom szans. Poszedłem z trzema krostkami a wyszedłem z receptą na trumnę. Potem była już tylko równia pochyła. W marcu zeszłego roku zeszła z tego łez padołu bardzo bliska mi osoba... Resztę napisała nerwica.

[zjebnerwicowy]

nie mozna się bać czegoś co jest nieuniknione.

 

Taaa... ciekawe? Nie mam złudzeń, że multum ludzi boi się nieuniknionego, śmierć dla przykładu. Jak się można bać nieuniknionego? To oczywiste, człowiek w momencie gdy zrozumie swoją bezradność może albo to zaakceptować i olać albo zacząć się lękać. I to drugie jest bardziej typowe (prawdę mówiąc, a nie udając bohatera).

 

Co do reszty to się zgadza. Też znam takich histeryków, o których pisałeś. Choćby moja kuzynka. Kiedyś się w sklepie ukłuła pinezką. Cały dzień dupę mi truła, czy mogła złapać hiva, itd. Tłumaczyłem, że nie, itd. I tak dnia kolejnego poleciała na badanie, a jak tłumaczyłem, że to za mało czasu na wykrycie infekcji to dalej w płacz...

[zjebnerwicowy]

nie mozna się bać czegoś co jest nieuniknione.

 

Taaa... ciekawe? Nie mam złudzeń, że multum ludzi boi się nieuniknionego, śmierć dla przykładu. Jak się można bać nieuniknionego? To oczywiste, człowiek w momencie gdy zrozumie swoją bezradność może albo to zaakceptować i olać albo zacząć się lękać. I to drugie jest bardziej typowe (prawdę mówiąc, a nie udając bohatera).

 

Co do reszty to się zgadza. Też znam takich histeryków, o których pisałeś. Choćby moja kuzynka. Kiedyś się w sklepie ukłuła pinezką. Cały dzień dupę mi truła, czy mogła złapać hiva, itd. Tłumaczyłem, że nie, itd. I tak dnia kolejnego poleciała na badanie, a jak tłumaczyłem, że to za mało czasu na wykrycie infekcji to dalej w płacz...

[zjebnerwicowy]

nie mozna się bać czegoś co jest nieuniknione.

 

Taaa... ciekawe? Nie mam złudzeń, że multum ludzi boi się nieuniknionego, śmierć dla przykładu. Jak się można bać nieuniknionego? To oczywiste, człowiek w momencie gdy zrozumie swoją bezradność może albo to zaakceptować i olać albo zacząć się lękać. I to drugie jest bardziej typowe (prawdę mówiąc, a nie udając bohatera).

 

Co do reszty to się zgadza. Też znam takich histeryków, o których pisałeś. Choćby moja kuzynka. Kiedyś się w sklepie ukłuła pinezką. Cały dzień dupę mi truła, czy mogła złapać hiva, itd. Tłumaczyłem, że nie, itd. I tak dnia kolejnego poleciała na badanie, a jak tłumaczyłem, że to za mało czasu na wykrycie infekcji to dalej w płacz...

[xanonymous]

Lubię odkopywać stare posty to i ten odkopie:D

 

lekarz zalecił mi na doraźnie ENCORTON - a ja przekombinowałem i przyjmowałem go stale przez ponad 2 lata w dawkach po 60 mg na dzień.

 

Encorton jest na recepte, więc skoro go przyjmowałeś w sporych dawkach przez 2 lata to przecież za wiedzą lekarza- sam sobie recepty nie wypisywałeś. Sterydy przeciwzapalne takie jak encorton stosowane w duzych dawkach i przewlekle osłabiają odporność organizmu - także półpasiec mógł być spowodowany osłabioną odpornością po sterydach typu Encorton.