Dorosłe Dzieci Schizofreników

[Leila87]

Ja jeszcze nie mam dzieci. Przedłużyłam sobie "studia", teraz pracuję i na umowie na 3 lata ciężko coś planować...Chyba, że sobie dobrze tak tłumaczę i szukam usprawiedliwienia . Sama nie wiem, jak to będzie, ale nie jestem z tym sama, bo mój mąż też ma dylemat i się zastanawia, jak damy radę finansowo. Teś studiowałam we Wrocławiu. Ten etap, że się bałam, że coś się wydarzy też przerabiałam i chyba w tym roku po pobycie mamy w szpitalu i szoku, bardzo mi pomogło wparcie otoczenia i takie życzliwe podejście. Może nikt mi nie pomagał wprost, ale nie spotkałam się z odrzuceniem. Dałam radę zawieźć mamę do lekarza sama autem, potem ją odwiedzałam i zobaczyłam, że sobie radzę. Mąż mi bardzo pomagał i przed nim nie muszę się wstydzić choroby matki, ani sytuacji w domu. Jakoś przestałam, się bać tego, że nagle coś się złego wydarzy- bo nie mam już na to siły, a i tak zamartwianiem nie zmienię niczego. Wiadomo, że są dni, że jest gorzej i sobie coś wkręcę. Na terapię chodziłam parę lat. Jest jak jest.

[susu11]

Dziś niedziela. Najgorszy dzień w tygodniu. Popłakałam się dzisiaj i wpadłam w lekką panikę, powiedziałam mojemu chłopakowi, że jakbym zaczęła się dziwnie zachowywać, przestała się myć, przestala wychodzić to powinien wziąć mnie za szmaty i zawieźć do psychiatryka. Strasznie się stresuję znowu zaczęłam czytać bzdury o dziedziczeniu, zdaje sobie sprawe ze nie jest to normalne ale to nade mna wygrywa. Najgorsze jest to, że wszyscy mnie zbywają. Tata powiedział, że mam go nie męczyć i że to nie jest miejsce na takie rozmowy. Bardzo bym chciała dowiedzieć się jak to wszystko się zaczęło i czy powinnam się martwić. Lekarze naarazie nie widzą schizofrenii, ale nie wiem jak zaczynało się u matki.

[Leila87]

Cokolwiek nie napiszę przez internet to i tak Cię nie przekonam, że będzie dobrze. Jak możesz to poszukaj psychoterapeuty - na Uniwersytecie Wrocławskim i na Politechnice Wrocławskiej jest za darmo a są dobrzy specjaliści. Ja też często się bałam, że będę chora i z tego co wyczytałam to jest typowe u dzieci "schizofreników". Choroba nie jest dziedziczna, ale predyspozycje. Z tego co się dowiedziałam od mojej mamy i babci to się nie dziwię, że moja mama zachorowała- sama nie wiem, czy chciałabym żyć po takich przeżyciach, a ona przeżyła wyszła ponownie za mąż, urodziła mnie i pracowała. Dla pocieszenia napiszę Ci, że znam osoby, które pomimo choroby pracują i jakoś sobie radzą. Znam lekarkę, której matka była chora, kobieta to już starsza pani a jeszcze pracuję i na moje pytanie, czy powinnam mieć dzieci odpowiedziała, że nie ma co się martwić. Tutaj przykład- pani chora, a jest profesorem:

https://en.wikipedia.org/wiki/Elyn_Saks

Są teraz lepsze leki niż kiedyś- przyjmuje się zastrzyki raz na 2 tygodnie. Z wiekiem zobaczysz, że jest masa innych chorób, a znajomi i Ty będziecie się stykać z innymi dolegliwościami. Przestaniesz się czuć tak napiętnowana przez chorobę "schizofrenia".

[miyaa]

Susu11, wysłałam Ci pw, przeczytaj sobie. :)

Dopóki masz świadomość, dopóki nie masz urojen ani głosów, to wszystko jest w porządku. Twoja nerwica tak Cię męczy, to jest lęk przed chorobą.

Jeśli nam nie wierzysz, pójdź do psychiatry, psychologa (jest taka instytucja - centrum interwencji kryzysowej - możesz tam spróbować udać się na konsultacje psychologiczna i porozmawiać ze specjalistą, nawet z lekarzem rodzinnym jeśli znasz jakiegoś zaufanego lekarza, albo ten darmowy telefon zaufania (nie pamiętam jak to się nazywa, ale tam też pracują osoby, z którymi możesz porozmawiać o tym, co Cie dręczy). Ja rozumiem Twój strach, rok żyłam z diagnoza F20. 0, aż sama zaczęłam powoli w to wierzyć i dałam się zamknąć w szpitalu. Wtedy myślalam, że to już koniec mojego życia, zalamalam się. Minęło trochę czasu i dotarło do mnie, że faktycznie, mózg mój trochę szfankowal, ale na szczęście to nie schizo. :)

Wszystko będzie dobrze, postaraj się myśleć pozytywnie i nie zadreczaj się tą chorobą. :)

[susu11]

Dzięki dziewczyny jesteście kochane

Naprawdę ! Mój stan jest spowodowany po części właśnie psychoterapia, która na początku trochę miesza w głowie. Jestem po 3 spotkaniach i jest jak jest. Mam teraz starasznie dużo problemów. Niedługo obrona, mój chłopak ma zaburzenia lękowe i też ostratnio źle się czuję. Oboje się chyba trochę nakrecamy. Jestem pod stałą psychiatry przyjmuje parogen ale czytając i wpadając w te obsesję to nawet sam Bóg nie pomoze

[susu11]

Przepraszam dziewczyny, że tak truję, ale chciałabym was jeszcze zapytać czy dowiadywałyście się może o jakichś genetycznych testach na schizofrenię ?

[Gość]

Ja mam schizo i postanowiłam się nie rozmnażać. Z rozsądku. Poza tym nie mogę odstawić leków na czas ciąży i karmienia.

[Leila87]

Cześć dziewczyny i chłopaki, jak żyjecie? Gunia już jest ok?

Pozdrawiam

[Motio]

Ja mam schizo i postanowiłam się nie rozmnażać. Z rozsądku. Poza tym nie mogę odstawić leków na czas ciąży i karmienia.

 

Sailorka, a co gdy miłość da o sobie znać, albo natura się odezwie? Choroba nie wyklucza, co najwyżej utrudnia bardzo życie.

Tak tylko pozwoliłem się wtrącić, bo poruszyło mnie co napisałaś.

[Gość]

Motio, akurat mam taką sytuację, że mąż też nie chce dzieci. I jest jeszcze coś. Mam/miałam PTSD po wypadku, który odmienił całe moje życie. Nic już nie będzie takie, jak przed wypadkiem. Nie chcę i nie mogę mieć dzieci i nie chcę i nie mogę prowadzić auto.

[wiejskifilozof]

Ja też mam schize i nie mam dzieci.Natura u mnie się nie odzywa w ten sposób.

[Gość]

wiejskifilozof, a ile masz lat? Masz partnerkę?

[Gość]

wiejskifilozof, a ile masz lat? Masz partnerkę?

[susu11]

Witajcie,

U mnie wszystko w porządku chodzę na terapie, powoli jakoś się układa, raz lepiej, raz gorzej. A co u was ?

[Leila87]

U mnie też jakoś leci- raz lepiej a raz gorzej, jak to w życiu . Pracuję, uczę się. Terapia to dobra inwestycja, ja swoją zakończyłam 1,5 roku temu i często mi brakuje tego kontaktu z terapeutą, jak przychodzi ciężki okres. Pocieszam się tym, że jeżeli byłoby bardzo źle to mogę na nią wrócić. Mało jest osób bez problemów i jakoś trzeba iść do przodu.

[Ann87]

Witam serdecznie, Poszukuję Dorosłe Dzieci osób Chorujących na Schizofrenię, które zechcą wziąć udział w badaniu do mojej pracy magisterskiej pt. " Wybrane aspekty funkcjonowania psychologicznego dorosłych dzieci osób chorujących na schizofrenię". Badanie jest anonimowe i mierzy odporność psychiczną, samotność oraz ocenę postaw rodzicielskich w tym chorego rodzica.

 

Po przeczytaniu wpisów na forum odniosłam wrażenie, że system opieki pomija problemy rodzin a szczególnie dzieci, które wychowują się z chorym rodzicem, nie oferując im potrzebnego wsparcia. W związku z tym zależy mi na tym aby napisać pracę magisterską poruszającą problemy dzieci wychowujących się w rodzinach, w których występuje schizofrenia u rodzica. Nie ukrywam, że nie jest łatwo dotrzeć do tej grupy osób, dlatego każdy wypełniony kwestionariusz jest dla mnie bardzo ważny.

 

Jeśli ma Pani/Pan rodzica, który choruje na schizofrenię i może Pani/Pan poświęcić chwilkę czasu proszę o wypełnienie ankiety znajdującej się pod linkiem zamieszczonym poniżej.

 

https://www.webankieta.pl/ankieta/292731/wybrane-aspekty-funkcjonowania-psychologicznego-doroslych-dzieci-osob-chorujacych-na-schizofrenie.html

 

Będę wdzięczna każdej osobie, która weźmie udział w badaniu.

 

Pozdrawiam

Ania

[TadeuszT2]

Czy istnieją jakieś pozycje książkowe na ten temat ( DDS ) ?