Czy to są objawy nerwicy?-WĄTEK ZBIORCZY

sarna87 · 1 Lipca 2012

Tomcio Nerwica, zaczelam chodzic do psychologa,bylam na razie 3 razy..kazala sie nastawic na dluugie leczenie;)najgorsze jest to ze od tygodnia tak fatalnie sie czuje ze wydaje mi sie ze juz nic mi nie pomoze..nie umiem spac,w ogole.Dzisiaj moze ze 3 godziny ale takim plytkim snem..rano sie budze-dezorientacja-gdzie jestem,o co chodzi i przez kolejne 3h mam tak silne napady leku i paniki ze cala sie poce,mam oslabione czucie itp pitem przechodzi i wraca pod wieczor i tak od tygodnia..Co mnie to umeczy:(nikt z rodziny mnie nie rozumie..kaza wziasc sie w garsc i przestac sie zamartwiac.Latwo sie mowi..tymbardziej ze te leki to juz przychodza i odchodza jak chca.I ja usilnie nie chce brac zadnych lekow..( mam zapisany mozarin i afobam doraznie)bo sie boje ze nie bede po nich soba i ze nie bede umiala normalnie funkcjonowac a mam 3 letnia coreczke..chociaz teraz,bez tych lekow tez jestem nie do zycia..nie wychodzilabym z lozka..:/kazdy dzwiek,szmer przyprawia mnie o ciarki,od razu sie zrywam bo nie wiem co sie dzieje..i dochodzi lek i panika.to jest koszmar:((((

Edytowane 17 Września 2013 przez Gość

1 Lipca 2012

sarna87, Myślę , że w twoim przypadku bardziej by pomógł psychoterapeuta , a terapia w nurcie behawioralno-poznawczym przynosi dosyć szybkie efekty i dzięki niej od 3 miesięcy nie mam ataków paniki i jakichkolwiek objawów somatycznych . Więc te atak paniki to tylko nie uświadomiony lęk gdy poznasz jego mechanizmy i te całe błędne koło lęku to one ustąpią , do tego terapia pomaga zmienić błędne przekonania na temat siebie , ludzi czy świata

sarna87 · 1 Lipca 2012

Ta babka wlasnie jest psychoterapeuta:)teraz pojechala na urlop a ja oczywiscie juz sie nakrecam ze co to bez niej bedzie..Myslisz ze jest to do opanowania bez lekarstw?Sa one dla mnie ostatecznoscia.Jednak od kilku dni mam tak potezne napady,ktore trwaja kilka godzin,ze mam ochote lyknac caly listek;)czy te objawy somatyczne(plamki,mgla umyslowa,brak pamieci,otepienie etc)sa normalna reakcja organizmu?ja jestem straszna panikara:(boje sie ze tak mi juz zostanie.A zaczelo sie to wszystko miesiac temu po wypaleniu skreta..jakby mi ktos cos w glowie przestawil.Przez tydzien-derealizacja,potem kilka dni extra i teraz te napady paniki..Nosz mozna sobie w glowe strzelic

1 Lipca 2012

Myslisz ze jest to do opanowania bez lekarstw?Sa one dla mnie ostatecznoscia.

Z własnego doświadczenia wiem , że można ale do tego będzie potrzeba pomoc psychoterapeuty by ci wytłumaczył na czym polegają stany lękowe i jak sobie z nimi radzić , zresztą są różne sposoby takie jak np ćwiczenia oddechowe i masa innych , może w tym wątku znajdziesz coś pomocnego ataki-jak-wygl-daj-jak-sobie-radzimy-t4461.html

czy te objawy somatyczne(plamki,mgla umyslowa,brak pamieci,otepienie etc)sa normalna reakcja organizmu?

Tak to normalna reakcja organizmu sam przechodziłem przez takie objawy i zapewniam cię , że to mija

sarna87 · 1 Lipca 2012

Powinno mnie to uspokoic:) jednak jako nerwicowiec zawsze mam jakies"ale";)Dziekuje za podpowiedz.Psycholozka jak uslyszala historie mojego zycia to sie za glowe zlapala..musze przebrnac przez wszystko,od dziecinstwa.Szkoda tylko ze spotkania mam raz na tydzien..wolalabym czesciej:)Chociaz ostatniego prawie nie pamietam..taka bylam wylekniona.Trzymam Cie za slowo-ze to minie..dam z siebie wszystko zeby tak sie stalo

1 Lipca 2012

Możesz też poczytać książki o nerwicy mi pomogły wyjść z ataków paniki

dam z siebie wszystko zeby tak sie stalo

Trzymam cie za słowo i czekam aż napiszesz , że już wszystko w porządku

sarna87 · 1 Lipca 2012

Bede informowac na biezaco;)na razie marzy mi sie przespanie chociaz kilku godzin..bez leku,kolatania serca i masy innych dolegliwosci:>a czy moglbys polecic jakues dobre ksiazki nt nerwicy?:)

1 Lipca 2012

ksi-ki-t3272.html tu jest taki temat o książkach związanych z nerwicą , a osobiście mogę polecić "Lęk " Antoniego Kępińskiego i " Zrozumieć lęki , pokonać panikę " Pe Jacobi .

max1986 · 1 Lipca 2012

Witam forumowiczów

czy moje objawy mogą wskazywać na nerwicę? Bez zbędnych opisów pozwolę je Wam przedstawić:

- najgorszy objaw to "kask na głowie" (taka obręcz) i lekki mrowienie, ściskanie głowy, raczej bez bólu

- szum w uszach (raczej takie dzwonienie)

- "ściskanie" uszu

- bóle mięśni

- brak energii (mam problemy z wejściem na 3. piętro )

- bóle stawów

- nadcisnienie (nie do konca stwierdzone, ale biore leki)

- "napięcie" całego ciała

- drażliwość

- wiecznie zatkany nos, zatoki (na tomografii wyszło skrzywienie przegrody, ale to mam od dziecka praktycznie w niezmienionej postaci, zatkany nos zaczal sie razem z objawami)

- czasami wstapi we mnie deprecha, ale to przez powyższe objawy - generalnie siedzę w domu non stop, chyba, że muszę pójść do sklepu lub w trakcie pracy, uwielbiam spać...

Objawy zaczęły się od kiedy pracuję w nowej firmie, branza reklamy- dwa lata pracy i tyle samo lat stresu, wieczny perfekcjonizm ze strony szefa, stres itp. wczesniej pracowałem w Banku - to samo, jakoś nie mam szczescia do normalnych firm.

Kiedyś brałem ssri, zmieniłem swoje życie o 180 stopni, ale przestałem brać po 7 miesiącach (dla mnie wystarczało)

Jak to cholerstwo leczyć, jesli to nerwica? Czy ktoś z was miał podobne objawy? Dodam, że robiłem badania - jestem zdrów jak rybka, tomografie ok

jesli mam objawy somatyczne to czy leki cos pomoga?

co mi w tej glowie siedzi... no comment

2Czarnula · 1 Lipca 2012

JohnnyLittleHeart: Moje objawy sa bardzo podobne do twoich:)sadze po wszystkich tutaj wiadomosciach ze to nie moze byc nic innego niz nerwica:) Wiem to jest okropne.Przychodza takie dni ze człowiek sam juz nie wie co sie z nim dzieje.Ja jutro ide do psychiatry.Zobaczymy.Trzymajcie kciuki.

*Monika* · 1 Lipca 2012

jesli mam objawy somatyczne to czy leki cos pomoga?

co mi w tej glowie siedzi... no comment

Mogą pomóc, ale nie zawsze.

Może spróbuj psychoterapii.

andre143waw · 1 Lipca 2012

Czrnulko, u mnie przyszedl juz taki czas ze trzeba skoczyc na głęboką wode, oczekuje na miejsce w klinice nerwic w wawie dziennie, zamieszkam tam, wynajmę pokoik i bede sie terapeytuował chce zaczac zyc i zostac juz w wawie, a jak sie nie uda to do piachu Mam 27 lat wiec szanse są jakies, nowe miejsce, moze sie zakocham, koniecznie

agent0030 · 8 Lipca 2012

tężyczka? nerwica? a może jeszcze cos innego?

Cześć.

Od lutego tego roku mam duże problemy ze zdrowiem. Zaczęło się od bólu piekącego w kolanach, zaczłem szukać w necie o SM i innych poważnych chorobach i już za kilka dni miałem atak parestazji, mrówki, pajęczynki na twarzy , rękach i samoistne drgania mięśni, czasami mrowienia na twarzy a w stopy czułem jak by mi ktoś szpilki wbijał. Dodatkowo zaczeły mi się strasznie napinać mięśnie pleców, aż zaczeły mi drętwieć ramiona i biodra a pózniej nogi nie moglem ustać na nogach. Napięcie szło zarówno na kończyny jak i do głowy i czoła. Czułem się strasznie , cięzko mi sie oddychało, miałem mdłości. Drętwiała mi noga i ręka do tego stopnia , ze nie czułem ręki poniżej łokcia przez chwile. Wszystkie te dolegliwości trwały jakiś miesiąc po czym nagle poczułem jakby wszystko puściło. Przez kolejny miesiąc miałem spokoj. Czułem tylko wzmożone napięcie mięśni pleców. Teraz od ub tygodnia mam kolejny atak. Znowu ogromne napięcie mięśni pleców. karku. głowy i twarzy. Jak postoje na słońcu to jest jeszcze gorzej, napięcie wzrasta, zaczynaja m drętwieć ręce źle sie zaczynam czuć robi mi sie słabo. To napięcie mięśni powoduje u mnie mdłości, senność, ciężko mi sie oddycha boli mnie w klatce. Co dziwne moje mięśnie nawet reagują na wodę, po kąpieli mięśnie pleców i głowy i twarzy się mocno napinają. Ponownie czuje jak by mnie ktos kuł w stopy czymś. Od tego napięcia boli mnie kręgosłup i kłuje mnie w mostku eh ((

Zrobiłem test na bolerioze- negatywny. Dostałem skierowanie na EMG.

Test w tężyczki nie wykazał. Badanie z krwi magnez, wapń, potas ok. Przewodnictwo nerwowe w konczynach ok. Pani neurolog która robiła mi to badanie zdziwona powiedziała, ze nie ma u mnie tezyczki ale dolegliwości na to wskazują. Dla mnie to jest niejasne i nie wiem co o tym sądzicie?

Edytowane 15 Sierpnia 2013 przez Gość

serena · 8 Lipca 2012

Witam wszystkich.

Spędziłam kilka dni z moją dalszą kuzynką i mam mętlik w głowie, bo ona chyba potrzebuje pomocy, wydaje mi się, że ma starannie maskowaną nerwicę. Aktualnie - ostre stany lękowe, tzn. napięcia, aż do niemożności funkcjonowania, na przykład: wpatrywanie się w niebo, pewność, że zaraz spadnie wielki meteor, nad morzem niemożność przebywania, bo lęk, że właśnie nadchodzi tsunami, za nic nie wejdzie do samolotu, przekonana, że ten natychmiast spadnie tylko dlatego, że ona tam jest :shock: ,najchętniej nie wychodzi z domu, co gorsza i co bardzo utrudnia im życie, to od kilku lat nie prowadzi samochodu, bo jest pewna, że natychmiast spowoduje wypadek, boi się zasnąć w nocy, ze coś się stanie, całe noce siedzi i pilnuje wszystkiego (dziecka, żeby nie przestało oddychać, ewentualnego pożaru,) ma strach przed chorobami, Cały dom w detektorach dymu, czadu, wszystkie meble okrągłe, bo jeszcze ktoś walnie głową w narożnik itp, itd..To wygląda jak ciągłe oczekiwanie na zagrożenie, na karę jakąś, tak jak w dzieciństwie oczekiwała na bicie pasem ( była informowana na przykład, że wieczorem dostanie lanie), lub taka nad-odpowiedzialność za wszystko, bo kiedyś popełniła sporo błędów, nie przewidziała wielu sytuacji i twierdzi, że teraz stara się wszystko przewidzieć i zapobiec... Boi się, jak do dziecka przyjdzie inne dziecko, żeby mu się coś nie stało pod jej opieką, najchętniej się wykręca i by zamknęła wszystkich pod klosz.. Nad dzieckiem ciągle wodzi wzrokiem (kiedyś stała, ale już nie ma energii) , bo sie potknie, bo to, bo tamto.. Owszem, sama zauważyła skrzywienie kręgosłupa u dziecka, (co ją tylko utwierdza, że ma rację, że musi czuwać non stop) Na szczęście nie opowiada o tym, tak cicho "stróżuje" bo chyba zdaje sobie sprawę, żeby dziecko nie żyło lękami, ale dusi to w sobie i widać, że cały czas w napięciu

Czasem ma odrealnienie, mówi, że czasem czuje się jak za szybą, narkolepsja przeplatana z bezsennością, tzn nad ranem zasypia i rano jest nieprzytomna. Totalny brak energii, jakby coś się pod nią podczepiło, Niegdyś elegantka, dużo czasu spędzała przed lustrem, obecnie już od kilku lat bez makijażu, żadnych ozdób, zegarka, zachowuje czystość, ale widać, że zmusza się, by zwlec się umyć zęby czy włosy, często zasypia nad ranem w ubraniu! Musi się zmuszać do najprostszych czynności, najgorzej jej podobno wstać z łóżka czy kanapy. Boi się brudnych rąk, chorób, bakterii, nie je mięsa, bo żal jej zwierząt. jak zje, to zaraz ma poczucie winy. Nie ma żadnych skłonności do nałogów (no może oprócz kawy, czekoladek..) ale wygląda na to, że dość intensywnie siedzi przed netem, często poszukując rozwiązań dla bardziej lub mniej realnych zagrożeń. Ma czasem przejawy klaustrofobii ( prysznic, solarium)

Być może mają wpływ przeżycia z dzieciństwa, niepełna rodzina , brak poczucia bezpieczeństwa, jedynaczka nie znała nawet ojca, (bo ojciec okazał się pijak i matka go wyrzuciła )wychowywana przez babcię i mamę, które ją biły nie bardzo wiadomo za co, bo była świetnie uczącym się dzieckiem. Jednak bardzo nieśmiałym, taka zablokowana, tak bała się odezwać, że potrafiła posikać się w klasie, niż podnieść rękę i zapytać, czy może wyjść. Mimo tej nieśmiałości matka wysyłała ją samą na cały miesiąc na kolonie 500 km od domu już w wieku 6 ciu i 7 lat ... w wieku 4 lat była tydzień w szpitalu- wycięcie migdałków "na żywca" niestety.. lekarze ją związali... Matka wypominała jej, że się poświęca i nie wychodzi za mąż, ( była bardzo ładna) żeby jej obcy facet nie bił ! a sama ją biła ... Wychowywana w małej miejscowości, dość samotna w dzieciństwie, podobno niezbyt popularna w szkole, przezywana, uciekała w czytanie. Bez wsparcia psychicznego czy intelektualnego ze strony matki i babci, proste kobiety, które trzymały razem przeciw niej, interesowało je tylko, by nie przeszkadzała i wszystko zjadła, często miała bóle brzucha. Nieleczone skrzywienie kręgosłupa, nieleczone alergie i poważna wada zgryzu do dzisiaj ma problemy. W dzieciństwie dość intrygujący epizod w kościele - była mała, zaledwie 9 lat miała, gdy zemdlała w kościele i strasznie krzyczała w tym zemdleniu, podobno widziała olbrzymiego jak czarna góra stwora , czuła wcielenie zła, ocknęła się po wyniesieniu na dwór i zobaczyła go chyba znowu nawet na jawie bo zemdlała leżąc (!) drugi raz, aż się posikała ze strachu i strasznie krzyczała ( nieprzytomna?) i sąsiadka odprowadziła ją do domu. W wieku 14 lat została zgwałcona, ale nie wiedziała wtedy, co to było, bo nikt jej nie uświadomił, a bała się o tym rozmawiać z kimkolwiek.

Jako nastolatka trochę podobno wyrosła z nieśmiałości wobec rówieśników, ale nadal była nieśmiała wobec starszych, dorosłych, urzędników. We wczesnej młodości bunt i związywała się z ludźmi, którzy używali wobec niej bicia i przemocy, było to niestety normalne w środowisku jej koleżanek. Zaczęła poszukiwanie ojca w mężczyznach, niestety bijących i pijących, skłonności autodestrukcyjne, czasem okaleczała się, potem dość poważna próba samobójstwa( trzy dni nieprzytomna) z powodu przemocy psychicznej partnera. (wiek około 23 l) Maturę zdała świetnie, ale w liceum zaocznym, bo nie wytrzymała codziennie być w szkole. Jednak ze studiów nici, zaczynała kilka razy i zawsze coś ją wybijało z rytmu.

Potem po próbie samobójczej jakby zwrot o 180 stopni, stała się odważniejsza co do rzeczy ( podróże, nie bała się wielu rzeczy, podejmowała ryzyko, nie bała się mieszkać sama) zaczęła nawet prowadzić się trochę hedonistycznie, szalejąc i nie zwracając uwagi na etykę czy moralność, ważne były przyjemności i życie przyziemne, nie bała się wtedy samolotów i podróży.

Krótko potem ucieczka od własnej tożsamości, zmiana miasta zamieszkania, nazwiska i wyglądu - całkowita zmiana ... zerwała wszystkie kontakty ze wszystkimi. Zaowocowało to podobno pozbyciem się kompleksów i wzrostem pewności siebie. W takim dość dobrym stanie nalazła w końcu około trzydziestki dość łagodnego i wyrozumiałego partnera, rozwodnika, po czym po kilku latach odważnych, kiedy prowadzili działalność i zarabiali dobrze, znowu nastąpił obrót o 180 stopni, tym razem w kierunku etyki i moralności chrześcijańskiej, początek lęków ale i wzrost zainteresowań intelektualnych. Niestety było za poźno podjąć i ukończyć studia, była też zbyt chwiejna z powodu swoich szerokich zainteresowań - medycyna, historia, której kiedyś nienawidziła. Jednak wrażenie, ze im lepiej wiedzie jej się w życiu ( przystojny łagodny mąż, wprawdzie późno urodzone po wielu poronieniach, ale śliczne i w miarę zdrowe dziecko z leciutkim Aspergerem po dziadku, zarobienie dość dużych pieniędzy, więc ładny dom) zaczęła mieć stany lękowe i depresyjne, może po prostu poczucie winy że na to wszystko nie zasługuje i ciągłe oczekiwanie na karę, że wszystko zostanie jej zabrane w jakiś brutalny sposób. Czasem "wykupia się" jakimś datkiem charytatywnym, nie kupuje dla siebie luksusów, ciuchów itp. a jeśli to zrobi, ma wyrzuty sumienia, że tyle dzieci głoduje ..Jej stan doprowadził do tego, że musieli zamknąć firmę, ponieważ ona czasem była tak przerażona rzeczywistością, że wydawało się, że nie wytrzyma. i zaczęła przewlekle chorować na nawracające zapalenie oskrzeli.

Teraz od 3-4 lat nie ma ochoty na nic, unika towarzystwa, imprez, przyjemności, ma wrażenie wyczerpania, niewielkie resztki energii wykorzystuje do opieki nad dzieckiem, (jest dobra dla dziecka, wszystko tłumaczy, nie krzyczy, ładnie je ubiera, dba, by ładnie wyglądało, ale jedzenie gotuje babcia, bo ona nie ma siły)

Jeżeli chodzi o codzienne sprawy typowo fizyczne, to partner ją wyręcza, bo nie ma energii, czasami jest wrażenie, że ucieka od rzeczywistości ( boi się każdego dzwonka do drzwi, ma lęki prześladowcze, boi się, że ktoś jej wszystko zabierze, urzędy, komornik, itp) boi się wymawiać i myśleć pewnych słów , np szatan, policja,) odczuwa lęk przed dokumentami, wmawia sobie jakieś nieistniejące winy i kary za nie. Z drugiej strony nikt jej nie jest w stanie wyręczyć w sprawach trudniejszych niż "mycie garów", nie ma wsparcia intelektualnego, to ona musi myśleć za siebie,męża, swoją matkę i jego ojca z totalnym Aspergerem, pamiętać o planowaniu przyszłości, podatkach, wyborze szkoły dla dziecka, sama zaplanowała i nadzorowała budowę domu, firmy od podstaw, teraz to ma umysł detektywa, umie już ocenić, kto jaki jest, taka intuicja, która się jednak narodziła w wyniku niepowodzeń i doświadczeń życiowych, nauczyła się wszystko sprawdzać i nie ufać ludziom. Ma natręctwa, sprawdzanie wszystkiego po 10 razy, poprawianie... unikanie wszelkiego możliwego ryzyka - np za kilka lat dziecko będzie nieszczęśliwe, bo ona na pewno nie puści je samo na kolonie, wszystko musi mieć na oku i pod kontrolą. On z kolei jest taki tolerancyjny, ale "easy going" , sam pewnie nie zauważy problemu, bo chyba taki trochę niedojrzały, duży grzeczny chłopiec, w domu zrobi wszystko, posprząta, ugotuje, zrobi zakupy, uwielbia dziecko, ale żyje chwilą, nie podejmuje żadnych poważnych planów ani zadań życiowych sam, np do tej pory nie są małżeństwem, bo pewnie to ona musiałaby wszystko załatwić i zorganizować. Poza tym dla niej ważny byłby ślub kościelny, ale już nie ma szans, bo on rozwodnik, a ona teraz chyba wyhodowała poczucie winy, że żyje w grzechu.Widać, że chętnie by chodziła do kościoła i brała komunie, ale taka zrezygowana jest, że jej nie wolno będzie do końca życia.( Chyba się boi, ze pójdzie do piekła).

I co najgorsze ona ciągle ma przed oczami jakieś okropne wizje, tortur, nie może gotować, bo garnki z wrzątkiem przywołują jakieś obrazy tortur, nie może patrzeć na ogień , bo widzi jakieś sceny ze średniowiecza, wczuwa się w każdy dramat ludzki, ma wizje jasnowidcze ( zasypia nad ranem, często w ciuchach, bo nie starcza jej energii na poszukanie piżamy), śnią jej się czasem rzeczy, które opowie i naprawdę się potem wydarzają. Kilka lat wstecz miała też jakieś omamy, widziała nad sobą twarze jakieś brzydkie, zwłaszcza wieczorem w łóżku, wykrzywiały się nad jej głową. Nie bała się ich i trochę przeszło.

Jeszcze przed ciążą miała ostre epizody hipochondrii, każdy pryszcz był rakiem , faktycznie krótko potem miała ze trzy lata trwające ciągłe przeziębienia, brak odporności - po kilku latach sama wpadła na to, że miały związek z niedoczynnością tarczycy. (Teraz hipochondria tylko sporadycznie)

Aktualnie bierze coś na tarczycę, ale nie ma to zbytniego wpływu na powyższe objawy, i przed leczeniem tarczycy i w trakcie objawy były podobne. A od kilku lat ma iść na operację laparoskopem, bo na codzień żyje z bólem od jakichś zrostów, tylko nie idzie, bo się boi, że się nie wybudzi z narkozy .. ech

Jeśli chodzi o choroby psychiczne w rodzinie, to ktoś z bliskiej rodziny pod koniec życia, które spędził jako przykładny mąż i ojciec, po śmierci żony zachorował na depresję, leczył się też na oddziale psychiatrycznym, brał leki, kiedyś popił je alkoholem i niestety zmarł.

Oni oboje sami się dorobili, bo nie mają wsparcia w swoich rodzinach, właściwie wcale ich nie mają - on tylko zakręconego ojca z Aspergerem, (który cały majątek rozdał dalekiej rodzinie, a sam tak się wkręcił w religię, że tylko klepie różańce, ale odrealniony, pożar wywołał i wogole.. ) ona poczciwą, ale niezbyt rozgarniętą matkę, do której ma dystans za to bicie w dzieciństwie.

Przyjaciół mają niewielu, na palcach ręki, i większość nie zdaje sobie sprawy ze stanu rzeczy, bo ona nawet jak mówi o tych fobiach, to jakby żartem - ostatnio podobno doszły jej jakieś myśli bluźniercze.

Ona trochę zdaje sobie z tego sprawę, że coś jest nie tak, że jest chyba nienormalna, bo jest bardzo bystra i przenikliwa w myśleniu, każdemu potrafi dobrze doradzić, zmądrzała życiowo, ale sama chyba boi się iść do psychiatry, była w kościele, gdize są modlitwy o uwolnienie od opętań, ale to jest anonimowe, a psychiatrzy chcą pesel i ona chyba boi się, że ktoś kiedyś wykorzysta to przeciwko niej, czy zabierze dziecko, czy coś..

Dodam, że oni nie są młodzi, ale bardzo mili i lubiani, choć się trochę izolują, (nawet jak się ich zaprasza gdzieś na imprezę, to ona zawsze się wykręci, mówi, że nudzi ja towarzystwo i bezsensowne rozmowy) Co ciekawe, ona nie odczuwa przy tych przewlekłych lękach i zwidach takich silnych odczuć, jak palpitacje serca, tylko silny niepokój, tzn. zdarzają się palpitacje, ale przy tych "realniejszych" zagrożeniach, np. burzy, wtedy cała się trzęsie, zamyka okna w histerii, bo wtedy myśli, że zaraz ją piorun wleci i uderzy za jakąś karę.

Pytanie, co to wszystko może być? tyle etapów, że wygląda to poważnie, coś się chyba rozwija :?: Nerwica? Schizofrenia? paranoja? kompulsje? Depresja? Mania prześladowcza? czy wszystko po trochu, może przyczyna tkwi w toksycznym dzieciństwie? Może przyzwyczajona do roli ofiary, kiedy już nie ma realnych zagrożeń, to znęca się sama nad sobą? a może opętanie, może tu ksiądz potrzebny ? może ktoś zna podobny przypadek..

serena · 8 Lipca 2012