Samotność

[Arhol]

Black_amor, niestety żywot brutalnie weryfikuje nasze plany,idee itd,deprecha niczym żniwiarz przychodzi i ścina wszystko zostawiając tylko pustkę i pożogę .

Bliscy jak partner,przyjaciele ,rodzina czy inni - wsparcie dobra rzecz,ale niestety nie wystarczą,niestety wszystko zależne od "środka" .

Przede wszystkim leczenie,potem już reszta zależna od ciebie.

 

 

 

Co do poglądu,lepiej być samemu jak z toksycznymi ludźmi - zgadzam się,mniej nerwów się zszarga zdecydowanie.

[Black_amor]

Myslałam ze sama sb poradze z tym wszystkim bez pomocy psychologa ale niejestety jest coraz gorzej Wsparcie miałam w mamie ale nie chce jej mówic ze znowu mam depresje...bo bedzie gadanie dlaczego znowu ją mam ble ble ble. Jedynie mam wsparcie we własnym chłopaku ale tylko przez tel bo widujemy sie w weekendy tylko

[Storożak]

Black_amor, to już prawie weekend, ku pokrzepieniu :)

[Black_amor]

Wiem wiem :) i to mi dodaje otuchy :)

[Storożak]

Black_amor, no i tego się trzymaj :) Ja żyję takimi perspektywami na coś (wyjazd, spotkanie ze znajomymi, itp. itd.). Gdybym myślała tylko o tu i teraz, to bym już dawno odebrała sobie z tej beznadzieji życie...

[Black_amor]

Nigdy o tym tak nie myślałam. Ja zawsze myśle o tym co jest teraz a nie o tym co bedzie. Może to jest lepsze myślenie :) Wyczekiwanie pozytywnych wrażeń :)

[hank.m]

Samotność to takie dziadostwo, po co ktoś coś takiego wymyślił.

[Black_amor]

Samotnośc jest czasem lepsza od toksycznych relacji z jakimś człowiekiem.

[Storożak]

Black_amor, to pewne, tylko czasem ciężko sobie uświadomić, że w takiej toksycznej relacji tkwisz...

[Black_amor]

Ja sb uświadomiłam ale po 2 latach zwiazku....wiec można :)

[Storożak]

Black_amor, no tak...po dwóch latach. A ja jestem świadoma toksyczności mojego eks (przynajmniej w stosunku do mnie), ale i tak bym pewnie w podskokach do niego wróciła, jakby coś (chociaż coraz bardziej mi się to zmienia-na szczęście).

[Black_amor]

Ja do swojego eks bym nie wróciła po tym co robił gdy go zostawiłam. Całkowicie mu odwaliło. W moim przypadku musiała interweniować policja ale udało sie i jestem juz wolna od niego. Na szczeście mój obecny chłopak jest świetny i rozumie moje przejscia.

 

-- 27 lis 2014, 12:44 --

 

Kamaja, To tylko sie cieszyć ze twoje podejscie sie zmienia. Bo pewnie wiesz co by sie stało jak byś do niego wróciła. Ja już nie wierze w to ze któś sie zmieni o 180 stopni, szczegolnie jesli tworzy toksyczne relacje z drugim człowiekiem.

[Follow_]

Świetnie jest wrócić do pustego domu gdzie nikt nie czeka... ;/

[Storożak]

Follow_, ale wróciłam ze spotkania? Wiele osób wróci dziś do pustego mieszkania, ja też.

[Cognac]

Pokłóciłam się ze znajomym - on mi dużo pomagał, jak byłam w dołku tego lata. A teraz nie wiem, co się ze mną dzieje, ale mam go dość, nie mogę go czytać, odpycham, wykreślam z pamięci - ma prawo być na mnie wściekły za to, ale ja nie umiem inaczej:(

Sama sie z tym psychicznie męczę, mam wyrzuty sumienia, ogromne nerwy (przez to chyba ten żołądek mi tak nawala w tym miesiącu). Kochani, jakieś porady? Naprawdę jestem takim potworem?:/ Nie umiem budować relacji najwidoczniej, ale jak z tego wyjść z twarzą, aby on nie czuł się źle? Nie wiem, co mówić, po prostu nie wiem, blokada jakaś... Nie potrafię się wytłumaczyć, czuję jakby mi było "wszystko jedno". Jakiś okropnie głupi mechanizm psychologiczny - doświadczałam go również w przeszłości.

[Arhol]

Z dwojga złego,jak mniemam już lepsze puste mieszkanie,jak powrót do patologicznego partnera/ki,rodzinki/wstaw inne "cuda",jeśliby się już doszukiwać + na siłę.

[Gość]

Kontrast, mówiłam o "samotności w tłumie" bez bliskiej osoby (partnera), nie o "samotności w związku". Nie czuję się samotna w żaden z wymienionych sposobów. Odezwałam się, bo Twoja szydercza wypowiedź zadziałała na mnie jak płachta na byka.

[Follow_]

To wtedy pisalabym w watku...zwiazki/problemy rodzinne...

chcialabym wracac do domu gdzie ktos czeka, przytuli i poglaszcze...

Chcialabym by sie mna zaopiekowano...

 

Cieszy mnie to co teraz mam, to nie jest tak ze tego nie doceniam...

Duzo mnie kosztowalo by zorganizowac sobie mieszkanie, wyprowadzic sie od tego gnojka, stanac na nogi i korzystac z zycia.. (hyhyhy...taki oksymoron, follow korzysta z zycia)

 

Juz pisalam wczesniej ze troche z samotnoscia pomagaja mi sie uporac gry planszowe...i tez troche wysilku w to wkladam by mimo zmeczenia i lekow ktore mi towarzysza wyjsc do obcych ludzi, porozmawiac i nawiazac znajomosc...chociazby na 30 minut rozgrywki...

 

Czuje sie samotna i skomle do ksiezyca o bliskosc...

ale nie zdecyduje sie na polsrodki (by to byl ktokolwiek zainteresowany) wole poczekac...

[Kontrast]

Spoko, nie zrozumieliśmy się. Ja cały czas broniłem teorii, że najgorzej samemu walczyć z ,,samotnością w tłumie''

 

 

 

Kontrast głaszcze Follow'ka po główce

[Gość]

Kontrast głaszcze Follow'ka po główce

Chyba po głowie?

 

Ale śmiesznie... Jednak mam problemy z czytaniem ze zrozumieniem.

[Kontrast]

Pluszowa, Pluszowa, Ja tak pisze. Rozbuchana forma a mało treści i można się pogubić

Po prostu czasami niewzmiernie bawi ten lament ,,wyobcowanych'' z wszechstronną pomocą, rzucających, że to oni stoją na piedestale niewolnictwa samotności, bo są sami a jednak ,,nie sami''. Sami ,,sami'' są niewolnikami tego.

[Gość]

[ to oni stoją na piedestale niewolnictwa samotności

 

ktoś tu coś mówił o rozbuchanej nietreściwej formie?

[nowhereman]

czlowiek zawsze jest sam

 

Kazdy czlowiek jest niezaleznym bytem, wiec w ostatecznym rozrachunku zawsze pozostanie sam.

 

Nikt za nas naszych problemow nie rozwiaze, nikt dla nas nic nie zrobi, tylko dlatego, ze tego potrzebujemy.

 

Czlowiek jest egoista, jak cos robi dla kogos to tylko aby zaspokoic swoje wlasne potrzeby. Potrzeba pomagania, jest tez tylko i wylacznie potrzeba ego, bo dzieki temu, ze pomagamay, czujemy sie jakos lepiej, albo lepsi (od tych co nie pomagaja innym).

 

Czy to jest zle? Nie!

 

Czlowiek zyje w swiecie i musi o siebie zadbac, aby przezyc - to niezalezne od nas, podswiadome mechanizmy samozachowawcze.

 

A co z poczuciem osamotnienia?

 

W moim wypadku, pojawiajace sie poczucie osamotnienia, wynika z poczucia braku akceptacji. Czuje sie, jakbym nie nalezal do tego swiata, nie pasowal do tego spoleczenstwa.

[Kontrast]

harlancoben, To to i tak nic

[Follow_]

Dziękuję Kontrast :)