Samotność

[Gość]

Mam swoje a że nie marudze na forum ,a co to zmieni?na tyle ile mogę staram się sobie radzić gorzej lepiej każdy dzień to wyzwanie i walka ze swoimi słabościami.Każdy tutaj ma coś..

[GITS]

Dziwne ale polubiłam swoją samotnie na dzień dzisiejszy.

[Gość]

Advanced, nie znalazłam.

[lukasz_92]

To nie tylko ja marudzę i narzekam... hurraaa

 

  Cytat

przydała by się jakaś miła, wrażliwa, empatyczna, stała w uczuciach kobieta

Znam kilka (jakby było mało to jeszcze dość ładne), tyle że zajęte. To też może być?

[GITS]

Ja jeśli już to tylko tu będę mogła po marudzić bo w realu muszę grać silną sukę albo mieć 12h amerykański uśmiecg

[Gość]

Sprawa wygląda inaczej jak się ma przyjaciół czy w ogóle jakieś bliskie zaufane osoby. Ja w realnym świecie nie mówię o swoich problemach, never ever. Ostatnimi czasy w rodzinie może raz w ciągu roku opowiedziałem z grubsza o mojej sytuacji i więcej nic. Znajomych mam sporo obojga płci, ale nie widzę w nich potencjalnych przyjaciół a już trochę żyję na tym świecie i wiem czego mogę się po nich spodziewać. Znaleźć porządnych ludzi? Jak najbardziej ale to temat na dłuższą rozmowę. Staram się tu nie marudzić, większość już wyrzuciłem z siebie wcześniej i nie mam już tak dużej potrzeby a to co teraz piszę to jest raczej coś w stylu mojego punktu widzenia z odrobiną informacji na mój temat.

[Po prostu maciek]

advanced, zgadzam się z tobą. Znajomym także nie mówie co myślę, co się w środku mnie dzieje. Czasem ukrywam nawet to jakie mam zdanie na dany temat.

Jak mnie już piłują by dowiedziec się o mnie czegoś wiecej to tak ich zbajeruje, ze praktycznie nie dowiedzą się niczego. W myśl zasady, że nikomu nie można ufac nie zwierzam się by nie dawac ludzi argumentów do użycia przeciw mnie

[Gość]

Ja to nawet nie mam komu mówić

[Gość Bonus]

Ja nie mam takich znajomych, ani przyjaciół, na których mógłbym w razie potrzeby liczyć.

Nawet w rodzinie tak, raczej u mnie nie ma, a parę osób z rodziny mieszka blisko mnie. Nigdy nie znałem takich ludzi, którzy byliby dla mnie bliscy, na których mógłbym zawsze liczyć.

A to ciekawe, bo znajomych jest wielu, niby są wokół mnie, ale nie ma przyjaciół.

[mark123]

Też w realu nikomu nie mówię o problemach z psychiką.

[Gość Bonus]

Trafienie teraz na ludzi, którzy okazaliby się, naprawdę bliscy, przyjacielscy, to jak trafienie szóstki w TOTKA. Zresztą ja nie wierzę, że można stworzyć "przyjacielskie relacje", bez akceptacji, bez zrozumienia kogoś.

Można dużo mówić o przyjaźni, o miłości, a nigdy się to nie przełoży do rzeczywistości. Często same słowa, daleko odbiegają od rzeczywistości i od prawdy.

[acherontia styx]

A ja kilku osobom powiedziałam może nie wszystko i nie do końca, ale kilka osób wie, że jestem w terapii

i zastanawia mnie podejście jednej z osób, jak w moim przypadku nie ma problemu z tym, że chodzę do psychiatry/psychologa (sama mi nawet załatwiła T.), tak odnoszę wrażenie, że większość społeczeństwa, która ma problemy podobne do moich lub gorsze uważa za psycholi i wariatów w pejoratywnym tego słowa znaczeniu

zrozumienia od tych osób nie oczekuję, bo jeśli ktoś nie przeżył czegoś podobnego, to nie będzie tego w stanie do końca zrozumieć.

[Gość]

W realnym świecie nie mówię o swoich problemach ale jeżeli chodzi o moje zdanie na jakiś temat czy to tu na forum czy tam wyrażam je bez skrępowania, staram się to robić w odpowiedni sposób, są różni ludzie z własnymi poglądami i różnie reagują na odmienne od nich zdanie. Staram się podejść do nich ze zrozumieniem, ze spokojem obgadać dany temat w ten sposób można znaleźć wspólny język czy kompromis w jakiejś sprawie. Jeżeli się nie da to trudno dla świętego spokoju można takiej jednostce przytaknąć czy po prostu nie rozmawiać, jednak z reguły nie zmieniam własnego zdania żeby komuś się przypodobać. No może czasami w wyjątkowych sytuacjach

[Laura1234]

Ja tez nikomu o swoich problemach psychicznych nie mówię, bo boję się że mnie odrzucą. Myślę że ludziom zdrowym trudno jest zrozumieć w pełni chorego, bo nie są oni na ich miejscach.

[Gość Bonus]

Raczej tak jest, bo w naszym kraju nie ma dużej tolerancji, ani zrozumienia dla ludzi z depresją, z natręctwami i innymi problemami, psychologicznymi.

U nas, czasami uważa się takich ludzi za jakichś wariatów, pomyleńców...A przecież, tacy ludzie jak my, cierpimy, przeżywamy, coś nas dręczy i trudno nam jest sobie z tym poradzić.

I to prawda, że trzeba samemu coś przeżyć, coś czuć, żeby dobrze kogoś, kto ma takie problemy rozumieć.

[Laura1234]

No ja w ogóle jakos wszystkich ludzi rozumiem nawet schizofreników.Dziś byłam pierwszy raz na psychoterapii i powiem wam ze fajnie było. Dużo ja gadałam myślałam że nie dam rady ale gładko i poszło oczywiście wzięłam benzo przed wizytą na uspokojenie.

[Gość Bonus]

A gdzie jest ta psychoterapia? W jakiejś przychodni?

[Laura1234]

Ja byłam prywatnie. W gabinecie. Ale może bym poszła tez na grupową ale muszę ponoć mieć skierowanie.

[Gość Bonus]

Ale też nie każdy ma kasę na prywatną psychoterapię. Jeśli ma się bezpłatną opiekę, lekarską, jest się zarejestrowanym, to i psychoterapia też jest bezpłatna.

A gdzie w ogóle są takie psychoterapie? W przychodniach? Szpitalach?

[acherontia styx]

Bonus, jeśli chcesz bezpłatną to poszukaj Poradni Zdrowia Psychicznego w swoim mieście, która ma umowę z NFZ

z tym, że jeśli terapia na NFZ to musi być skierowanie. Może być od psychiatry, ale równie dobrze od lekarza rodzinnego

[Gość Bonus]

Ale mi psychoterapia nie jest potrzebna. Ja należę do PORADNI ZDROWIA PSYCHICZNEGO, w przychodni, ale w innym mieście.

Mam tam lekarkę, psychiatrę, która mi przepisała leki przeciwdepresyjne.

 

-- 04 sie 2014, 22:53 --

 

To znaczy, może i by mi się przydała ta psychoterapia, ale lekarka mi tego nie poleciła, tylko leki. A ona zna moje problemy.

[acherontia styx]

Bonus, spoko pytałeś to odpowiedziałam

[834]

I to podstawowy błąd twojej pani lekarz. Na złamaną kość nie wystarczy wypisanie przeciwbólówki. Odnieś to do swojej sytuacji

[Gość]

  Bonus napisał(a):

Ale mi psychoterapia nie jest potrzebna. Ja należę do PORADNI ZDROWIA PSYCHICZNEGO, w przychodni, ale w innym mieście.

Mam tam lekarkę, psychiatrę, która mi przepisała leki przeciwdepresyjne.

 

-- 04 sie 2014, 22:53 --

 

To znaczy, może i by mi się przydała ta psychoterapia, ale lekarka mi tego nie poleciła, tylko leki. A ona zna moje problemy.

Tylko na ile i jak zna Cię psychiatra?My tutaj Cię czytamy całymi dniami Twoje frustracje ,problemy nisk,a samoocenę uważam że terapia by Ci bardzo pomogła same leki nie załatwiają problemów ,nie zmieniają sposobu postrzegania,świadomości.

[Gość Bonus]

Raczej nie mam niskiej samooceny, a tylko się tak może komuś wydawać. Ja jestem człowiekiem, raczej asertywnym i znam na tyle siebie.

Nie mam depresji, ponieważ mam chęci do życia, lubię swoje zainteresowania. Tylko tyle, że mam problemy uczuciowe i natręctwa myślowe. Ale tak samo ma wielu ludzi, teraz. Na samych wypowiedziach, na forum, niewiele można wywnioskować.