Osobowość chwiejna emocjonalnie (typ BORDERLINE)

[chojrakowa]

Expresia po polsku to lipa o bpd, czytałam coś, chwilowo wyleciało mi z głowy co konkretnie, ale to by taki poradnik jak żyć z osobą chwiejną. Nie padłam z zachwytu, odetchnęłam że nielegalnie zayebałam pdfa bo jakbym zapłaciła za to 50zl to jednak bym się wqrwiła.

 

Naemo twoje zaburzenie nie jest całym Twoim życiem

 

A ja od siebie dodam, że pracuję nad kwestią żywieniową, idzie mi różnie ale nie rzygam i nie jadę po bandach, props.

Acz mój chłop zdecydowanie udowadnia mi że ma coś z beretem, nie wiem czy nie tak samo nasrane jak ja i nie powiem - wytrąca mnie to z równowagi wszelakiej. Chętnie bym to omówiła na terapii czy co ale terapeuty jakby brak. No cóż.

 

Jak tam robaczki borderki wam leci?

[Kontrast]

Rzuć go. Jak coś to próbuje cię wcisnąć do mej pierwszej trójki;0

[magic]

Czy borderline to wyrok ???

[Gość]

Ja czasem poczytam jakieś artykuły na stronie: emocje.pro - całkiem okej :) Poza tym kiedyś robiłam ćwiczenia z książki o terapii dialektyczno-behawioralnej, ale stwierdziłam, że skoro teraz częściej mam samą terapię indywidualną i sesje to nie będę mieszać. W takim razie props za nierzyganie Chojrakowa Tylko tak dalej! U mnie dzisiaj lęki, lęki i jeszcze raz lęki ściskają za gardło a rodzinka daje mocno w kość, ale wieczorem po terapii się uspokoiłam wewnętrznie. Czasem sobie myślę, że ja potrzebuję terapii codziennie, to mnie "odkręca".

[chojrakowa]

Expresia a próbowałaś sama dla siebie być terapeutą? Albo nawet stworzyć sobie takie jakby alter ego czasowo?

Dzięki za kciuki, robię co mogę :)

 

Kontrast haha to ja już sie zapisuje w kolejkę, informujmy się na bieżąco jak się sprawy maja. Ale obawiam się ze bym Cie wykończyła

 

Magic nie sądzę. Ale to tylko moje zdanie.

 

Jestem zmęczona i napięta po całym dniu aż mnie bolą zęby i plecy, wiecie o co chodzi?

[Naemo]

Mam wrażenie, że zaczynam powoli się stawać bardziej świadoma i też zdystansowana do tego wszystkiego

 

Stwierdziłam właśnie, że muszę przestać siebie karcić za wszystko. I cały czas powtarzam sobie zasadę w głowie "małymi kroczkami", jest mega ważna... I cały czas jestem bliska w wejście w skrajności, ale powtarzam sobie to i jakoś może dam radę, teraz sobie mówię, że nie musi być idealnie, nie muszę już dzisiaj, pierwszego dnia, chodzić spać jak w zegarku...

 

Mam dzisiaj ogólnie cały dzień bardzo dobry humor, tylko w środku dnia podczas kupowania organizatera był mały problem z płatnością kartą i potem jakieś nieporozumienia były, bo chciałam pożyczyć od kogoś z przyjaciół ale coś nie wiem co się działo no i udało się kupić, ale strasznie roztrzęsiona byłam potem, bo nawet nie wiedziałam co się dzieje >.>

Odrobiłam dzisiaj matematykę i posprzątałam pokój!

 

I do tego napisałam do babci i opowiedziałam jej trochę o tej zmianie i napisałam, że teraz postaram się podświadomie im nie nie ufać i nie niszczyć relacji i będę w sobie zwalczała chęć odcięcia się od nich.

[Gość]

Expresia a próbowałaś sama dla siebie być terapeutą? Albo nawet stworzyć sobie takie jakby alter ego czasowo?

Dzięki za kciuki, robię co mogę :)

 

Jestem zmęczona i napięta po całym dniu aż mnie bolą zęby i plecy, wiecie o co chodzi?

 

Już nie raz, nie dwa próbowałam, czasem wychodzi, czasem nie bardzo. Jeśli chodzi o alter ego to nie próbowałam, ale to rzeczywiście może być dobry pomysł! Bardzo pomaga mi pisanie dziennika, dzięki temu się dystansuję do własnych emocji oraz pomocne jest konfrontowanie się z innymi ludźmi, ich zdaniem o danej sytuacji. Czasem udaje mi się spojrzeć na swoje zachowania ich oczyma, oni mnie jakby "urealniają", gdy już niczego nie jestem pewna o sobie itd. Znacie to uczucie?

 

Ps. Też tak czasem mam, szczególnie plecy od ciągłego napięcia i kark. Kiedyś dochodziły mięśnie twarzy od ciągłego sztucznego uśmiechu

 

Naemo - jestem z Ciebie dumna, trzymaj się tego i pamiętaj, nie zawsze wszystko uda się wykonać według planu, a zdrowienie i zmiany to proces, bądź wyrozumiała dla samej siebie jak Twoje przyjaciółki i babcia :)

[chojrakowa]

Expresia, spróbuj. Pisanie dziennika też uprawiam od lat. A co do rozmów z innymi - chyba każdy tak działa, wydaje mi się że to normalne. Być może ważniejsze dla Nas ale generalnie tak właśnie chyba wygląda życie w społeczeństwie. No i żeby siebie i własnych poglądów w tym nie zatracić.

 

Ja mam rozpad mózgu.

Tkwię w związku, w którym jestem wciąż odpychana, cudowna relacja "blisko-daleko". I kto jest masterem autoagresji & samodopierdolenia?

Tak więc dzieją się miedzy nami aktualnie rzeczy, które robią mi z mózgu paćkę i staram się używać wszystkich znanych mi terapeutycznie poprawnych sposobów żeby nie rozyebać sobie łba o ścianę.

Poza tym mimo diety po odstawieniu topamaxu przytyłam prawie 2(!)kg i chętnie wróciłabym do tego leku ale depresja, jaką powodował jak na razie skutecznie mnie od tego pomysłu odciąga.

 

Jak bardzo widać że mam naglącą potrzebę rozmowy?

[Gość]

Halo halo jestem tutaj albo gadu gadu albo cokolwiek, również mam taką potrzebę! Pisz śmiało Chojrakowa.

[B-2]

To nie czerwony, tylko różowy taki :)

No faktycznie, jest różowy :) A dałabyś radę depresję na różowo przemalować?

 

I do tego napisałam do babci i opowiedziałam jej trochę o tej zmianie i napisałam, że teraz postaram się podświadomie im nie nie ufać i nie niszczyć relacji i będę w sobie zwalczała chęć odcięcia się od nich.

A to jest coś pomiędzy zaufaniem i nie ufaniem, że w ten sposób piszesz? Uważasz, że do tej pory nie dbałaś o Wasze relacje?

 

Tkwię w związku, w którym jestem wciąż odpychana, cudowna relacja "blisko-daleko".

Długo jesteście ze sobą? Od początku w ten sposób to odbierałaś?

[chojrakowa]

Expressia, dzięki! I wzajemnie oczywiście

 

B-2, niemalże od początku. I niestety to mi się nie wydaje tylko jest to fakt niezaprzeczalny. Razem oficjalnie jesteśmy jakies 8 miechów, ale znamy się pewnie ze dwa lata.

 

Zrobiłam 8km, spaliłam pińcet kalorii i lepiej mi na baniak. Szkoda że lało jak z cebra no ale cóż, cele wyższe...

[Naemo]

B-2, może być?

 

Chciałabym jeszcze jakiś fajny cytat, ale na nic nie trafiłam jeszcze.

 

A u mnie z jedzeniem gorzej, ostatnio, mam coraz większą niechęć psychiczną do jedzenie, nie tyle że brak apetytu teraz, sam ruch żucia jest dla mnie obrzydliwy...

 

Ale ogólnie jest bardzo dobrze

[chojrakowa]

Nadprogramowy posiłek, poleciałam po bandzie i zakończyłam przygodę z łbem w kiblu. Brawo ja.

Jestem rozgoryczona i wściekła, to się nigdy nie skończy...

[Naemo]

Idę jutro na randkę i cały czas robię takie rzeczy, że jak jest jakaś malutka przeciwność to chcę od razu wszystko rzucić w cholerę, musi być albo idealnie albo wcale ;c I tak mam w każdej relacji międzyludzkiej.

 

chojrakowa, chciałam się Ciebie spytać: czy uważasz, że najgorsze juz za Tobą?

[B-2]

B-2, niemalże od początku. I niestety to mi się nie wydaje tylko jest to fakt niezaprzeczalny. Razem oficjalnie jesteśmy jakies 8 miechów, ale znamy się pewnie ze dwa lata.

Aa, to luzik. Próbowałaś zamienić się rolami, tzn. Ty odpychasz ..on napiera? Może facet, dla odmiany, potrzebuje poczuć, że coś się mu wymyka z rąk?

 

Idę jutro na randkę i cały czas robię takie rzeczy, że jak jest jakaś malutka przeciwność to chcę od razu wszystko rzucić w cholerę, musi być albo idealnie albo wcale ;c I tak mam w każdej relacji międzyludzkiej.

W tym cały urok randek, w tej nieidealności właśnie.

[Naemo]

No poprzednio zablokowałam gościa na facebooku, tylko dlatego, że napisał że ma czas tylko do którejś tam :/ Więc się przestraszyłam, że mu nie zależy chyba... Ale następnego dnia go odblokowałam i przeprosiłam i zrozumiał (teoretycznie, tak się mówi)

 

Ładna kolęda francuska

[chojrakowa]

B-2, jak mnie bardzo skrzywdzi swoim zachowaniem to tak, odpycham. Ale ciężko mi odpychać kogokolwiek świadomie tak, z premedytacją. Aktualnie odpycham, strasznie mnie zestresował i wyprowadził z równowagi, zareagowałam jak tylko umiałam kompulsywnie-autoagresywnie

Zobaczymy jak będzie.

 

B-2 co słychać u Ciebie? Bo jesteś ale nic nie mówisz.

 

Wzięłam Topamax. Obsesyjnie myślę o jedzeniu, o tym że przytyłam. Mam nadzieję że krzywdy sobie tym nie zrobię, uspokoiłam się na pewno, co dalej - nie wiem. Placebo aż huczy, wstyd mi za siebie ale nie radzę sobie zupełnie.

[Naemo]

Chojrakowa, odpowiesz? :)

 

Własnie, B-2, napisz coś o sobie

[chojrakowa]

Naemo sorka nie przyuważyłam.

Nie wiem kochanie, nie uważasz, że mówienie że tak, byloby kuszeniem losu?

[B-2]

chojrakowa, No nie do końca z premedytacją, bo jednak masz mu coś do zarzucenia, zachowuje się w sposób, który Ci nie do końca odpowiada. Potraktuj go bardziej obojętnie, zajmij się sobą, nie doradzaj się go, nie zwierzaj się, dbaj o niego miej niż do tej pory, zwiększ dystans. Nie chodzi mi o oficjalne obrażanie, okazywanie złych emocji.. a tak jakby odsunięcie go lekko na bok, coś subtelnego, bezemocjonalnego. Uzewnętrznisz w ten sposób wewnętrzny protest, który przecież się dzieje w Tobie, a przy okazji możesz uzyskać jakieś pozytywne efekty :)

 

A u mnie nic ciekawego. Nie czuje się jakoś specjalnie źle, nie mam potrzeby wyrzucania czegokolwiek z siebie. Etap miotania się z emocjami mam daleko za sobą. Teraz jest dużo spokojniej. Zresztą moje emocje nie uzewnętrzniały się w tak wyrazisty sposób, jak w Waszym przypadku. Zaglądam tutaj, bo Was polubiłem, na pewnym poziomie rozumiem.

Wczoraj bylem pierwszy raz na terapii od kilku lat. Fajnie było pogadać z kimś, kto wie jak działa psychika człowieka. Zdałem sobie sprawę z tego, że istnieje we mnie coś, co można nazwać pustą negatywną emocją, coś co funkcjonuje bez myśli, ale niesie ładunek emocjonalny. Dowiedziałem się jeszcze jaki jest rdzeń moich wszystkich nieprzyjemności wewnętrznych i dlaczego pozytywne doświadczenie niczego mnie nie uczą - bo rdzeń, a właściwie jądro pozostaje nienaruszone.

[chojrakowa]

B-2 ale jednak coś poprowadziło Cię ku terapii?

Wiesz, to naturalnie przychodzi z tym odsunięciem. Ja mam spaczone pojmowanie miłości, daję i oczekuję bezmiaru a to awykonalne dla niezaburzonej osoby, nie do pojęcia. Taki typ uczucia łączy rodziców z dziećmi, nikogo więcej. Ale mam tego świadomość i jest coraz lepiej, dojrzalej.

 

Mam w sobie mnóstwo złości, zupełnie niewiadomego pochodzenia. Aż mnie głowa boli.

Zrobiłam sobie drinka ( tip pro health ) i zaraz idę trzasnąć z 6km marszu z psami, powinno mi się polepszyć.

Cały dzień myślę o żarciu i o tym, że przytyłam, jaka jestem gruba i obleśna. Co za gówniana sprawa, nie umiem przestać.

Zapewne szalejący PMS nie jest bez znaczenia ale chciałabym się wreszcie poczuć dobrze, serio. Tak po prostu.

[B-2]

chojrakowa, No coś poprowadziło, ale nie chce o tym pisać na forum, ani Wam tu zaśmiecać wątku moimi głupotami :) Zresztą nie lubię przyznawać się do swoich słabości, zwłaszcza ostatnio ..po tym, jak oficjalnie przyznałem się przed samym sobą, że jestem agresorem, kopią swojej matki itd. zaczyna to wyłazić ze mnie, zaczynam się tym pocić i coraz bardziej czuję ta swoją agresję na sobie ..otwarłem klapę, wszystko wyrwało się na zewnątrz i mi tu fruwa koło głowy.

 

Co do relacji damsko-męskich, akurat mam przyjemność być tą druga stroną, tym oczekiwanym bezmiarem no i nie jest to łatwe.

Ja tez spaceruję z piesami, ale na sport bym się z nimi nie wybrał, bo nienauczone. Jedynie bym się nawk..wiał. Błoto się takie zrobiło na drogach do lasu, że ostatnio zupełnie nie chce mi się z nimi wychodzić

[chojrakowa]

B-2, mi żadne błoto niestraszne jak potrzeba jest I zazdroszczę lasów w okolicy. A dziewczynki moje mądre w sumie, bezdomniaki dwa jedne gucio szkolone

 

Polazłam, zapaliłam w którymś momencie, wróciłam i trochę mi odpuściło. Pewnie tylko na chwilę ale dobre i to.

Już mi zaczyna huczeć głowa i jeść mi się chce...

 

B-2, przyznałeś się przed sobą, jeszcze trzeba to zaakceptować a potem nauczyć się z tym sprawnie obchodzić imo. Każdy niesie swój plecak.

[B-2]

chojrakowa, jeden z moich jest duży i silny, ponad 50kg, a że przyzwyczajone do spacerów po lesie, to w druga stronę nawet nie śmiałbym ich prowadzić

 

W sumie wiedziałem od lat jak to działa, że jestem autoagresywny, ale dopiero ostatnio tak mnie naszło ..tak się zastanawiałem, czemu nie mogę sobie odpuścić, wrzucić na luz, i nagle oświecenie!!! Nie mogę sobie odpuścić, bo taki po prostu jestem! Wcześniej nie byłem ze sobą do końca szczery. Dlatego poczułem potrzebę ponownego terapełtowania się ..poczułem, że zrobiłem wewnętrzny krok na przód i szkoda by było tego nie wykorzystać

[Naemo]

Ja mam spaczone pojmowanie miłości, daję i oczekuję bezmiaru a to awykonalne dla niezaburzonej osoby, nie do pojęcia. Taki typ uczucia łączy rodziców z dziećmi, nikogo więcej. Ale mam tego świadomość i jest coraz lepiej, dojrzalej.

 

Dzięki Ci za to