Samotność-pragnienie i lęk

[PiotrDumanowski1]

Czasami samotność to styl życia, taka samotność z wyboru...czasem samotność to problem, który spędza sen z powiek, coś z czym ciężko się pogodzić, ale nie umie się żyć inaczej. Ja tak właśnie mam. Z jednej strony nie lubię swojej samotności i chętnie bym wyszedł do ludzi czy poznał kogoś, ale z drugiej strony jestem tak zamknięty w sobie, że mam taką barierę, że wolę już tę swoją samotność niż otwarcie się no kogoś. Trochę taki dualizm. Niby wiem,że muszę się otworzyć,ale kiedy próbuję to szybko się kurczę w sobie i uciekam w...samotność. Choruje na nerwicę natręctw i stąd może to dziwne zjawisko...Bardzo przykre i bolesne życie w zawieszeniu pomiędzy pragnieniem bliskości a strachem przed nią...

Jeśli ktoś doświadcza podobnych odczuć to zapraszam do swobodnego dzielenia się.

Będę wdzięczny za każde świadectwo.

 

Piotrek

[*Monika*]

PiotrDumanowski1, Msz wewnętrzny konflikt, jak wiekszość z nas. Czegos pragniesz, czegoś chcesz, ale Twoje przekonania, przyzwyczajenia Cię graniczają. Wiem coś o tym....

[Mizer]

okej, to świadectwo ode mnie.

 

poszłam dzisiaj na nowe studia i w najbardziej zajebiście stresującej sytuacji, tak dosłownie z dupy, puszka się otworzyła XD jeżeli to jest nieumiejętność radzenia sobie w sytuacjach społecznych to widocznie nią nie jest. a ty sam pewnie miałeś podobne sytuacje. i umiesz, i lubisz. okoliczności i ludzie i stan zawiesiny we własnej głowie to już inny temat do omawiania w gabinecie z jakimś mądrym człowiekiem. pozdrawiam.