Witam wszystkich

Witajcie,

Chciałabym dołączyć do Waszego szacownego grona. Przejrzałam wiele wątków, wiele mnie zainteresowało i chciałabym napisać, a przecież wypada najpierw się przedstawić, przywitać.

Tak trudno jest pisać o sobie, gdy tyle myśli kłębi się w głowie...

Moje problemy zaczęły się w 2004r - kupę lat temu. Radziłam sobie różnymi sposobami, brałam jakiś czas temu leki - pomogły, ale doraźnie, po odstawieniu ich wszystko wróciło. Teraz chodzę na psychoterapię, od kwietnia i jest troszeczkę lepiej. Może nie z objawami somatycznymi, lękami, ale z akceptacją tego wszystkiego, nauką życia z objawami, wiarą w wyzdrowienie i normalne życie. Dla mnie wielkim problemem jest w tej chwili przyznanie sama przed sobą, że jestem chora. Zawsze się oszukiwałam, że jestem normalna tylko nadwrażliwa, że wszystko ze mną ok, tylko za bardzo się przejmuję. Dopiero teraz do mnie dochodzi, że jestem po prostu chora i muszę z tym żyć. Jest mi trudno to zaakceptować z racji wykonywanego zawodu, ale o tym może kiedy indziej.

Ogólnie, bywają lepsze chwile, lepsze dni, wierzę, że będzie dobrze, że robię teraz wielką pracę by wyzdrowieć i być szczęśliwa. Jestem PRZEKONANA, że się uda.

I polecam psychoterapię, mnie też wydawało się, że to nic nie zmieni, że skoro mam objawy somatyczne to pomogą leki - leki usuwają objawy czegoś, co jest głębiej, co jest w nas. W moim przypadku totalnego braku poczucia własnej wartości, nieumiejętności rozpoznawania emocji, wypieraniu własnych uczuć i myśli, wstydu, perfekcjonizmu i innych rzeczy. Nie poddawajcie się, mnie przez kilka miesięcy nie pomagała terapia, wydawało mi się, że kobieta mówi jakieś głupoty i wcale mi nie pomaga, bo ja płaczę i mówię, że nie daję rady, a ona nic!!! A teraz otwierają mi się klapki i jestem gotowa na wielkie zmiany!!!

I tak jak pisałam - WIEM, że będzie dobrze.

Mam nadzieję, że przyjmiecie mnie do swego grona? :)

sleeping pill, Witaj i czuj się z nami dobrze. Pewnie ,że Cię przyjmiemy , tak ładnie się o nas wyraziłaś

sleeping pill, Witaj, cieszymy się, ze u nas zagościłaś

Nie mów o sobie, że jesteś chora. Masz po prostu trudności, z którymi sobie z pewnością poradzisz.

Witaj twój wpis napełnia mnie optymizmem, wiarą w to że chorobę można wyleczyć. Dziękuję Ci za te słowa

Nana88, cieszę się. Ja jestem pewna, że można to wyleczyć. Na każdego z nas przyjdzie czas. Trzeba tylko pracy i cierpliwości. Nie poddawaj się!