Hej! jestem tu nowa :)

Mam 21 lat i od 2 lat podejrzewam u siebie depresję. Nie wiem czy to depresja czy jakaś nerwica, być może i to i to. W każdym bądź razie stwierdziłam, że poszukam miejsca, gdzie być może będę mogła porozmawiać z kimś o podobnych problemach, ponieważ mam już dość rozmów z moimi rodzicami, przyjaciółmi i chłopakiem, którzy starają mi się pomóc i wychodzą z siebie, żeby coś mi doradzić i wyciągnąć mnie z tego. Mam wrażenie, że mimo swoich szczerych chęci oni wszyscy są trochę "obok" i nigdy tak naprawę nie zrozumieją czym jest depresja. Ostatnio mam pogorszenie, zamknęłam się w domu, nie mam ochoty na kontakty z ludźmi, potrafię przeleżeć całe dnie w łóżku z laptopem nie robiąc tak naprawdę nic. Przestałam też jeść, ale z tego powodu nabawiłam się okropnej anemii, dlatego znowu zaczęłam jeść i brać żelazo. I taki schemat się powtarza co jakiś czas i trwa od 7 dni do 2 miesiecy. Potem przerwa, lepsze samopoczucie, wiara, że wszystko się ułoży, chęć do działania i nagle znowu - KONIEC. Kapcie, łóżko, dół. Mieszkam na stancji i moi współlokatorzy pewnie zastanawiają się czy aby jestem normalna leżąc w łózku cały dzień, płacząc i śmiejąc się na zmianę, a to jest też stresujące i frustrujące.

Co sądzicie o moim przypadku?

Na Srebrze mielismy kiedys takie przyjęcie: dziewczyna kolo 25-30, hospitalizowana ktorys raz z rzedu. Strasznie wyalienowana, tylko papierosy, kawa, spanie i tak w kółko. Zapytalem kiedys na palarni, korzystając z tego, ze nie bylo nikogo innego - co sie takiego stalo? Jak sie tu znalazla? A ona na to: jak zwykle, to co zawsze. I poszla spać.. Nie trzeba sie przyzwyczajac do deprechy, ona wciąga jak fajki, jak alkohol, jak dobra książka - ale to toksyczny nałóg, lepiej cos z nim zrobic. Powodzenia :)

Witaj angel17911,

masz chłopaka i przyjaciół więc ma cie kto wspierać i nie uciekaj od tego.

Martwie się że masz problemy z jedzeniem bo to jedna z niewielu przyjemności jakie ma człowiek (niektórzy nawet z tym przesadzają ).

Ja zawsze czekam na lato,kiedy mamy mnóstwo owoców,warzyw i można sobie robić niesamowite wiosenne kanapki !

Ja sobie teraz czytam posty i coś przegryzam...

Nie siedź tak sama w tych 4 ścianach -dzwoń do chłopaka i wyrwijcie się gdzieś, chociaż na spacer.

Pozdrawiam.

Depresje się leczy ....jesli to depresja...nie musisz sie tak męczyc,szkoda mlodosci!Idz do lekarza skoro nie umiesz sobie z tym poradzić sama,nie marnuj czasu i energii ,przełam się , idz do specjalisty,przynajmniej będziesz wiedziała co ci jest!