dorima

Nie muszą kontrolowac ale mogą i mają do tego prawo,mogą wybrac cię losowo i skontrolować rutynowo.

Biorę velafax.....i czekam ,bo jak narazie czuje większy spokoj niz kiedys ale brak mi energii do działania, nadal lekki strach przed.... życiem......?

Ja dostalam zezwolenie na pismie od psychiatry...tak na wszelki wypadek.Znam przypadki kontroli celnej,dosc nieprzyjemne w Skandynawii

Od 3 tyg biorę velafax,jest to moj pierwszy lek,bo chorobę-nerwice lękowa- mam zdiagnozowana od miesiąca.Pierwsze dni byly trudne,zarowno fizycznie jak i psychicznie czulam sie dziwnie,popadalam w stany kiedy to nie wiedziałam co z soba zrobić,czegos mi sie chciało ale zupełnie nie wiedzialam czego.Czulam sie troche nie sobą ale determinacja kazała mi przetrwac ten okres.Gdzies po tyg stany te minęły....lub przyzwyczaiłam sie do nich...Czekam na te efekty własciwe tzn tabletki te maja mi pomoc w przełamaniu strachu do zmian ,do nawiazywania kontaktow,do mowienia w obcym jezyku/od 10 lat mieszkam w Norwegii/,do zamartwiania się o wszystko i wszystkich,mam tez problem z zaklimatyzowaniem sie w kraju w ktorym zyje/10 lat/,panicznie boje sie nawiazywac kontakty z Norwegami i snuje czarne scenariusze praktycznie do kazdej sytuacji.Po 3 tyg obserwuje u siebie większy spokój,ale tak naprawdę jeszcze nie skonfrontowałam lęku przed mówieniem,bo jestem na urlopie i nie mam kontaktow z Norwegami.Boję sie ,że lek nie zadziała......

Moze nie potrzebnie myslisz o edukacji lub stopniu wykształcenia w kategorii osiagnięc zyciowych.Znam ludzi bez wykształcenia ,są ojcami,mężami,kochankami mniej lub bardziej dobrymi i nie odczuwaja na codzien braku szkoły.Znam tez masę wyksztalconych ludzi ,nie pracujących na poziomie swojego wykształcenia,nie korzystajacych zawodowo z tego czego się wyuczyli a np sprzatajacych sklepy za granica.Osiagniecia mozna miec w każdej dziedzinie.....napisz cos więcej....masz rodzine,pracę...?..napewno cos osiągnałes ale przez skromnosc o tym nie wspominasz.Dla mnie juz sam fakt,ze pomagasz innym jest osiągnieciem!

Depresje się leczy ....jesli to depresja...nie musisz sie tak męczyc,szkoda mlodosci!Idz do lekarza skoro nie umiesz sobie z tym poradzić sama,nie marnuj czasu i energii ,przełam się , idz do specjalisty,przynajmniej będziesz wiedziała co ci jest!

Koniecznie psycholog a najlepiej psychiatra,bo raczej trudno będzie ci z tego wyjsc bez leków a sama psychoterapia jest jednak dlugotrwała.Szkoda zycia na takie męki ,kt przezywasz....jak najszybciej lekarz!

Czesc, mam na imię Dorota,38 lat,od miesiaca mam zdiagnozowaną nerwice lękową,od trzech tyg. biorę lek i czekam cierpliwie na poprawę.