Problem z pracą

Witam moja sprawa jest dosyć trudna ... Chodzi o takie cos , niby mam prace , stabilna , dobrze platna ale jak o tym mysle , ze musze codziennie prawie chodzic , przez caly miesiac , jezdzic po iles godzin , najczesciej duzo , np 9, to jak ide rano albo tak jak teraz autentycznie chce mi sie płakać ... nie wiem czemu , czy to strach przed praca , czy to ze sie przyzwyczailem do siedzenia w domu i braku obowiazkow (to moja pierwsza poważna praca , z odpowiedzialnością...) , czy cos innego , nie wiem , niby jak juz jestem tam to to troche mija ale i tak co chwile patrze na zegarek i odliczam za ile bede w domu itd , moze jestem uzalezniony od komputera , od domu , domowników , niewiem , ale teraz np strasznie sie czuje , ryczec mi sie chce jak jak pomysle ze jutro znowu to samo , w piatek znowu to samo i pozniej od poniedziałku w kółko to samo ... , nawet jak mówię sobie że nie robię tego za darmo , to nic to nie daje ... Było tak z wieloma "pracami" , zawsze coś wymyślałem rodzicom jak byłem młodszy , i nie szedłem , ale teraz już nie bardzo , ta praca to było za dużo załatwiania i też jest dziwne to że cieszyłem się jak załatwiałem , chodziłem na kurs , a teraz jest to co jest ... Może to wina rodziców , jak byłem młodszy to nie miałem żadnych obowiązków typu sprzątanie , odkurzanie itp. i teraz może się to odbija ... podpowiedzcie coś ...

Psycholog i to szybciutko, zaczym zaczniesz na serio olewać pracę - a szkoda jeśli jest dobra.

A w jaki sposób psycholog mi pomoże, wiem że nie da się tego dosłownie napisać , ale mniej wiecej ?

Moze psycholog pomoże ci znaleźć odpowiedzi na te pytania?

.. nie wiem czemu , czy to strach przed praca , czy to ze sie przyzwyczailem do siedzenia w domu i braku obowiazkow (to moja pierwsza poważna praca , z odpowiedzialnością...) , czy cos innego , nie wiem (...) ... Może to wina rodziców , jak byłem młodszy to nie miałem żadnych obowiązków typu sprzątanie , odkurzanie itp. i teraz może się to odbija .

Może podpowie jak kierować swoim życiem żeby było lepiej?

WSRH,wydaje mi sie ze boisz sie odpowiedzialnosci i tego ze jestes za siebie odpowiedzialny. Jak sam napisales rodzice nie wymagali duzo od Ciebie, miales poczucie bezpieczenstwa, i bylo Ci dobrze z tym faktem. PO poczatkowej euforii, zadowoleniu przyszla szara codziennosc i niestety, wszystko opadlo. Coz trzeba sie pogodzic z tym ze doroslosc to takze odpowiedzialnosc i obowiazki, w tym Ci pomoze psycholog. Powinien Ciebie tak nakierowac, abys cieszyl sie z pracy i byl zadowolony ze ja masz.

to prawda, tu chyba nie chodzi o te konkretna prace ale o cos wiecej....

Ja powiem tak , mógłbym nawet pracować za darmo a nawet dopłacać , tylko żebym czuł się w pracy dobrze i szedł do niej z uśmiechem i chęcią. Po prostu na dzień dzisiejszy nie wyobrażam sobie tego że chodzę regularnie do pracy , jutro , potem w piątek , pewnie w sobote i poniedziałek , wtorek itd. wg mnie to w tym problem ...

...ryczec mi sie chce jak jak pomysle ze jutro znowu to samo , w piatek znowu to samo i pozniej od poniedziałku w kółko to samo ... , nawet jak mówię sobie że nie robię tego za darmo , to nic to nie daje ...

Ale masz chlebek

Wyobraz sobie brenów spod smietnika, ktorzy wyszukuja puszki, kartony i butelki zeby miec na chlebek i winko Chcialbys tak? Ale musisz to sobie wyobrazic bez cieplego lozeczka, internetu, telewizji, czystych ciuchow, wanny z cieplą wodą, rodziny, kumpli itd...

[Dodane po edycji:]

Zatrudnij sie jako kontroler w MPK, oni nie musza pracowac regularnie tylko musza wyrobic w miesiacu akord kursów

Tylko psycholog pomoże chyba , powiedzcie jeszcze czy wizyty u psychologa sa bardzo drogie i czy trzeba regularnie chodzic czy wystarczy jeden raz ?

WSRH, możesz znaleźć psychologa na NFZ wtedy nie płacisz nic, a prywatne wizyty kosztują coś koło 70-80zł za godzinę.

To lie czasu zajmie terapia - tego nikt ci nie może powiedzieć oprócz psychologa, myślę, że regularnie przez kilka miesięcy.

Tylko pewnie ci w NFZ to ósmego sorta ...i nic nie pomogą

WSRH, hmmm nie wiem....dla mnie wiesz to ci prywatni często są mało warci - bo tylko kasa kasa kasa się liczy

Tu nie ma zasady - są lepsi i gorsi, państwowi psycholodzy terapeuci też muszą mieć ukończone kursy i szkolenia więc nie koniecznie są gorsi.

Rozumiem problem. Też mam w miarę dobrą pracę, mogę robić nadgodziny, atmosfera też w miarę przyjemna, ale zaczynam mieć z nią to samo co ze studiami. Jak mam tam iść to ogarnia mnie coraz większa niechęć, mam wrażenie, że cofam się umysłowo zamiast rozwijać. Kiedyś leciałam pracować jak na skrzydłach teraz mam wrażenie, że robię to, żeby mieć wymówkę, że zawalam studia.