Paraliżujący strach przed utratą ukochanego

Witam serdecznie.

Mam 21 lat i od kilku miesięcy jestem w szczęśliwym związku ze wspaniałym mężczyzną, widujemy się codziennie, planujemy razem zamieszkać i ułożyć sobie życie, jest jednak spory problem. Od kilku lat cierpię na nerwicę lękową, mój ukochany nie raz słyszał gdy budziłam się w nocy z krzykiem, wpadałam w histerię i byłam wprost nie do opanowania, strasznie się tego wstydziłam i wstydzę do tej pory, tym bardziej , że on chyba nie do końca zrozumiał, to była dla niego zupełnie nowa sytuacja. Pomijając to co dzieje się ze mną w nocy, jest coś co absolutnie nie pozwala mi być szczęśliwą, to paraliżujący strach przed utratą mojego chłopaka, kiedy tylko nadchodzi pora, że musimy się rozstać, staje się płaczliwa i codzień nie mogę spać w nocy, strach jest silniejszy ode mnie, myślę o tym w każdej sekundzie mojego życia a chorobliwa zazdrość sprawia, że jestem ciągle poddenerwowana , a kiedy słyszę dźwięk jego komórki, niemal mdleje ze strachu. Nie mam podstaw by być o niego zazdrosną, ale często w głowie pojawia się pytanie, co taki cudowny chłopak widzi w znerwicowanej, zazdrosnej dziewczynie.. Błagam, pomóżcie mi, bo te paranoiczne myśli i strach doprowadzą mnie do obłędu ;(

andrea_21, bacz na to co się dzieje w związku z Twoją nerwicą. Moja była już dziewczyna również cierpi na nerwicę lękową i bardzo się bała podobnie jak Ty nie do końca sprecyzowanych problemów. Bała się bardzo mnie stracić, była zazdrosna o naszą wspólną przyjaciółkę. Najgorsze jednak było to, że bała się bać, a że w nocy nie mogła spać, non stop odczuwała niepokój to psycholog uświadomiła ją, że to ja jestem powodem i postanowiła się ze mną rozstać. Stąd powstałą sytuacja kiedy okazało się, że chociaż chciała poczuć ulgę i nie musieć się bać w ogóle nagle nie poczuła żadnej ulgi, ale rozstała się ze mną i do tej pory nie mamy żadnego kontaktu:). Nie daj sobie wmówić, bo nerwica każe Ci wierzyć w to, że to wina Twojego chłopaka, że nie śpisz w nocy albo boisz się rozstania, no i że to nie powinna być tak jak jest teraz;)

Jesteś na terapii, lekach?

Już nie, niedawno odstawiłam leki i przerwałam terapię...

Myślę, że najważniejszą przyczyną tej zazdrości i niepokoju, jest to że kompletnie w siebie nie wierzę, moja niska samoocena : /

Kiedyś przechodziłam coś takiego,z moim obecnym już mężem :) Bałam się,że gostracę wręcz przyszedł czas,że zabraniałam mu różnych rzeczy,że mnie okłamywał mimo to dziś jesteśmy 5 lat po ślubie razem daliśmy radę,pomógł mi :) Trzymam kciuki i życze powodzenia.

Już nie, niedawno odstawiłam leki i przerwałam terapię...

Myślę, że najważniejszą przyczyną tej zazdrości i niepokoju, jest to że kompletnie w siebie nie wierzę, moja niska samoocena : /

dlaczego przerwałaś leczenie skoro masz tak silne objawy nerwicowe?