Mały świrus w mojej głowie

Cóóóż.

Niestety muszę przyznać się do rzeczy której bardzo w sobie nie lubię i chciałabym zmienić, może ktoś z Was a jakieś pomysły.

Na początek: jestem w dwuletnim związku.

I muszę powiedzieć, że czuję mocną chęć bycia IDEALNĄ dziewczyną.

Zazdrosna? Bardzo.

Mam chyba świra na punkcie mojego M. Nigdy nie chciałam go ograniczać, ale są sytuacje, ze on przebywa z jakąś koleżanką i jak np. piszemy ze sobą to daje mu do zrozumienia że mi się to nie podobało. Po prostu na pstryczek dostaje jakiegoś świra w głowie, piszę z wyrzutem, a potem emocje opadają i bardzo żałuję że nie zachowałam się jak 'idealna dziewczyna'.

On jest dobry, stara się i mnie kocha, wiem. Ale kiedy nie zrobi czegoś po mojej myśli to już mi źle. On nawet nie musi o tym wiedzieć. Po prostu drobna przykrość może doprowadzić mnie do łez. Wstydzę się tego, gdy już wróci moja 'normalna osobowość', choć tak naprawdę wstydzić się mogę tylko przed samą sobą.

Boli mnie nawet jak nie dostanę głupiego esemesa na dzień dobry. Sama chyba sobie nie zdaję sprawy jak wiele uzależniam od niego i czuję że to nie fair bo wymagam żeby był idealny i najlepiej nie widywał sie z koleżankami, a sama z kolegami mam chęć wychodzić. Nie umiem nad sobą zapanować w tym względzie, a nie chciałabym być niesprawiedliwa.

Po prostu jestem osobą do tego stopnia emocjonalną i chyba przewrażliwioną, że sobie nie radzę.

Może to wynika z kompleksów, nie wiem.

Cóóóż.

Niestety muszę przyznać się do rzeczy której bardzo w sobie nie lubię i chciałabym zmienić, może ktoś z Was a jakieś pomysły.

Na początek: jestem w dwuletnim związku.

I muszę powiedzieć, że czuję mocną chęć bycia IDEALNĄ dziewczyną.

Zazdrosna? Bardzo.

Mam chyba świra na punkcie mojego M. Nigdy nie chciałam go ograniczać, ale są sytuacje, ze on przebywa z jakąś koleżanką i jak np. piszemy ze sobą to daje mu do zrozumienia że mi się to nie podobało. Po prostu na pstryczek dostaje jakiegoś świra w głowie, piszę z wyrzutem, a potem emocje opadają i bardzo żałuję że nie zachowałam się jak 'idealna dziewczyna'.

On jest dobry, stara się i mnie kocha, wiem. Ale kiedy nie zrobi czegoś po mojej myśli to już mi źle. On nawet nie musi o tym wiedzieć. Po prostu drobna przykrość może doprowadzić mnie do łez. Wstydzę się tego, gdy już wróci moja 'normalna osobowość', choć tak naprawdę wstydzić się mogę tylko przed samą sobą.

Boli mnie nawet jak nie dostanę głupiego esemesa na dzień dobry. Sama chyba sobie nie zdaję sprawy jak wiele uzależniam od niego i czuję że to nie fair bo wymagam żeby był idealny i najlepiej nie widywał sie z koleżankami, a sama z kolegami mam chęć wychodzić. Nie umiem nad sobą zapanować w tym względzie, a nie chciałabym być niesprawiedliwa.

Po prostu jestem osobą do tego stopnia emocjonalną i chyba przewrażliwioną, że sobie nie radzę.

Może to wynika z kompleksów, nie wiem.

Dobry temat na terapię...

Dobry temat na terapię...

tylko terapia tu coś zdziała?

tylko terapia tu coś zdziała?

Dezyderia, Raczej tak chyba, że masz w sobie dość samozaparcia ,żeby się zmienić. Ale sądzę ,że to mało prawdopodobne.

Dezyderia, Raczej tak chyba, że masz w sobie dość samozaparcia ,żeby się zmienić. Ale sądzę ,że to mało prawdopodobne.

Nie chcę koleżance imputować niczego ani narzucać ani określać zaburzeń, ale tu jest fajna audycja, w której mówią o Dżonie Lenonie:

Tak mi się po prostu skojarzyło. Nie że coś.

-- 21 lut 2013, 02:15 --

[videoyoutube=6lLs2dC9NaE][/videoyoutube]

A tu jest rzeczona piosenka

Nie chcę koleżance imputować niczego ani narzucać ani określać zaburzeń, ale tu jest fajna audycja, w której mówią o Dżonie Lenonie:

Tak mi się po prostu skojarzyło. Nie że coś.

-- 21 lut 2013, 02:15 --

[videoyoutube=6lLs2dC9NaE][/videoyoutube]

A tu jest rzeczona piosenka

Ych. To chyba jestem nienormalna.

Ych. To chyba jestem nienormalna.

Albo zazdrosna, jak Dżon Lennon

Albo zazdrosna, jak Dżon Lennon

Mnie mój problem mniej bawi.

Mnie mój problem mniej bawi.

A mnie przykładowo martwi, że teraz po tym, co napisałem napisałaś

Ych. To chyba jestem nienormalna.

Bo tego, że przypiszesz sobie "nienormalność"/zaburzenie osobowości (np. bpd) właśnie chciałem uniknąć. Od zwyczajnej zazdrości czy impulsywności w pewnych kwestiach do zaburzenia jest jeszcze dłuuuuuga droga i muszą wystąpić też inne czynniki, cały kompleks czynników. I tak się ciesz, że potrafisz być w i utrzymać związek mimo wszystko, bo są tacy, co nie mogą...

Jak Cię to bardzo męczy, to terapia raczej nie zaszkodzi. Pozdr

A mnie przykładowo martwi, że teraz po tym, co napisałem napisałaś

Ych. To chyba jestem nienormalna.

Bo tego, że przypiszesz sobie "nienormalność"/zaburzenie osobowości (np. bpd) właśnie chciałem uniknąć. Od zwyczajnej zazdrości czy impulsywności w pewnych kwestiach do zaburzenia jest jeszcze dłuuuuuga droga i muszą wystąpić też inne czynniki, cały kompleks czynników. I tak się ciesz, że potrafisz być w i utrzymać związek mimo wszystko, bo są tacy, co nie mogą...

Jak Cię to bardzo męczy, to terapia raczej nie zaszkodzi. Pozdr