Co jest ważniejsze?

Mam czasem wrażenie, że nie potrafię oddzielić to co jest ''ważne'' od mnie ważnej rzeczy w moim życiu.

Np. przejmuję się jakaś głupotą która przesłania mi to co jest o wiele ważniejsze w moim życiu.

Nadal dają znać o sobie ''potrzeby''.

Czy też tak macie?

Np. przejmuję się jakaś głupotą która przesłania mi to co jest o wiele ważniejsze w moim życiu.

moze boisz sie zmierzyc z tym wazniejszym? Czesto wynajdujemy sobie jakies bzdety zeby odwlec moment kiedy nad czyms powaznym powinnismy sie zastanowic

Rafka chyba każdy czasem tak ma.

Dokładnie chodzi mi o wybory w życiu.

Np. co jest ważniejsze studia czy zdrowie?

Mam wrażenie, że owe to co ważne przygniatam tym co jest nieważne.

Chodzi mi tu o umiejętność dostrzegania co jest np. prawdziwym złotem a co tym złotem nie jest.

”Zawsze wybieraj najtrudniejszą drogę. Tam nie ma konkurencji.”

Odebrałam to w ten sposób. Ta trudna droga to ''moja droga''. Inni mogą się nie zgadzać z moimi decyzjami.

Czasami nie wpasowuję się w ''normy społeczne''. dlatego, że nie mam tego i tamtego.

Więc podążając ''swoją droga'' jest trudne.

A dokładnie chodzi mi mi o współdziałanie z tym co mam w sobie. Gdzieś te moje skarby pozakopywałam, zanegowałam.

Często te nieważne rzeczy tak mnie przygniatają, że nie mogę ruszyć dalej. Być może nadaję takie znaczenie. Moim potworom z wyobraźni.

Mamy tendencje skrecac w uczeszczane sciezki bo tam latwiej..tylko nie zawsze dobrze dla nas.

Nie wiem,czy to dobry dział,ale ja ostatnio przejmuję się sytuacją na Wyspach Salomona , a nie tym co się dzieję w Polsce .

to jest tak jak w tej piosence Stróże Poranka ''Droga''.... a Bóg map nie rozdaje...

[videoyoutube=NfINJqdiqE0][/videoyoutube]

Punkt, o którym wspomniałaś w liście (nie ma spotkań poza grupą terapeutyczną), jest bardzo ważny i głównie ma za zadanie zabezpieczać pacjentów przed potencjalnym niebezpieczeństwem. Unikanie spotkań poza sesjami terapeutycznymi daje większą gwarancję dyskrecji i tego, że informacje, którymi dzielimy się na terapii, nie "wypłyną" gdzieś dalej. W psychoterapii chodzi o to, jak słusznie zauważyłaś, żeby poszukać rozwiązania swoich problemów w samym sobie. Nie chodzi o dawanie gotowych recept przez terapeutę czy moralizowanie ze strony uczestników terapii grupowej. Nie tędy droga. Punkt w kontrakcie terapeutycznym, mówiący, by nie spotykać się poza terapią ze sobą, uniemożliwia utrwalanie patologicznych mechanizmów, które utrudniają zdrowienie. Być może czułaś się dobrze z osobą, o której wspomniałaś w liście, bo zabezpieczała Twoje ukryte potrzeby, ale jednocześnie zabezpieczając Cię w tych potrzebach, wyhamowywała Cię w procesie zdrowienia, dochodzenia do siebie, odzyskiwania własnej równowagi życiowej.