Chcę ćwiczyć ale powstrzymuje mnie wrażenie bycia obserwowaną

[Betixa]

Przez fobię społeczną mam taki objaw że czuję się obserwowana, wiem że to nieprawda ale nie potrafię przestać w to wierzyć/obawiać się tego. I nie chodzi o to że czuję się obserwowana np. przez ludzi na poczekalni, tylko o to że np. jak jestem sama w pokoju to mam wrażenie że ktoś mnie widzi, w sposób magiczny. Najczęściej są to konkretne osoby przez które nie chcę być w danym momencie widziana i najczęściej czuję się przez nie oceniana negatywnie wtedy. Psychiatrzy i psycholożki twierdzą że to nie jest schizofreniczne ani psychotyczne. Z tym wiążą się i tak jakby wynikają moje inne ograniczenia, np. wstydzę się sprzątać, tańczyć czy nucić piosenki gdy jestem sama bo wydaje mi się że na pewno ktoś to widzi i to negatywnie ocenia. No i właśnie ostatnio chcę zacząć ćwiczyć w moim pokoju, ale bardzo mnie powstrzymuje wrażenie bycia obserwowaną i negatywnie ocenianą wtedy, wstydzę się zacząć robić trening. Bardzo mi na tym zależy, ale się boję, dziwnie bym się czuła podczas gimnastyki. Może wy byście byli w stanie mnie jakoś zmotywować, pomóc w przełamaniu się, przekonać mnie? Dodam, że już raz mi się udało przełamać się, gdy uczyłam się angielskiego i przyszło mi wypowiadać zdania na głos, wstydziłam się mówić sama do siebie i to jeszcze po angielsku (mój mówiony angielski jest pokraczny), ale jakoś poszło, nadal czasem się wstydzę tego, ale czasem też się udaje

[Kraszu]

Ja również mam fobie społeczną i nie cierpię jak ludzie na mnie patrzą kiedyś bez leków potrafiłem wychodzić z sklepu i nie robić zakupów przez to. 

Jak w pokoju ktoś cie widzi? Niemasz miejsca bez cudzego wzroku? 

P. S to ta sama ty z forum gazeta? 

[Betixa]

W dniu 30.12.2023 o 17:08, Kraszu napisał(a):

 

Jak w pokoju ktoś cie widzi? Niemasz miejsca bez cudzego wzroku? 

P. S to ta sama ty z forum gazeta? 

W sposób magiczny, nie że ktoś mnie przez okno widzi, tylko za pomocą magii - jest np. na drugim końcu Polski i mnie widzi.

PS. tak

[forget-me-not]

Mam trochę podobne przeczucie, że ktoś widzi co robię i mnie ocenia, nawet gdy robię coś sam. Głęboko wryte w podświadomość, które właśnie np. przy ćwiczeniach fizycznych potrafi działać paraliżująco. Wtedy aktywność fizyczna jest trudna bo mięśnie stają się napięte i wpadam w zadyszkę - zwłaszcza kiedy próbuję biegać.

Myślę, że to wynika ze wspomnień.

[Bartass89]

Po prostu mniej wywalone na to i tyle. Ludzie mają słuchawki na uszach, słuchają muzyki, nawet ledwo zaczają, że ktoś do nich mówi, bo są zamknięci w swoich głowach, myślach i muzyce. Nie obchodzisz ich Ty, myślą o sobie, swoich sprawach, problemach, o treningu, serii, ćwiczeniu czy im dobrze poszło czy nie, o tym co zjedzą na obiad i co napisać Baśce czy Michałowi. Przykra prawda, ale Ty ich nie obchodzisz. Też tak myślałem, ale chodzę na siłownie i widzę, że kogoś sztanga przygniecie, to nikt nie pomoże (bo nikt nie patrzy nawet, każdy zamknięty w sobie i słuchawkach). Jak na Ciebie spojrzą, to widocznie im się spodobałaś. Nigdy nie myśl kategoriami, że to źle czy coś, po prostu nie myślisz o tym. Podstawą jest też zmiana myślenia, na pozytywne i przekonanie podświadomości o słuszności myślenia. Możesz sobie powtarzać pewną sekwencję, gdy odczuwasz taki lęk. Nikt cie nie ocenia negatywnie - a jeśli - to są jego myśli, a nie Twoje - niech sobie myśli co chce. Ty robisz swoje, jak wielu innych. Te ich myśli nie muszą być negatywne, mogą być neutralne. Pomyślą o Tobie 3 sekundy, a ile dzień ma sekund? Będą myśleć w domu cały czas o Tobie, na kanapie itp? Bo nie ma nikogo na świecie? 38 mln ludzi w Polsce, do tego na youtubie pełno ludzi oglądają. Poza tym, na siłowni jest pełno ludzi - jesteś tylko małą, nic nie znaczącą cząstką, na którą wszyscy mają wywalone. Taka prawda i nie łudź się, że jest inaczej. Pamiętaj - każdy ma swój świat, swoje problemy i swoje myśli z tym związane - ludzie niebędący w ich życiu nie zaprzątają im głowy. Idź tam i to zrób - po prostu. Najwyżej się wycofasz. Wyjście ze strefy komfortu to krok naprzód. Po prostu wyjdź i to zrób - bez rozmyślania. Jak tam będziesz, to tam ćwicz, a jak najdą Cie myśli, to wspomnij sobie to co Ci mówiłem. I ćwicz. Pomyśl sobie gdzie możesz być za rok ze swoją sylwetką i jakie myśli wtedy Cie będą otaczały, co o sobie będziesz myślała i co osiągniesz. Jak się będziesz czuła z efektami po roku ćwiczeń. Zrób sobie taką projekcję i pomyśl czy chcesz się tak realnie czuć i co potrzebujesz do osiągnięcia tego efektu, tego celu. 

[mienta]

W dniu 30.12.2023 o 15:49, Betixa napisał(a):

Psychiatrzy i psycholożki twierdzą że to nie jest schizofreniczne ani psychotyczne.

Jak dla mnie to definicja schizofrenii.