Brak apetytu spowodowany depresją, boję się że umrę z głodu.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

@acherontia styx Nie zależy mi na tych relacjach, po co mi one? One i tak opierały się na śmieszkowaniu w pracy, a ja nie jestem w stanie się śmiać i nic mi nie sprawia przyjemności. Do czego mi znajomi? 

[acherontia styx]

4 minuty temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

@acherontia styx Nie zależy mi na tych relacjach, po co mi one? One i tak opierały się na śmieszkowaniu w pracy, a ja nie jestem w stanie się śmiać i nic mi nie sprawia przyjemności. Do czego mi znajomi? 

Mówisz tak teraz, bo masz epizod depresyjny. Jak minie to zatęsknisz za jakąkolwiek relacją, bo człowiek czy tego chce czy nie, jest zwierzęciem stadnym  i nie, nie zaprzeczaj bo i tak w to nie uwierzę ani ja ani nikt inny na tym forum  

[Dryagan]

2 godziny temu, acherontia styx napisał(a):

Dopóki nie grozisz samobójstwem to nikt Cię nie będzie zgłaszał, bo nie ma powodu. Spokojnie, to tak łatwo nie idzie i  forum nie kręci się tylko wokół Ciebie   @Dryagan bardziej chodziło o to zapewne, że zaczynasz niszczyć relacje, które są zapewne w jakiś sposób wartościowe, a nikt nie wytrzyma na dłuższą metę gnojenia za darmo. I jak już się wykaraskasz, to może się okazać, że te relacje są już skreślone.

Dokładnie o to mi chodziło. I dokładnie wiem o czym mówię - mnie się udało stracić wszelkie relacje swego czasu. Gdy przyszedłem na to forum dawno temu, to chciało mi się wyć z samotności. To w końcu też prowadzi do depresji. teraz jestem w innym miejscu, ale dobrze pamiętam, dlatego mówię Ci, że nie warto samemu palić za sobą mostów

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

1 godzinę temu, acherontia styx napisał(a):

Mówisz tak teraz, bo masz epizod depresyjny. Jak minie to zatęsknisz za jakąkolwiek relacją

 

Wątpię że minie, bo tak źle jak teraz nie było nigdy. Chyba że moje subiektywne uczucie bo kurła kiedyś to było, nie to co teraz albo faktycznie każdy kolejny nawrót deprechy jest coraz gorszy. Czuję się jakbym wpadał w jakąś czarną odchłań, negatywne myśli (nawet jak z czegoś się minimalnie uczieszę, to zaraz mam myśli "ale to bez sensu bo to bo tamto"), anhedonia mocno bardzo, nawet jak mnie szefowa pochwaliła, to mnie to nie ucieszyło.

 

Do tego czuję się otępiały, jak rozmawiam z ludźmi, to ciężko mi się skupić na tym co mówią, jak sam coś mówię, to używam dużo "yyy", zastanawiam się czasem co powiedzieć, kiedyś byłem śmieszkiem i wszyscy się śmiali z moich żartów, a dzisiaj powiedziałem takiego suchara, że sam poczułem żenadę. Mam wrażenie, że zgłupiałem nieodwracalne i moje IQ jest jednocyfrowe.

[Dryagan]

@Dziewięćdziesiąt Cztery zawsze tak się wydaje, gdy przychodzą te gorsze dni, że jest już tak źle, że gorzej być nie może. A ja Ci powiem, że owszem, może. Zawsze może być gorzej. Jednak jak już spadniesz na samo dno, to zawsze można się od niego odbić. Nic nie trwa wiecznie, nawet najgorszy dzień. Ja już poznałem wszelkie odcienie tej paskudnej choroby. 

Skoro jest tak źle, musisz koniecznie wrócić do leczenia. Wtedy się poprawi. Kiedyś też się broniłem przed farmakologią, odstawiałem leki jak tylko mi się poprawiło. A potem lądowałem w szpitalu i znowu próbowałem kombinować. Teraz już wiem, że nie można. Leki zabezpieczają przed stanami niepożądanymi 

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

20 minut temu, Dryagan napisał(a):

Skoro jest tak źle, musisz koniecznie wrócić do leczenia. Wtedy się poprawi. Kiedyś też się broniłem przed farmakologią, odstawiałem leki jak tylko mi się poprawiło. A potem lądowałem w szpitalu i znowu próbowałem kombinować. Teraz już wiem, że nie można. Leki zabezpieczają przed stanami niepożądanymi 

 

Ja brałem 2 lata, od kwietnia 2021 do kwietnia tego roku i szczerze to był to najlepszy czas w moim życiu. Wcześniej miałem okresy lepszego samopoczucia, ale albo trwały one krócej, albo było "ok, ale nie do końca", a teraz miałem takie wrażenie "czystej głowy" i spokoju. Odstawiłem, bo mi sam lekarz zaproponował po 1.5 roku pełnej poprawy, gdybym wiedział jakie to będzie miało skutki, to nigdy bym się na taki ruch nie zdecydował. Ogólnie to można leki brać leki na depresję do końca życia? Bo jak mam w perspektywie kolejne epizody tego piekła, to nie widzę sensu odstawiać ich kiedykolwiek.

 

Przed powrotem do leczenia się nie bronię, tylko mój lekarz jest na urlopie i dopiero 3 sierpnia mam wizytę.

Edytowane 21 Lipca 2023 przez Dziewięćdziesiąt Cztery

[Dryagan]

No ja nie choruję na depresję, tylko ChAD i owszem, jestem skazany na branie leków do końca życia. Czasem muszę zwiększać dawki, czasem zmniejszam, czasem stosuję coś doraźnie. Mam nadzieję, że się ustrzegę przed kolejny epizodem (ostatni kosztował mnie ponad 4 miesiące w szpitalu), chociaż to nigdy nie wiadomo

[Szczebiotka]

18 minut temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

gdybym wiedział jakie to będzie miało skutki, to nigdy bym się na taki ruch nie zdecydował. Ogólnie to można leki brać leki na depresję do końca życia?

Ja zrobiłam tak samo. Mam nerwicę, często przeplatana z depresją. Leczyłam się od około 20 lat z przerwami i żałuję strasznie tego że kilka lat temu odstawiłam leki. Teraz będę brać leki do końca życia, czasami tak trzeba po prostu. Ale nawet według mojego lekarza tak po prostu będzie lepiej.

[DEPERS]

18 godzin temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

 

Całkiem bezboleśnie to nie, ale do zniesienia. Trochę miałem bóle głowy (ale do zwlaczenia zwykłymi przeciwbólowymi), czułem się niewyspany, rozdrażniony, nadwrażliwość na dźwięki miałem strasznie, lekkie mdłości, trochę jakbym miał codziennie kaca. Do tego czasem miałem palpitacje serca. 

 

Ale to i tak nic w porównaniu do nawrotu tego gówna, uwierz. 

 

Spałem dzisiaj godzinę. Wszystko mnie drażni, ciągle ktoś mi staje za plecami, czegoś ode mnie chcę. Czuję się otępiały. Ludzie mnie drażnią, bo nie szanują mojej prywatności. Ciągle czegoś ode mnie chcą. Wszyscy chyba są w zmowie przede mną, bo to tak wygląda. Często np. widzę jak coś coś cicho mówią do siebie, na pewno o mnie, tak cicho żebym nie usłyszał.

 

Dzisiaj koleżanka z pracy spytała się czemu nie odpisuję na messengerze, to jej powiedziałem, że odpowiedziałem, że po co, kiedyś ludzie żyli bez internetu i byli szczęśliwi.  Spojrzała się dziwnie i powiedziała "ostatnio aie dziwnie zachowujesz, co się dzieje?", powiedziałem z udawanym uśmiechem "nic, niewyspany jestem i gadam głupoty" i potem poszedłem do łazienki, żebym więcej nie musiał odpowiadać na pytania. 

 

Dobrze że mieszkam na 2 piętrze, to mi nikt do okna nie zagląda, chociaż i tak może w końcu wpadną na pomysł, żeby mnie nachodzić po godzinach. Chociaż adresu dokładnego nie znają, ale szefowa zna, może oni w takim razie tez. Może siedzą na tym forum i się właśnie ze mnie śmieją. 

 

Denerwuje mnie to, że inni się śmieją, a ja nie odczuwam przyjemności z NICZEGO. Dlaczego inni potrafią, a ja nie? Dlaczego jestem taki nieudany? Co się ze mną dzieje? Nienawidzę tego.

Nie odpowiesz koleżance, a tu się rozpisujesz traktujesz forum wybiórczo? Może jak byś powiedział co Cię trapi to by Cię otoczenie zrozumiało:) to, że się przeciwko Tobie zmawiają to raczej twór Twej wyobraźni. Po prostu zastanawiają się co się dzieje i też spekulują

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

6 minut temu, DEPERS napisał(a):

Nie odpowiesz koleżance, a tu się rozpisujesz traktujesz forum wybiórczo? Może jak byś powiedział co Cię trapi to by Cię otoczenie zrozumiało:) to, że się przeciwko Tobie zmawiają to raczej twór Twej wyobraźni. Po prostu zastanawiają się co się dzieje i też spekulują

 

Bo to forum dla ludzi z problemami i tu mnie każdy rozumie.

[postrzeleniec]

4 minuty temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

Bo to forum dla ludzi z problemami i tu mnie każdy rozumie.

 

Ja nie rozumiem

W wątku "Czy to są objawy nerwicy?-WĄTEK ZBIORCZY" ładnie odpowiedziałeś. Akurat explicite pisałeś o nerwicy ale do depresji chyba też się stosuje to, że "człowiek w chronicznym lęku nie myśli logicznie, tylko widzi ciemne strony wszystkiego, analizuje wszystko, wyolbrzymia" i "Takie stany lękowe lubią się ciągnąć tygodniami, miesiącami i dopiero jak miną, człowiek uświadamia sobie, jak bardzo to było irracjonalne.". Podmień lęki na depresję i voila.

 

Dwie osoby korzystają z Twojego konta?

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

19 minut temu, postrzeleniec napisał(a):

 

Ja nie rozumiem

W wątku "Czy to są objawy nerwicy?-WĄTEK ZBIORCZY" ładnie odpowiedziałeś. Akurat explicite pisałeś o nerwicy ale do depresji chyba też się stosuje to, że "człowiek w chronicznym lęku nie myśli logicznie, tylko widzi ciemne strony wszystkiego, analizuje wszystko, wyolbrzymia" i "Takie stany lękowe lubią się ciągnąć tygodniami, miesiącami i dopiero jak miną, człowiek uświadamia sobie, jak bardzo to było irracjonalne.". Podmień lęki na depresję i voila.

 

Dwie osoby korzystają z Twojego konta?

 

Innym łatwiej dawać rady, a samemu trudno sobie pomóc.

 

Lęki też mam, właściwie to mam zaburzenia lękowo-depresyjne i w bonusie nerwicę natręctw. Tyle że z lękami miałem problem od dziecka (bałem się chorób, bakterii, zarazków), deprecha pierwszy raz mnie dopadła w wieku 18 lat.

Edytowane 21 Lipca 2023 przez Dziewięćdziesiąt Cztery

[DEPERS]

34 minuty temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

 

Bo to forum dla ludzi z problemami i tu mnie każdy rozumie.

Tak tylko zwróć uwagę, że tutaj jest anonimowość, a może ktoś tutaj jest Twoim kolegą z pracy. Jak ja oficjalnie mówiłem o swoich problemach, bo po mnie spływa czyjaś opinia nie powiedziana prosto w ryj, to nagle wśród moich znajomych też się okazało, że mają podobne problemy tylko to kisili w sobie bo było im głupio. Nie ma czegoś takiego, że wstyd i głupio za coś na co nie ma się wpływu, a jak ktoś po wytłumaczeniu nadal nie rozumie to już jest jego problem, a nie mój. Prawie każdy się z czymś boryka i trzyma to w tajemnicy i sam nakręca karuzelę. Masz pretensje o to, że Cię nie rozumieją i atakują to powiedz z czym się borykasz i będziesz miał spokój

[postrzeleniec]

1 minutę temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

Innym łatwiej dawać rady, a samemu trudno sobie pomóc.

 

Lęki też mam, właściwie to mam zaburzenia lękowo-depresyjne i w bonusie nerwicę natręctw. 

Na tym forum prawie każdy wie lepiej lub gorzej co to zaburzenia lękowo-depresyjne. Nikt nie wymaga od Ciebie żebyś nagle zaczął myśleć, że wszystko jest super. Masz ciężki epizod i czarne myśli są normalne. I obawy, że leki nie pomogą itp. i już zawsze będzie źle, też są normalne w takiej sytuacji.

 

Ale nie musisz się dodatkowo podkopywać i udowodniać, że na pewno masz rację i to już koniec. Chyba sam zgodzisz się, że jest zdecydowanie przedwcześnie na takie wnioski.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Teraz mi wstyd, że olewam innych. Mam poczucie winy.

[Szczebiotka]

13 minut temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

Teraz mi wstyd, że olewam innych. Mam poczucie winy.

Ja się dziwię że nie chcesz powiedzieć innym.

Ja zaczęłam mówić o swojej depresji jakieś 20 lat temu, wtedy każdy i tak uważał że jest to wymysł dla leniwych ludzi, więc dodatkowo walczyłam jeszcze z tym. 

Gdzie nie jestem to mówię przeważnie że mam nerwicę lękowa z napadami paniki i gdybym np uciekła czy coś to żeby się nie zdziwili. Na początku było mi głupio o tym mówić, ale teraz gdy muszę coś załatwić w urzędach, przychodni itp to przeważnie mówię na dzień dobry jak jest i czego mogą się spodziewać. I doznałam szoku nawet nie wiedziałam ile osób się zmaga z tym samym. Nawet mój lekarz rodzinny który zaczął ze mną o tym rozmawiać gdy poszłam do niego i powiedziałam co mi psychiatra zdiagnozował. Pani w sklepie, pani na poczcie, w gminie czy nawet kierowca busa. Takich ludzi wokół jest cała masa. Tylko niektórzy boją się mówić o tym, wstydzą. Ale gdy już usłyszą że też masz coś takiego to naprawdę się otwierają, rozumieją. Mi to pomaga bo może zabrzmi to z mojej strony egoistycznie ale cieszę się że nie jestem sama z takimi problemami.

[postrzeleniec]

24 minuty temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

Teraz mi wstyd, że olewam innych. Mam poczucie winy.

Nie masz obowiązku wysilać i rozmawiać ze wszystkimi jeśli jest to trudne. Musisz tylko w odpowiedni sposób zakomunikować, że potrzebujesz więcej czasu sam ze sobą. Wtedy będzie ok.

 

Jak nie chcesz, to nie musisz wypalać, że masz depresję czy zmyślać kłopoty z tarczycą. Możesz powiedzieć, że się źle czujesz i nie masz nastroju rozmawiać. Wielkiej tajemnicy nie zdradzisz, a przynajmniej poinformujesz innych na czym stoisz.

 

 

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

17 minut temu, postrzeleniec napisał(a):

Nie masz obowiązku wysilać i rozmawiać ze wszystkimi jeśli jest to trudne. Musisz tylko w odpowiedni sposób zakomunikować, że potrzebujesz więcej czasu sam ze sobą. Wtedy będzie ok.

 

Jak nie chcesz, to nie musisz wypalać, że masz depresję czy zmyślać kłopoty z tarczycą. Możesz powiedzieć, że się źle czujesz i nie masz nastroju rozmawiać. Wielkiej tajemnicy nie zdradzisz, a przynajmniej poinformujesz innych na czym stoisz.

 

 

 

To jest trudne, bo wszystko jest ok, a potem wszystko idzie w pizdu jak przychodzi deprecha. To jest niesprawiedliwe, dlaczego nie może być cały czas dobrze? To mój 6 epizod w życiu, a mam 29 lat, ja mam dosyć, ja chcę po prostu być zadowolony w życiu, a nie ciągle dołek i dołek.

[acherontia styx]

12 minut temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

 

To jest trudne, bo wszystko jest ok, a potem wszystko idzie w pizdu jak przychodzi deprecha. To jest niesprawiedliwe, dlaczego nie może być cały czas dobrze? To mój 6 epizod w życiu, a mam 29 lat, ja mam dosyć, ja chcę po prostu być zadowolony w życiu, a nie ciągle dołek i dołek.

Niestety depresja ma to do siebie, że lubi nawracać. Ja od jakiegoś czasu trochę zmieniłam podejście, mimo że nie mam zdiagnozowanej stricte depresji, tylko zab. depresyjne nawracające (a to i tak naciągane, bo to rozpoznanie pojawiło się tylko we wniosku do PZOON, nigdzie więcej ). Zaczęłam bardziej doceniać momenty w których jest stabilnie, a do pewnego momentu to, że jest stabilnie było ostatnią rzeczą, którą można było o mnie powiedzieć. Fakt, że w chwili obecnej też o wiele lepiej radzę sobie z kryzysami, ale to dzięki długotrwałej terapii i może jakiejś tam zasłudze leków, chociaż ja nigdy nie uzależniałam swojego samopoczucia od leków.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

59 minut temu, acherontia styx napisał(a):

ale to dzięki długotrwałej terapii i może jakiejś tam zasłudze leków, chociaż ja nigdy nie uzależniałam swojego samopoczucia od leków.

 

U mnie było właśnie odwrotnie, ale to pewnie indywidualna kwestia i u każdego jest inaczej.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Ogólnie to byłem wczoraj na tej imprezie firmowej, postawiłam sobie to za punkt honoru. Napiłem się z ludźmi piwka, niestety alkohol na mnie nie działa, inni pijani, a ja trzeźwy jakbym pił soczek Ogólnie to nie było najgorzej, ale ciężko mi się było skupić na rozmowach z innymi i chyba było słychać mój udawany, donośny śmiech, ale pewnie i tak nikt tego nie będzie pamiętał. Wyrwałem do końca, chociaż co chwilę patrzyłem na telefon i sprawdzałem która godzina i kiedy się skończy na męka i będzie można iść do łóżka.

 

Trochę się zawiodłem, bo myślałem że to słynne "wyjście do ludzi" mi poprawi humor, ale niestety nie poprawiło. 

[miL;)]

Cześć, jest taki lek w płynie który pobudza łaknienie. To jest na receptę. Mi przepisał internista bo też nie mogłem jeść, schudłem 10kg. Ten płyń działa.

[Melodiaa]

5 minut temu, miL;) napisał(a):

Cześć, jest taki lek w płynie który pobudza łaknienie. To jest na receptę. Mi przepisał internista bo też nie mogłem jeść, schudłem 10kg. Ten płyń działa.

Fluoksetyna też podobno jest dobra przy epizodzie z utratą wagi.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

54 minuty temu, miL;) napisał(a):

Cześć, jest taki lek w płynie który pobudza łaknienie. To jest na receptę. Mi przepisał internista bo też nie mogłem jeść, schudłem 10kg. Ten płyń działa.

 

Jak chodzi o Apetizer/Citropepsin, to na mnie takie rzeczy nie działają (próbowałem kiedyś)

 

 

52 minuty temu, Melodiaa napisał(a):

Fluoksetyna też podobno jest dobra przy epizodzie z utratą wagi.

 

Nigdy nie brałem, ale słyszałem że to raczej hamuje apetyt (?)

[DEPERS]

2 godziny temu, miL;) napisał(a):

Cześć, jest taki lek w płynie który pobudza łaknienie. To jest na receptę. Mi przepisał internista bo też nie mogłem jeść, schudłem 10kg. Ten płyń działa.

Megace to się nazywa i zwiększa poziom geraliny odpowiedzialnej za informację do mózgu o głodzie. Ogólnie jest dla ludzi z anemią w białaczce, ale ja to brałem kiedyś na cyklu sterydowym na masę i jeść po łyżeczce tego syropu chce się okropnie. Tylko nie wiem czy się jeszcze go stosuje, bo coś tam w ubokach było i zastanawiali się nad wycofaniem.  I było na receptę

Edytowane 23 Lipca 2023 przez DEPERS
Bo tak!!!