PAROKSETYNA (Arketis, ParoGen, Paroxetine Aurovitas, Paroxinor, Paxtin, Rexetin, Seroxat, Xetanor)

[tizziano]

Chwilę brałem klomi, ale chyba za krótko bo lekarz stwierdził że paroksetyna jednak będzie dla mnie lepsza... No i w sumie miał wtedy rację

 

Ja ogolnie jako tako nie mma lęków ,u mnie większy problem to coagly niepokój, napięcie psychiczne ,zdenerwowanie...

 

Coś czuję że jeżeli teraz Paro załapie to też będę brał dożywotnio...tylko jak czytam tutaj o jakimś odwrazliwianiu się receptorow..to mi się odechciewa

Edytowane 31 Marca przez tizziano

[Jarek.jarecki88]

4 minuty temu, tizziano napisał(a):

Chwilę brałem klomi, ale chyba za krótko bo lekarz stwierdził że paroksetyna jednak będzie dla mnie lepsza... No i w sumie miał wtedy rację

 

Ja ogolnie jako tako nie mma lęków ,u mnie większy problem to coagly niepokój, napięcie psychiczne ,zdenerwowanie...

 

Coś czuję że jeżeli teraz Paro załapie to też będę brał dożywotnio...tylko jak czytam tutaj o jakimś odwrazliwianiu się receptorow..to mi się odechciewa

Mi też na takie uspokojenie polecali doksepine ale ostrzegali przed skutkami ubocznymi jak suchość w ustach czy innych.Mówiłeś o Pregabalinie to mi też nie posłużyła bo były znowu urologiczne problemy i z erekcją problemy . To może najlepiej nie czytać przypomnij sobie jak się czujesz przed braniem i po mi to pomagało np . Paro to już jest SSRI więc można brać raz dziennie co w przypadku dożywotniego brania jest wygodne . No i oczywiście trzeba pamiętać o niej żeby nie zgubić zwłaszcza w przypadku wyjazdów dalej. 

[Nieznany24]

32 minuty temu, Jarek.jarecki88 napisał(a):

Kolego ja narazie nie biorę Paro . Zastanawiam się nad powrotem do niej bo jest niby ostatnią deską ratunku. Paro brałem 13 lat temu ale wytrzymałem na niej krótko , ale wtedy byłem w innym stanie. Ja brałem 2 i pół roku esci , przed tym jeszcze opipramol i teraz znowu opipramol prawie w maksymalnej dawce . Dużo w życiu się działo i mam lęki przed wyjsciem z chaty gdy zabraknie wc i już nie wiem w co celować.  Nie wiem czy to zakwalifikować do OCD czy GAD. Lekarz ostatnio wspomnial, że to mogą być natrętne myśli i wtedy już paro albo fluwo ona poleca . Ja tego nigdy nie miałem,  mam takie myśli od jakiegoś roku i nie wiem już jak z tym żyć. 

Też miałem lęki przed wyjściem z domu z powodu braku toalety. Pomógł mi fevarin…Pomógł na ciężką deprechę plus lęki przed wyjściem  

[Jarek.jarecki88]

8 minut temu, Nieznany24 napisał(a):

Też miałem lęki przed wyjściem z domu z powodu braku toalety. Pomógł mi fevarin…Pomógł na ciężką deprechę plus lęki przed wyjściem  

Tak to jest taki lęk który nie występuje w domu kolego ,a właśnie jak mam gdzieś wyjść,  albo jestem poza domem np 40 kilometrów i coś jem wtedy atakuje najmocniej . Nieraz nawet traciłem oddech tak jakby plus napięcie w całym ciele też tak miałeś?Próbowałem już techniki oddechowe , zamieniać myśli itd . I nic . Teraz biorę opipramol bo na gad działa ale te myśli dalej są,  dlatego lekarz wspominał o fluwo. Myślisz , że da się to jakoś pokonać bo ktoś tu wspominał wyżej , że temat jest do przepracowania a ja już nie wiem jak ... Z góry dzięki 

[tizziano]

31 minut temu, Jarek.jarecki88 napisał(a):

Tak to jest taki lęk który nie występuje w domu kolego ,a właśnie jak mam gdzieś wyjść,  albo jestem poza domem np 40 kilometrów i coś jem wtedy atakuje najmocniej . Nieraz nawet traciłem oddech tak jakby plus napięcie w całym ciele też tak miałeś?Próbowałem już techniki oddechowe , zamieniać myśli itd . I nic . Teraz biorę opipramol bo na gad działa ale te myśli dalej są,  dlatego lekarz wspominał o fluwo. Myślisz , że da się to jakoś pokonać bo ktoś tu wspominał wyżej , że temat jest do przepracowania a ja już nie wiem jak ... Z góry dzięki 

Ile tego pramolanu bierzesz kolego? Pomaga na zdenerwowanie? 

 

Ps no jasne że zostać przy Paroksetynie, ale to już 5,5 miesiąca a działanie takie ze raz ok a potem 2 tygodnie do dupy...a tak nie powinno być...

 

Co do tpld to w życiu miałem 3ch psychiatrów i żaden nie był zwolennikiem tpld...To samo tyczy się lekkich neurolepów...

[Jarek.jarecki88]

28 minut temu, tizziano napisał(a):

Ile tego pramolanu bierzesz kolego? Pomaga na zdenerwowanie? 

 

Ps no jasne że zostać przy Paroksetynie, ale to już 5,5 miesiąca a działanie takie ze raz ok a potem 2 tygodnie do dupy...a tak nie powinno być...

 

Co do tpld to w życiu miałem 3ch psychiatrów i żaden nie był zwolennikiem tpld...To samo tyczy się lekkich neurolepów...

Pramolan  5 tabletek dziennie z tego co wiem 6 maksymalnie oczywiście rano i wieczorem bo dla mnie dawka popołudniowa odpada. Tak on ma takie działanie uspokajające. Kiedyś bardziej pomagał niż teraz . Ale coś tam działa,  ale też nie chce się za dużo robić itd . Wiem , że paro też powoduje stan takiej ospałości. To nie chodzi o ospałość tylko żeby te myśli mi wkońcu wyłączyło bo już doszło do tego , że ze znajomą idę na spacer i też to się włącza . Myśli o braku wc , że coś co zjem może mi zaszkodzić, lub po prostu nie dolece do wc...A jeśli chodzi o tlpd zgadzam się z Tobą,  wszyscy odradzają raczej , raczej nie przepisują no chyba że ktoś przyjdzie do nich i juz bierze tlpd . A tak to nawet nie wspominają. No kiedyś miałem doktora na konsultacje online to przepisał amitryptyline ale to już gruby lek. 

Edytowane 31 Marca przez Jarek.jarecki88

[Carolus]

W dniu 30.03.2025 o 19:14, AnnoDomino34 napisał(a):

no dokładnie tak jaki jest schemat ssri, blokowanie wyrzutu dopaminy, właśnie odpowiedzialnej za motywacje, energie, to częsty przypadek ssri.

desensytyzacja i downregulacja receptorów, niestety.. to głowne przyczyny że po raz kolejny ten same lek słabiej działa albo wcale, receptory nie sa juz takie wrażliwie na serotonine

jaki to sport? długotrwałe ćwiczenia np siłownia 5 x w tygodniu po roku powoduja działanie podobne do ssri, ale mało kto tyle jest w stanie wytrwać bez leków z lekami i w depresji i nie mając sił harowac codziennie na siłce dzień w dzień. Ktoś z was chodzi na siłke i moze potwierdzić ze pomaga? ( zwieksza serotonine i dopamie w mozgu w sposób naturalny)

Biegam na bieżni. 3-4 razy tygodniowo. Niedługo będę chciał przejść na świeże powietrze. Przynajmniej weekendowo. Póki co nic specjalnego 8- 12km, ale robię postępy powoli. Niestety tylko tutaj, bo depresja bije po piszczelach mocno i nic sobie nie robi z moich zabiegów.

[Nieznany24]

14 godzin temu, Jarek.jarecki88 napisał(a):

Tak to jest taki lęk który nie występuje w domu kolego ,a właśnie jak mam gdzieś wyjść,  albo jestem poza domem np 40 kilometrów i coś jem wtedy atakuje najmocniej . Nieraz nawet traciłem oddech tak jakby plus napięcie w całym ciele też tak miałeś?Próbowałem już techniki oddechowe , zamieniać myśli itd . I nic . Teraz biorę opipramol bo na gad działa ale te myśli dalej są,  dlatego lekarz wspominał o fluwo. Myślisz , że da się to jakoś pokonać bo ktoś tu wspominał wyżej , że temat jest do przepracowania a ja już nie wiem jak ... Z góry dzięki 

Gdy miałem coś zaplanowane to im bliżej wyjścia z domu tym większy stres miałem. Opuszczając mieszkanie odrazu pojawiały się lęki przed brakiem toalety. Gdziekolwiek nie poszedłem zawsze rozglądałem się za najbliższa toaletą. W momencie gdy wiedziałem że WC jest bardzo blisko to stres i lęk odpuszczał. Najgorsza była jazda autobusem. Tam przeżywałem koszmar. Do lęku braku toalety dochodziły myśli o wymiotach. Zawsze miałem coś pod ręką w razie W (reklamówka). Wysiadając z autobusu lęk o tym że zwymiotuję mijał jak ręką odjął. 

[Jarek.jarecki88]

51 minut temu, Nieznany24 napisał(a):

Gdy miałem coś zaplanowane to im bliżej wyjścia z domu tym większy stres miałem. Opuszczając mieszkanie odrazu pojawiały się lęki przed brakiem toalety. Gdziekolwiek nie poszedłem zawsze rozglądałem się za najbliższa toaletą. W momencie gdy wiedziałem że WC jest bardzo blisko to stres i lęk odpuszczał. Najgorsza była jazda autobusem. Tam przeżywałem koszmar. Do lęku braku toalety dochodziły myśli o wymiotach. Zawsze miałem coś pod ręką w razie W (reklamówka). Wysiadając z autobusu lęk o tym że zwymiotuję mijał jak ręką odjął. 

No tak ja też tak mam podróż  autobusem to męka dla mnie. Z wymiotami tak nie mam . No to jak to pokonałeś tylko farmakoterapia wyższe dawki np paro lub fluwo ?

[Nieznany24]

25 minut temu, Jarek.jarecki88 napisał(a):

No tak ja też tak mam podróż  autobusem to męka dla mnie. Z wymiotami tak nie mam . No to jak to pokonałeś tylko farmakoterapia wyższe dawki np paro lub fluwo ?

To było 20 lat temu i pomogła min tylko farmakologia. Fevarin w dawce 100mg całkowicie rozwiązał moje problemy. Czułem się po nim świetnie i zażywałem ten lek przez kilka lat a co ciekawe wchodziłem na niego bez żadnych skutków ubocznych. 

[Jarek.jarecki88]

40 minut temu, Nieznany24 napisał(a):

To było 20 lat temu i pomogła min tylko farmakologia. Fevarin w dawce 100mg całkowicie rozwiązał moje problemy. Czułem się po nim świetnie i zażywałem ten lek przez kilka lat a co ciekawe wchodziłem na niego bez żadnych skutków ubocznych. 

A od jakiej dawki zacząłeś i po jakim czasie czułeś działanie na te myśli? Nawet dużej senności nie miałeś?

[Nieznany24]

5 minut temu, Jarek.jarecki88 napisał(a):

A od jakiej dawki zacząłeś i po jakim czasie czułeś działanie na te myśli? Nawet dużej senności nie miałeś?

Pierwsze 3 dni 50mg. Po trzech dniach już było 100mg. 
jedynie co odczuwałem to lekkie nudności przez pierwszy tydzień.  
Z racji tego że brałem fevarin dawno temu to nie pamiętam szczegółów. W każdym razie poprawę zauważyłem bardzo szybko nie to co paro które wkręcało się ponad pół roku. Co do senności to być może na początku była. Tak czy siak to był dla mnie bardzo dobry lek. 1 tabletka z rana bez żadnych dodatkowych leków i przez wiele lat czułem się fantastycznie.. Bodajże dwa lata temu był okres że fevarin nie był dostepny w Polsce i lekarz zmienił mi na lek którego nazwy nie pamiętam. Niestety na nowym leku wszystko zaczęło wracać. Po 3 miesiącach fevarin powrócił do aptek a więc ja również do niego wróciłem. Tym razem nie było już tak super a nawet gorzej więc zamiana na paro. 

[Jarek.jarecki88]

4 minuty temu, Nieznany24 napisał(a):

Pierwsze 3 dni 50mg. Po trzech dniach już było 100mg. 
jedynie co odczuwałem to lekkie nudności przez pierwszy tydzień.  
Z racji tego że brałem fevarin dawno temu to nie pamiętam szczegółów. W każdym razie poprawę zauważyłem bardzo szybko nie to co paro które wkręcało się ponad pół roku. Co do senności to być może na początku była. Tak czy siak to był dla mnie bardzo dobry lek. 1 tabletka z rana bez żadnych dodatkowych leków i przez wiele lat czułem się fantastycznie.. Bodajże dwa lata temu był okres że fevarin nie był dostepny w Polsce i lekarz zmienił mi na lek którego nazwy nie pamiętam. Niestety na nowym leku wszystko zaczęło wracać. Po 3 miesiącach fevarin powrócił do aptek a więc ja również do niego wróciłem. Tym razem nie było już tak super a nawet gorzej więc zamiana na paro. 

Czyli podsumowując walka z tymi myślami bez farmakoterapi nie dawałeś rady czy miałeś jakieś sposoby niefarmakologiczne, które choć trochę pomagały?

[Nieznany24]

4 minuty temu, Jarek.jarecki88 napisał(a):

Czyli podsumowując walka z tymi myślami bez farmakoterapi nie dawałeś rady czy miałeś jakieś sposoby niefarmakologiczne, które choć trochę pomagały?

Nigdy nie brałem udziału w żadnej psychoterapii. Dla mnie to strata czasu i pieniędzy bo nie wierzę że opowiadanie o moim życiu rozwiąże problemy. 

[Jarek.jarecki88]

29 minut temu, Nieznany24 napisał(a):

Nigdy nie brałem udziału w żadnej psychoterapii. Dla mnie to strata czasu i pieniędzy bo nie wierzę że opowiadanie o moim życiu rozwiąże problemy. 

Też doszedłem do takich wniosków po czasie.  A z tym fevarinem ciekawe co mówisz.  Bierzesz, bierzesz a tu nagle leku nie ma.  I on chyba zamienników nie ma prawda ? A paro na natrętne myśli chyba też dobrze daje rade co ? Np na takie co wyżej pisaliśmy?

[Nieznany24]

17 minut temu, Jarek.jarecki88 napisał(a):

Też doszedłem do takich wniosków po czasie.  A z tym fevarinem ciekawe co mówisz.  Bierzesz, bierzesz a tu nagle leku nie ma.  I on chyba zamienników nie ma prawda ? A paro na natrętne myśli chyba też dobrze daje rade co ? Np na takie co wyżej pisaliśmy?

Dziwna sprawa z tym Fevarinem była, tłumaczyli się że nie ma tego leku w hurtowniach a jak było naprawdę tego nie wiem. W tym czasie zamienników też nie było ale z tego co się orientuję to podobno już są aczkolwiek ja nigdy zamienników nie brałem bo byłem zdania że lek który mam to ma być lek oryginalny bo ptaszki ćwierkają że zamienniki to nie do końca jest to samo ale mogę się mylić. W każdym razie obecnie jestem na paro.  
U mnie historia z Paroksetyną to trochę inna historia.. po przerwaniu terapii lekiem fevarin niestety deprecha wróciła i te cholerne lęki miałem aczkolwiek nie było lęku przed brakiem toalety. Lekarze przepisywali mi oksazepam a ja nie świadom łykałem jak cukierki i tak się od nich uzależniłem… potem walka z uzależnieniem.. detoks w szpitalu psychiatrycznym i w warunkach domowych. Dołączono mi pregabaline na odstawienie benzo plus trittico i pramolan. Przez długi okres walki z benzo nie jestem nawet w stanie określić jakie skutki uboczne po którym leku bo zapewne większość uboków spowodowane było ubokami uzależnienia. Teraz jestem 5 miesięcy czysty od benzo i mniej więcej orientuje się który lek ma na mnie jaki wpływ. W każdym razie czuję się o wiele wiele lepiej. Obecnie zmagam się z zanikami pamięci, otumanieniem, brakiem koncentracji i problemy ze wzrokiem i pewien jestem że to od pregi. Schodzę z niej pomału i po każdorazowym zmniejszeniu dawki czuję się o wiele lepiej. Czuję że te objawy się zmniejszają. Nie chcę zbyt szybko odstawiać żeby uniknąć zespołu odstawiennego. Gdy zejdę z pregabaliny to będę schodził z kolejnego leku. Mój cel to zostać na samym paro i pramolanie do tego będzie stabilizator nastroju Lamotrygina. Oczywiście wszystkie zmiany dawkowania są zmieniane pod ścisłą kontrolą mojej pani doktor. Dodam jeszcze że w problemu z benzo wpakowali mnie lekarze w Norwegii i po jakimś czasie stwierdziłem że oni by mnie wykończyli więc powróciłem do mojej fantastycznej pani doktor w Polsce która pomogła mi wyjść z benzo i posmarowała sytuację z głęboką depresja oraz z lękami które towarzyszyły mi prze cały dzień. 
Ot taka moja krótka historia. 

Odpowiadając na Twoje pytanie to paro zlikwidowało moje lęki do zera.

Wyjście z domu to żaden problem. Zakupy w galerii nawet mnie cieszą. Czasem unikam ludzi ale to raczej moja dusza introwertyka. 

[Jarek.jarecki88]

20 minut temu, Nieznany24 napisał(a):

Dziwna sprawa z tym Fevarinem była, tłumaczyli się że nie ma tego leku w hurtowniach a jak było naprawdę tego nie wiem. W tym czasie zamienników też nie było ale z tego co się orientuję to podobno już są aczkolwiek ja nigdy zamienników nie brałem bo byłem zdania że lek który mam to ma być lek oryginalny bo ptaszki ćwierkają że zamienniki to nie do końca jest to samo ale mogę się mylić. W każdym razie obecnie jestem na paro.  
U mnie historia z Paroksetyną to trochę inna historia.. po przerwaniu terapii lekiem fevarin niestety deprecha wróciła i te cholerne lęki miałem aczkolwiek nie było lęku przed brakiem toalety. Lekarze przepisywali mi oksazepam a ja nie świadom łykałem jak cukierki i tak się od nich uzależniłem… potem walka z uzależnieniem.. detoks w szpitalu psychiatrycznym i w warunkach domowych. Dołączono mi pregabaline na odstawienie benzo plus trittico i pramolan. Przez długi okres walki z benzo nie jestem nawet w stanie określić jakie skutki uboczne po którym leku bo zapewne większość uboków spowodowane było ubokami uzależnienia. Teraz jestem 5 miesięcy czysty od benzo i mniej więcej orientuje się który lek ma na mnie jaki wpływ. W każdym razie czuję się o wiele wiele lepiej. Obecnie zmagam się z zanikami pamięci, otumanieniem, brakiem koncentracji i problemy ze wzrokiem i pewien jestem że to od pregi. Schodzę z niej pomału i po każdorazowym zmniejszeniu dawki czuję się o wiele lepiej. Czuję że te objawy się zmniejszają. Nie chcę zbyt szybko odstawiać żeby uniknąć zespołu odstawiennego. Gdy zejdę z pregabaliny to będę schodził z kolejnego leku. Mój cel to zostać na samym paro i pramolanie do tego będzie stabilizator nastroju Lamotrygina. Oczywiście wszystkie zmiany dawkowania są zmieniane pod ścisłą kontrolą mojej pani doktor. Dodam jeszcze że w problemu z benzo wpakowali mnie lekarze w Norwegii i po jakimś czasie stwierdziłem że oni by mnie wykończyli więc powróciłem do mojej fantastycznej pani doktor w Polsce która pomogła mi wyjść z benzo i posmarowała sytuację z głęboką depresja oraz z lękami które towarzyszyły mi prze cały dzień. 
Ot taka moja krótka historia. 

Odpowiadając na Twoje pytanie to paro zlikwidowało moje lęki do zera.

Wyjście z domu to żaden problem. Zakupy w galerii nawet mnie cieszą. Czasem unikam ludzi ale to raczej moja dusza introwertyka. 

Tak też miałem okresy , że ratowałem się benzo w niemałych dawkach.  Ale do rzeczy co do tych myśli robiłem nieraz testy . A mianowicie przed wyjściem gdzieś np randka , fryzjer brałem alprazolam i co ? Pomimo uspokojenia , relaksu te myśli nadal były..  Więc chyba masz racje zwłaszcza, że przechodziłeś to . Wiec zostaję fluwoksamina lub paroksetyna.  SNRI nie próbuje bo lekarz mówi że na OCD nie za bardzo . I oczywiście klomi ale ostrzegają przed skutkami ubocznymi i raczej rzadko przepisywana. W sumie zależy od lekarza. 

A tak prega daje takie objawy zwłaszcza po odstawieniu u mnie szereg upierdliwych objawów dawała od problemów urologicznych do niepełnej erekcji i inne typu właśnie duża senność,  zamulenie , zapominanie. 

[Nieznany24]

31 minut temu, Jarek.jarecki88 napisał(a):

Tak też miałem okresy , że ratowałem się benzo w niemałych dawkach.  Ale do rzeczy co do tych myśli robiłem nieraz testy . A mianowicie przed wyjściem gdzieś np randka , fryzjer brałem alprazolam i co ? Pomimo uspokojenia , relaksu te myśli nadal były..  Więc chyba masz racje zwłaszcza, że przechodziłeś to . Wiec zostaję fluwoksamina lub paroksetyna.  SNRI nie próbuje bo lekarz mówi że na OCD nie za bardzo . I oczywiście klomi ale ostrzegają przed skutkami ubocznymi i raczej rzadko przepisywana. W sumie zależy od lekarza. 

A tak prega daje takie objawy zwłaszcza po odstawieniu u mnie szereg upierdliwych objawów dawała od problemów urologicznych do niepełnej erekcji i inne typu właśnie duża senność,  zamulenie , zapominanie. 

Co do pregi to ja te uboki miałem zawsze gdy brałem dawki które były zalecane przez lekarza. Już od 150mg zaczęły się problemu które nie mijały przez okres 5 miesięcy. Teraz gdy schodzę z dawki czuję  że powoli zanikają a mój stan się poprawia. Mi Pregabalina uratowała życie w okresie uzależniona i jestem jej za to bardzo wdzięczny ale teraz czas jej podziękować by znów widzieć świat z całkiem innej perspektywy, świat normalny a nie widok ze środka kuli szklanej. Gdybym miał wybierać pomiędzy fluwoksaminą a paro wybrałbym to pierwsze. Niestety po 20 latach na fluo mój stan zaczął się pogarszać ze względu na jej dostępność. Ten nowy lek nie zadziałał a gdy znów próbowałem fevarinu niestety mi już nie pomógł dlatego obecnie jestem na park. Jak zapewne wiesz to każdy z nas inaczej reaguje na tabletki. Jednemu pomoże a drugiemu zaszkodzi. Kwestia wystrzelania się w lek. Niestety to jest metoda prób i błędów która czasem trwa dość długo. 
Życzę Tobie i wszystkim osobom na forum żeby leki przepisywane przez lekarzy były trafione w dziesiątkę bo każdy z nas zasługuje na życie pełne szczęścia a nie walkę z demonami.

Edytowane 1 Kwietnia przez Nieznany24

[Jarek.jarecki88]

38 minut temu, Nieznany24 napisał(a):

Co do pregi to ja te uboki miałem zawsze gdy brałem dawki które były zalecane przez lekarza. Już od 150mg zaczęły się problemu które nie mijały przez okres 5 miesięcy. Teraz gdy schodzę z dawki czuję  że powoli zanikają a mój stan się poprawia. Mi Pregabalina uratowała życie w okresie uzależniona i jestem jej za to bardzo wdzięczny ale teraz czas jej podziękować by znów widzieć świat z całkiem innej perspektywy, świat normalny a nie widok ze środka kuli szklanej. Gdybym miał wybierać pomiędzy fluwoksaminą a paro wybrałbym to pierwsze. Niestety po 20 latach na fluo mój stan zaczął się pogarszać ze względu na jej dostępność. Ten nowy lek nie zadziałał a gdy znów próbowałem fevarinu niestety mi już nie pomógł dlatego obecnie jestem na park. Jak zapewne wiesz to każdy z nas inaczej reaguje na tabletki. Jednemu pomoże a drugiemu zaszkodzi. Kwestia wystrzelania się w lek. Niestety to jest metoda prób i błędów która czasem trwa dość długo. 
Życzę Tobie i wszystkim osobom na forum żeby leki przepisywane przez lekarzy były trafione w dziesiątkę bo każdy z nas zasługuje na życie pełne szczęścia a nie walkę z demonami.

Dziękuję Tobie też zdrówka . Ale chyba pomyliłeś że 20 lat na fluwo a nie fluoksetyna bo fluo to mi się kojarzy z  fluoksetyna. Ja jak bym teraz , że wszedłem w odpowiedni lek to już obiecuje sobie, że nie odstawiam bo wiem, że wszytko wróci.  Kolejny plus ssri że bierzesz raz dziennie. 

[Carolus]

Czy ktoś bierze mirtazapinę z paroksetyną? Może się wypowiedzieć jak u niego spisuje się takie połączenie?

[AnnoDomino34]

W dniu 31.03.2025 o 21:05, Carolus napisał(a):

Biegam na bieżni. 3-4 razy tygodniowo. Niedługo będę chciał przejść na świeże powietrze. Przynajmniej weekendowo. Póki co nic specjalnego 8- 12km, ale robię postępy powoli. Niestety tylko tutaj, bo depresja bije po piszczelach mocno i nic sobie nie robi z moich zabiegów.

 

a od jak dawna to robisz? bo to istotne, tu bardzo długf trzeba czekac na efekty

Ja podobnie 4 razy w tygodniu bieznia, rowerek i cwiczenia na maszynach , już 2 miesiące i czasem bardzo się nie chce z powodu tej deprechy ale się zmuszam, i po 2 miesiącach jakby więcej jest czasem sił, energii, lepszy nastrój ale przeplata się z tym depresyjnym, ale jakies malutkie efekty są, pełne efekty po pół roku ale człowiek w depresji czesto daje se z tym siana

Regularne ćwiczenia reguluja poziom serotoniny i dopaminy w mózgu, dla mnie to jedyny ratunek i alternatywa od ssri, który po wielu latach przestaje działać

"W przypadku aktywności fizycznej po roku regularnych ćwiczeń zmiany w mózgu są często trwałe. Organizm uczy się funkcjonować w wyższych poziomach neurotransmiterów i wykształca zdrowsze mechanizmy adaptacyjne, które nie są podatne na taką samą regulację jak w przypadku leków. Oznacza to, że efekty aktywności fizycznej są bardziej stabilne i długotrwałe w porównaniu do efektów SSRI."

[AnnoDomino34]

W dniu 1.04.2025 o 00:51, acherontia styx napisał(a):

Sorry, ale zaczynając od 0 i nagle przeskakując do 5 treningów siłowych w tygodniu osiągniesz efekt przeciwny do zamierzonego. Tak, aktywność fizyczna pomaga, chociaż jeśli występują lęki to siłownia jest mniej polecana, bardziej ćwiczenia aerobowe, ale to już co kto lubi. Każdy musi znaleźć swoją aktywność, którą lubi i która mu pasuje. I nie, w depresji nie jest łatwo utrzymać poziom aktywności, jak człowiek nie ma do niczego motywacji, ale jak ja to mówię motywacja to taki stwór, który czasem się pojawia, ale częściej go nie ma. Czy ja biegając 3x w tygodniu zawsze wychodzę na trening zmotywowana? Nie. Często mi się nie chce i nie mam motywacji, ale idę i robię z niechęcią. Pierwsze minuty zawsze psioczę pod nosem, że to bez sensu i po co się męczę, ale właśnie w te dni, w które wychodziłam  z niechęcią, wychodzą mi najlepsze treningi. A sama aktywność fizyczna pomaga też chociażby rozładować napięcie i oczyścić głowę, chociaż na chwilę, z negatywnych myśli.

Zgodzę się z Toba w 100% i mam te same mysli co Ty. Też często jadę na siłownię z taką niechęcią, mam czasem ochotę zawrócić i bije sie z myślami, ,jak zaczynam trening to tez taki zniechęcony , że po co mi to , po co ja się tak męczę ale zaciskam zęby i robie swoje.

I tu jest sedno, wiele osób po jakimś czasie rezygnuje nie widząc właśnie sensu , brak poprawy i wraca do leków , do tego gdzie nie trzeba się męczyć, wysilać tylko wystarczy łykać co rano "tabletkę szczęścia" .

Mój doktor , który wręcz siłą mnie wygonił na tę siłownię, bo byłem bardzo oporny, i nie wierzyłem że to ma cokolwiek mi pomóc, przyznał, że jak pyta to wiele pacjentów po miesiącu, dwóch rezygnowało.

 

Co do treningów, racja od 0 do 5 w tygodniu da odwrotny efekt, ale chodziło mi o stopniowanie, powoli, z umiarem, 3x w tygodniu zaczać od lekkich aerobów

Co do treningów aeroby jak najbardziej, tu zaliczam wiosłowanie, rowerek, bieżnię ,

Od jak dawna chodzisz na siłownię? Lekarz mi mówi ciągle o cierpliwości, że efekty przychodzą po miesiącach to nie jest na pstryknięcie palca, tylko zmiany zachodzą długoterminowo.

 

No i w tej chorobie niestety trzeba cały czas wychodzić ze swojej strefy komfortu i się zmuszać. Jak w depresji , w lękach, bez sił, energii i motywacji do czegokolwiek nagle regularnie sobie chodzić na siłownię? Też mam takie pytania w głowie i.. chodzę na siłę, zmuszam się... wychodze ze swojej strefy komfortu

 

 

 

 

Edytowane 5 Kwietnia przez AnnoDomino34

[AnnoDomino34]

aha jakby ktoś pytał skąd ja to wiem, ja nie wiem ja sie zawsze odnosze do badań naukowych i je czytam i analizuje

 

• Cooney et al., 2013 (Cochrane Review) – wykazano, że ćwiczenia fizyczne są skuteczne w leczeniu depresji, a ich efekt porównywalny z SSRI, ale efekty stabilizują się po minimum 8–12 tygodniach.

• Schuch et al., 2016 (Metaanaliza, Journal of Psychiatric Research) – poprawa objawów depresyjnych była największa u osób ćwiczących minimum 12 tygodni, 3–5 razy w tygodniu.

• Blumenthal et al., 1999 (Duke University) – po 4 miesiącach ćwiczeń aerobowych depresja ustąpiła całkowicie u 60–70% pacjentów. Co ciekawe – osoby ćwiczące miały niższy wskaźnik nawrotów niż ci leczeni lekami po 6 miesiącach.

[Carolus]

4 godziny temu, AnnoDomino34 napisał(a):

 

a od jak dawna to robisz? bo to istotne, tu bardzo długf trzeba czekac na efekty

Ja podobnie 4 razy w tygodniu bieznia, rowerek i cwiczenia na maszynach , już 2 miesiące i czasem bardzo się nie chce z powodu tej deprechy ale się zmuszam, i po 2 miesiącach jakby więcej jest czasem sił, energii, lepszy nastrój ale przeplata się z tym depresyjnym, ale jakies malutkie efekty są, pełne efekty po pół roku ale człowiek w depresji czesto daje se z tym siana

Regularne ćwiczenia reguluja poziom serotoniny i dopaminy w mózgu, dla mnie to jedyny ratunek i alternatywa od ssri, który po wielu latach przestaje działać

"W przypadku aktywności fizycznej po roku regularnych ćwiczeń zmiany w mózgu są często trwałe. Organizm uczy się funkcjonować w wyższych poziomach neurotransmiterów i wykształca zdrowsze mechanizmy adaptacyjne, które nie są podatne na taką samą regulację jak w przypadku leków. Oznacza to, że efekty aktywności fizycznej są bardziej stabilne i długotrwałe w porównaniu do efektów SSRI."

Biegam od 10 grudnia bodajże. Też ciągle muszę ze sobą walczyć. Kiedy jedyne na co masz ochotę to położyć się albo zniknąć, jeden vh*j, poderwanie się żeby biegać przez godzinę to czasem ciężka walka. Sam wiesz, z tego co czytam. Ale to nie moja pierwsza taka aktywność. Miałem już kilka razy w życiu takie zrywy na bieganie. Zawsze kończyły się bólami lub kontuzjami. Najdłużej tak "jednorazowo" ćwiczyłem na siłowni przez chyba półtora roku. Nie pamiętam już dokładnie. Ponad 10 lat temu. Zrobiłem sobie wtedy fajną, atletyczną sylwetkę, o jakiej duża część ludzi może tylko pomarzyć i z której jestem bardzo dumny. Została mi ona do dziś, choć z tamtej siły nie zostało wiele.

   Teraz chciałbym jedynie być w formie i pomóc trochę głowie, bo bieganie bardzo pomaga mi się "rozładować". Boję się tych pieprzonyvh bólów, bo one zawsze mnie wykluczały, a później rezygnowałem z aktywności. Teraz podchodzę do tego z zupełnie innym nastawieniem, a jeśli kiedyś uda się zrobić jakiś półmaraton to spoko, ale nie zamierzam robić nic " na siłę". Cholera, się rozpisałem nie na temat. Wybaczcie.

   Na swoją obronę mam, że zajadam ciągle 40 paroksetyny, która działa dużooo słabiej niż wcześniej, jeśli w ogóle. Myślę, czy nie zaproponować u lekarki obniżenia dawki w ramach testów albo dorzucenia mirty?

[qba]

18 godzin temu, Carolus napisał(a):

Czy ktoś bierze mirtazapinę z paroksetyną? Może się wypowiedzieć jak u niego spisuje się takie połączenie?

Ja biorę teraz 45 mirtazepine na noc i do tego 150mg pregabaliny na noc i 75mg pręgi rano wszystko to do 50mg paroxetyny. Mirtazepine u mnie się sprawdza na sen. I pewnie trochę mnie stabilizuje. Na razie po zwiększeniu dawki paroxetyny na 50mg czekam aż się wkręci jeśli w ogóle zadziała. Myślę że gdyby nie mirta to bym leżał w łóżku i zdychał. A tak myślę że zmniejsza mi skutki uboczne wchodzenia na wyższą dawkę parocetyny. Druga sprawa że miałem już bezsenność i brałem Zolpiden bo nie mogłem zasnąć. Natomiast mirta wyrównała mi sen. Jakiś większych ubojów po nie nie miałem może trochę przez tydzień byłem śpiący na początku.