DDA a depresja

[betty_boo]

cześć. chcę was zapytać, czy z własnego doświadczenia wnioskujecie że bycie DDA wywołuje nerwicę i depresję? słyszałam że takie dzieci często cierpia w życiu dorosłym na nerwicę i depresję.

ja osobiście jestem takim właśnie dzieckiem i wydaje mi się, ze mam prawie wszystkie cechy DDA. dodam, że przez ostatnie 7 lat miałam bardzo sporadyczny kontakt z ojcem i teoretycznie ten problem nie powienien juz dla mnie istnieć, a jaednak to po jegio śmierci padłam w depresję i nerwicę. czy to zbieg okoliczności?

[whisper]

To nie zbieg okoliczności i masz rację pisząc, że DDA często zapadają na depresję. Ja również jestem DDA, do czasu wydawało mi się, że świetnie sobie radzę z nałogiem ojca, przez długi czas byłam jakby znieczulona, ale to się zbierało i było we mnie... I teraz oto mam depresję. To, że Twój ojciec umarł nie oznacza, że umarł też w Twojej głowie, przypuszczam nawet, że wręcz przeciwnie...

[betty_boo]

Dziekuje ża odpowiedz. a tak przy okazji, jak sobie radzisz z byciem DDA? chodziłaś na jakąkolwiek terapie w tym kierunku?

i dlaczego moja siostra nie ma depresji i nerwicy?

 

 

napiszcie cos wiecej na temat bo bardzo jestem ciekawa waszych opinii i doświadczeń

[Mrówa]

Witaj!

Depresja i nerwica to w pewnym sensie objawy. Depresja powstaje z frustracji a jak się jest dda to frustracji doznaje się na każdym kroku ponieważ dda nie potrafią zaspakajać swoich potrzeb bo trudno im jest je prawidłowo rozpoznać. Co do nerwicy to myślę że może się jej nabawić każdy kto doznał w dzieciństwie jakieś traumy. Dodatkowo problemy z rozpoznaniem uczuć i jak tu nie mieć depresji i nerwicy. Co do ojca to akurat najważniejsze jest to co się dzieje w twojej głowie a nie czy masz z nim kontakt. A siostra widocznie inaczej to przeżyła prawdopodobnie ma "lepsze" mechanizmy obronne co nie znaczy że kiedyś jej to nie dopadnie.

Pozdrawiam bardzo i życzę owocnej terapii :)

[whisper]

Zgadzam się z przedmówczynią. A jak sobie radzę z byciem DDA? Obecnie z powodu depresjii jestem pod opieką psychologa i psychiatry, ale żeby akaś terapia nastawiona szczególnie na DDA była to nie powiem, najpierw muszę uporać się z jednym problemem... Może potem jakaś terapia grupowa? Choć na samą myśl już się boję...

[betty_boo]

w moim mieście jest ośrodek, w ktorym mogę chodzić na terapię indywidualną dda, więc chyba skorzystam z tej możliwości. na razie odbywam terapię w instytucie ericksonowskim w katowicach, z którego jestem bardzo zadowolona i wszystkim polecam ten rodzaj terapii.

 

terapeuta od dda powiedzial że własciwie jest to to samo i możemy sprawe ugryżć albo od strony dda, albo ogólnie.

myślę że po zakończeniu obecnej terapii (jest ona krótkoterminowa) właśnie tam się udam.

 

pozdrawiam

[Coltrane]

Witajcie. U mnie zaczęło się od tego, że uświadomiłem sobie, że jestem dda i płakałem kilka nocy pod rząd. Potem chodziłem na spotkania dda, ale nie dużo i poszedłem do psychologa. Tam powiedziano mi, że pewno cierpię na depresję, czego do wiadomości nie przyjąłem. Po jakimś czasie przekonałem się, poszedłem do psychiatry, dostałem leki i poszedłem na terapię. Wydaje mi się, że kiedy skończę terapię i leki (lekarz mówi, ze wszystko wskazuje, że w lipcu skończę i jedno i drugie) to powinienem wrócić na spotkania dda, w końcu ten temat nie jest załatwiony.